Ik ben nu 3,5 maand verder, de kerst is net achter de rug (gelukkig) en ik voel me nog steeds zowat letterlijk ziek van mijn breuk. Ik hou zo enorm veel van haar, mijn hart is echt kapot. Ik kan me er wel toe zetten om dingen te ondernemen, andere mensen te leren kennen, maar ow ow ow wat zou ik graag willen dat het anders was. Ik wil haar zo graag terug. Zo graag dat het haast niet lukt om normaal contact te hebben met haar. We hebben elkaar ook niet meer gezien na de breuk. Deze kwam voor ons beide ongewenst en onverwacht. Eigenlijk zelfs op het hoogtepunt van de liefde. Toch gebeurt er dan iets wat uit principe van de ander niet kan (geen vreemdgaan overigens) en waarmee het in een klap over is. Ik ben er nog elke minuut mee bezig; kom er niet uit. Ook met een Psycholoog gepraat, maar de echte wil om het los te laten is er gewoon niet. Erg moeilijk en pijnlijk. Ik zou graag contact hebben, haar eens zien, maar de omstandigheden zijn er niet naar. Dat vergt geduld haaks op gemis... en wat wil ik ermee bereiken??
Zoveel vragen spelen in mijn hoofd. Ik kan er geen minuut niet mee bezig zijn.