Het wordt nogal een boterham al die verhalen, maar het doed me deugd het te kunnen wegchrijven...

Gisteren is ze nog wat spullen komen weghalen toen ik op 't werk was (zoals afgesproken). Het is raar om dat thuis te komen en te zien wat er allemaal weg is, hard... Het was een moeilijke avond. Eergisteren ging het 'goed', maar gisteren niet echt. Herinneringen die dan opkomen, vragen, waarom,... je kent dat wel... Heb me dan proberen bezig te houden.

Rond 9h30 belde ze dan plots op m'n gsm, heb niet opgenomen. Wel direct de voicemail beluisterd natuurlijk. Ze vroeg hoe het met me ging, wou weten hoe 't was, ik mocht ze altijd terugbellen. Heb dat niet gedaan, niet eenvoudig, maar probeer er niet achterna te lopen. pff

Later op de avond was ik aan m'n schoonouders aan het denken. Hoe zou het met hun zijn, maken ze zich mischien zorgen, zou ik iets laten weten? Stuur een mailtje nr m'n (ex-)schoonvader waarin ik zeg dat ik nog geen contact met hun heb opgenomen omdat dat momenteel te moeilijk is voor me, en dat ik later nog wel iets zou laten horen. Krijg bijne direct een mailtje terug. Ze verstonden niet wat er gebeurd was. Ze waren overdonderd, bezorgd,... Hij vroeg of er iets speciaals gebeurd was tussen ons. Hij vond het jammer, hoopt dat het nog goed komt maar had zo zijn twijfels...

pfff...

Stuur een mailtje terug dat er niets speciaals gebeurd was, dat alles eigenlijk heel goed ging, dat het voor mij ook een verassing was, dat ze haar redenen heeft uitgelegd maar dat ik toch ook nog met veel vragen en tegenstrijdigheden zit.

Emailtje terug van m'n schoonmoeder (heel lieve vrouw) met de vraag of ze me mocht bellen.

Dju, wat nu?

Stuur mailtje terug, geen probleem maar anders morgen? Maar m'n gsm rinkelde al. Heb dan maar opgenomen.

Ze verstond het ook niet. Heb m'n verhaal dan gedaan. Ze zei dat m'n ex er regelmatig komt eten en ze samen op m'n appartement zijn gaan opruimen. M'n ex vertelt alleen maar goede dingen over me. M'n schoonmoeder begrijpt het ook niet. Ze is nog in shock zegt ze.
Maar, en dat deed deugd om te horen maar is aan de andere kant beter indien ze het niet zei, ze denkt dat m'n ex op een bepaald moment zal terugkomen. Ze zegt dat ze denkt dat haar dochter even apart zal gaan wonen en zal beseffen dat ze toch niet zonder me verder wil.
Daar zei ik op dat als dat ooit zo zou zijn dat de vraag dan is: wanneer komt de twijfel dan terug? Anyway, ik zei dat ik daar nu niet aan probeer te denken en dat, hoe hard het ook is, ik moet proberen te aanvaarden wat er is gebeurd en verder moet.
Ik vroeg ook om niets te teggen tegen m'n ex van ons gesprek en van ze ook niet te pushen of proberen te beinvloeden om bij me terug te komen. Als dat ooit is dan moet dat volledig van haar eigen komen. Ze moet nu tijd krijgen om te ontdekken en ervaren wat ze wil en hoe moeilijk dat ook is we moeten ze die tijd geven. Ik ga er niet op wachten, maar aan de andere kant was er wel terug wat hoop. Goed maar ook slecht vind ik...

Zou ze nog ooit terugkomen. Wanneer? En wat dan, hoe kan ik ze dan nog ooit vertrouwen dat het niet nog eens gebeurd over 1j, 5j, 10j? 'Ik ga er niet op wachten en hopen' zegt m'n verstand, maar m'n gevoels zeggen, heum, er is miscien nog hoop... pfff

man man, wat een soap is me dat toch allemaal...

(nogmaals sorry voor de hele boterham maar moet 't gewoon even kwijt)