Aan de mensen die het weten,vertel het mij aub!
Hoe lang duurt het om ooit over een liefdesbreuk te geraken?
Na een jaar ben ik nog altijd niet over hem, ik vind dit zo belachelijk van mezelf.
Na een jaar ben je toch verondersteld al veel verder te staan?
Ok,ik voel mij wel niet meer verschrikkelijk slecht zoals toen, maar soms heb ik zo
van die dagen ( en nu duurt het alweer een hele week) dat ik hem verschrikkelijk mis. Dat ik alles zou doen om hem terug te krijgen,dat ik opnieuw weer alles zou willen opgeven voor hem. Iedere gedachte gaat weer naar hem.
Ik heb gewoon het gevoel dat ik sindsdien gewoon stil sta met mijn leven. Ok,we zijn nu wel een jaar verder, maar ik heb niet de indruk dat ik nu een jaar geleefd heb, ik heb het gevoel dat ik iedere dag gewoon overleefd hebt,niets meer. Veel dagen dat ik me wel goed voelde,maar geen enkel dag dat ik me supergelukkig voelde,dat ik echt genoot van het leven, geen enkele dag dat ik niet dacht aan hem. Het is alsof een klein stuk in mij is dood gegaan in mij sinds het gedaan is,en niet meer toch leven komt.
Ik ben verdomme maar 20 jaar, zo hoort mijn jonge leven toch niet te gaan? Ik zou moeten genieten van het leven, iedereen maakt liefdesbreuken mee, en op mijn leeftijd zou je denken dat je daar in een mum van tijd over moet zijn,waarom duurt het dan bij mij zo lang, waarom kan ik er mij gewoon niet overzetten?
En ik heb het geprobeerd ; ik heb geprobeerd om verder te gaan,om te genieten van het leven,ik heb ook gedated met andere jongens. Maar iedere date was hetzelfde : ik zag mijn ex voor mij en besefte dat ik niet klaar was voor een andere relatie,dat hij nog steeds in mijn hoofd zat.
Dus vertel me aub,hoe lang zal dit nog duren?
Ik heb gewoon geen zin meer om nog de depressieveling uit te hangen terwijl ik er geen redenen toe heb.
Maar het lukt mij precies niet.
Hey OldFriend, het is al een
Hey OldFriend, het is al een hele tijd geleden dat ik op deze site wat geschreven heb maar ik herken me zo goed in jouw verhaal dat ik graag wil reageren. Het is voor mij ook een jaar geleden dat de definitieve breuk tussen mij en mijn ex zich afspeelde (we hadden het al een paar keer geprobeerd) maar ondanks dat ik er uiteindelijk wederom een punt achter heb gezet kan ik haar maar moeilijk loslaten. Ik ben doorgegaan met mijn leven, heb objectief gezien nieuwe stappen gezet maar toch voelt dat niet zo. Ik denk al veel minder aan haar dan vroeger maar soms heb ik een periode van 2 - 3 dagen dat ik haar ontzettend mis en alles zou willen doen om haar weer bij me te hebben, al is het maar voor even.
Wat ik op dat soort momenten probeer te doen is bewust te kijken naar de dingen die ik afgelopen jaar bereikt heb zonder haar aanwezigheid. Op die manier overtuig ik mezelf er in ieder geval van dat ik vooruit ga, al is het niet zo snel en op de manier zoals ik zou willen. Ik denk dat er bij jou toch ook vast wel dingen zijn die je het afgelopen jaar hebt bereikt? Al zijn ze nog zo klein?
Uiteindelijk denk ik dat het vooral om een gevoel van eenzaamheid/gebrek aan liefde gaat. Tijdens de relatie met mijn ex heb ik me een groot gedeelte van de tijd gevoeld alsof ik in een warm bad zat. Dan is het wel wennen als je daar uitstapt, en dat is maar moeilijk wennen. Misschien dat dat voor jou ook zo geldt?
Ik zou willen dat ik je zou kunnen zeggen wanneer het ophoudt, ik hoop dat het je in ieder geval wat troost biedt dat je niet de enige bent die zich zo voelt. Ik heb je blogs nog niet gelezen maar heb je nog contact met je ex? Zo ja, dan wil ik je wel aanraden hiermee te stoppen. Dat voelt verschrikkelijk (trust me I know) maar uiteindelijk wordt je er rustiger door. Dit doet echt de neiging om aan je ex te denken afnemen.
Hye ik las je verhaal en vind
Hye ik las je verhaal en vind het echt heel erg en ik kan je niet echt raad geven ... Het is met mijn vriend nu juist 1 maand gedaan. dat is idd niet in vergelijking met 1 jaar, maar heb ook het gevoel dat er nog geen graad van verbetering is ... Elke dag moet ik huilen om hem en nooit zou ik me een leven zonder hem kunnen voorstellen...
Hij is volgens mij de enige jongen die er bestaat en ook ik ben nog maar 18 jaar, het klinkt idd ongelofelijk belachelijk, .. Omdat we allebei nog een hele wereld voor ons hebben en moeten genieten van het leven ... En idd we hebben genoeg rederen om wel gelukkig te zijn ...
Het klinkt zo erg, als ik er aan denk dat dit nog een jaar gaat duren, dit intense verdriet ... Dat zie ik echt niet zitten, want ik ga er ook echt kapot aan!
Veel sterkte, is er dan nog niets van verbetering ? Moest je ex vriend het weer zien zitten om samen te komen ... ,zou je dan ja zeggen ?
grtjs
Loslaten
Dat is het juiste woord, hoe moeilijk dit ook is! Het tijdspad waar je om vraagt kan niemand je hier helaas geven, dit verschilt voor iedereen. Probeer in elk geval eerst de situatie te accepteren. Zet alles eens op een rijtje en richt je op de negatieve kanten van de relatie. Nadat je alles voor jezelf opgeschreven hebt volgt de fase van afsluiten, desnoods doe je dit in rituele vorm maar doe het. Vervolgens zul je je leven opnieuw moeten inrichten en zo min mogelijk aan hem denken. Verwerken van een relatie is net als het overwinnen van een verslaving, je zult je volledige systeem moeten resetten en alle gewoonten moeten loslaten. Pas hierna ben je bevrijd van alles en kun je eventueel weer eens gaan denken aan een eventuele date/nieuwe relatie. Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat je nog niet aan deze fase toe bent. Een eventuele nieuwe relatie is gedoemd te mislukken zolang nog bezig bent met verwerken van de vorige relatie.
Veel sterkte en wijsheid gewenst, de snelheid heb je zelf in de hand zolang je de juiste volgorde van stappen neemt. Overigens maakt leeftijd niet uit voor de duur van een verwerkingsproces.
Chat anders eens met diverse mensen op dit forum, kan wellicht helpen en lucht zeker op. Praat erover is mijn advies.