Hi all, merk bijmezelf dat het met pieken en dalen gaat, maar mijn ervaringen van me afschrijven en jullie steun en visie steunen me enorm....het begint meer en meer op een dagboek te lijken en elke dag lees ik mijn verhaal en gemoed terug, hoop dat ik jullie hiermee niet verveel.........maar hoe ging het verder. Ik was dus donderdag toch naar huis gegaan. Ik smsmte haar van te voren en kreeg als response "bedankt" terug. Dit snapte ik helemaal niet, eerst zegt ze dat ik kan wegblijven en dat haar voor haar geen weg terug is, en aan de andere kant bedankt ze me.

Eenmaal thuis aangekomen springt mijn dochter in mijn armen en sleurt me naar haar kamer en liet haar kamer zien en hoe mooi en blij ze was. Dan weer naar beneden en mijn zoontje geknuffeld, als een echte jochie is hij bezig met zijn nintendo DS en vraagt me samen met hem te spelen en wat andere spellen voor hem te zetten.....ik ben ontzettend blij ze te zien....Mijn vrouw is stil en wisselt geen woord met mij, zij schept mijn eten op, warmt het op en brengt dit voor mij....we zitten aan dezelfde tafel aan tussen ons is het akelig stil en wisseld nog steeds geen woord. Na het eten gaan de kinderen om de beurt baden, mijn vrouw doet ze in bad en gaat vervolgens in bed liggen om een verhaal voor ze te lezen.....Ik geef haar te kennen dat ik ga sporten....................al met al was deze ervaring heel raar, maar tegelijk bemerkte bijmelf enige koelte. Na het sporten kreeg ik een SMS van haar dat als ik het wil de bed is opgemaakt (logeerkamer) en als ik het wil daar kan slapen.....na het sporten kwam ik thuis, zei sliep al en ben in de logeerkamer gaan slapen....maar kom niet in slaap vallen. Ik zat weer na te denken wat me overkomen was, nog steeds geen woord wisselde en natuurlijk de spookbeelden van haar en haar minaar die heel de kamasutra doorliepen.

In de ochtend wakker geworden en de lunch voor de kinderen voorbereiden...zij werd wakker en kwam beneden om zich ook klaar te maken voor werk en nog steeds geen woord.....dit ook van mijn kant....deze houding snap ik niet, ik kan dit absoluut niet peilen is het onzekerheid, schuldgevoel (dit kan het niet zijn) of iets anders...iemand anders soortgelijke ervaringen?

Daarna de kinderen wakker gemaakt en ontbeten met hun terwijl zij in de douche zat. Na ontbijt met de kinderen naar boven, omgekleed en ze naar school gebracht en ik naar het werk.

Eenmaal op het werk aangekomen besefte ik me dat mijn broertje jarig was, maar hij viert zijn verjaardag zaterdag. Ik smste haar dat ik met de kinderen hier nat toe zou gaan. Vervolgens krijg ik een sms met de vraag "mag ik dan nie mee". Ik begreep het niet werd een beetje boos en smste haar dat ze maar zelf moest uitmaken als ze nou meewil of niet. Verder smste ik haar verder wat voor illusie ze in stand probeert te houden en de constatering dat de kinderen de kilte tussen ons ook natuurlijk. Verder zei ik in mijn sms dat zij de bal naar mij heeft gespeeld en dat ik voor de beslissing sta om zelf met mijn leven verder te gaan. Verder vroeg ik weer wat ze in hemelsnaam bedoelt met het niveau van onze relatie naar een ander niveau tillen....zij smste terug met de vraag om te bellen.

Eenmaal gebeld vroeg ze dat ze de verjaardag als uitje met het gezin zag en dat ondanks wat er gebeurt is dat ik haar nog steeds als moeder van haar kinderen moet zien.....in alle objectiviteit moet ik kwijt dat ondankt dit zij een geweldige moeder is die naast haat carriere de kinderen verzorgt en de kinderen zijn dol op haar en zij heeft alles voor hun over, dit vooropstellende..

Zij zei dat er voor haar geen weg terug is, en dat dit betekent dat zij ook bepaalde banden met familie hierdoor gebroken kan worden, mijn familie kent haar ook, en zij schiet ook goed op met mijn familie...maar toch zei ik tegen haar dat ik alleen met de kinderen wilde gaan. Zij barste in snikken uit en zei dat als zij mij altijd nog zou meevragen..ik gaf haar ook te kennen hoe ze de komende feestdagen zouden zijn, sinterklaas op haar werk, sinterklaas op mijn werk, pakjesavond thuis, kerst, oud op nieuw etc etc....hoe moeten we dit nou vieren, hoe zal dat nog op een warme, harmonieuze en gezellige manier gebeuren?...ik weet het niet, maar dit gaf ik haar te kennen...zij huilen en zei dat ik maar met de kinderen moet gaan en hing op.....voelde me ontzettend klote en dacht continu aan haar, het feit dat ik haar pijn deed en lie huilen....maar heb dit zo gelaten.

Daarna lang doorgwerkt en naar mijn ouders (zij zijn zelf op vakantie) hun huis gegaan waar ik vandaag slaap....ik ben eerst lekker naar de chinees gegaan, iets lekker besteld en lekker voor de tv gekeken. Daarna naar mijn oude (zolder) kamer gegaan en terug denken aan de tijd hiervoor. Per toeval viel mijn oog op een paar fotoalbums en ben er door gaan bladeren....daarin zag de foto's van mij en mijn vrouw voordat we getrouwd waren (deze dateren van 1995) en wat leken we gelukkig zeg, daarnaast een fotoalbum van onze zoon, eerste kleinkind en natuurlijk de leuke, warme hartelijk fotos van ons drietjes, mijn vrouw, ik en onze eerste kind.....wat doet dit pijn zeg.....en heb een paar traantjes gelaten, wat een mooie tijden waren dit zeg.....ja wat moet ik nou. Ik ben maar gaan douchen, en zitten nadenken hoe mijn leven verder in te richten...zat te fantaseren dat ik weer op mijn zolderkaer kom, de twee resterende kamers maak ik klaar voor mijn zoon en dochter...en mijn ouders hebben al een kamer....mijn ouders zijn dol op ze....hier zullen ze ook de warmte, genegenheid en affectie krijgen....ik zit al te fantaseren hoe ik ga klussen, de kamer zal inrichten en ga zo door...

Eenmaal uit de douche gekomen zat ik ook na te denken als ik toch haar moet meenemen, zij kent mijn familie ook en ik wil niet dat mijn familie haar gaat veroordelen of kleineren, dit omdat ik van haar hou maar ook vanuit strategisch oogpunt moet ik de relatie met de oog op de toekomst goedhouden om geen spanningen tussen haar en mijn familie te laten ontstaan, dit zal ook zijn weerslag hebben op de kinderen en laatste wat ik wil is dat door de spanningen tussen mij en mijn vrouw andere mensen betrokken raken en wordt getrokken om de kinderen....iemand hiermee ervaringen??