Dank voor de reacties

Na lang twijfelen, met me zelf overleggen, wikken en wegen heb ik toch gekozen om mijn hart te volgen en te doen wat in mijn hart zit en dat is toch iets van me laten horen. (Ik heb dit gedaan nog voor ik ook maar iest van een reactie had gekregen van jullie. De reden waarom ik dat gedaan had was omdat ik 1 graag iets wilde laten horen, 2 als ze toch al bij me weg is dan kan ik haar hierdoor niet meer kwijtraken en 3e misschien brengt het juist wel iets positiefs en zit zij misschien net als ik te wachten tot iemand de juiste stap zet.

Ik heb haar een appje gestuurd en binnen een minuut of 10 kreeg ik een antwoord terug met een vraag over hoe mijn dag was geweest. Hierop hebben we een luchtig app gsprek gevoerd waarbij er grapjes werden gemaakt, er geen druk werd gelegd over je moet dit of dat en waarbij ik zelf ook het gesprek weer heb afgekapt. Het was een fijn moment voor mij omdat het me hielp dingen te relativeren.

Ik wil niet achter alles iets zoeken maar merk wel dat juist het niets horen en geen contact me gek maakt. Ik heb liever dat ze zegt dat ze me niet moet dan dat ze daarover nadenkt. Ik heb liever dat ze duidelijk is dan dat er onduidelijkheid is. Nu is het zo dat ik bijna wel zeker weet dat de beslissing welke zij genomen heeft voortkomt uit angst en paniek en dat ze vanuit die emotie mij keihard an de kant heeft geschoven.

Door toch even een klein beetje contact merk ik dat het me lucht geeft. Ik pin me nergens op vast ga geen hoop hebben maar merk dat er rust is en dat ik toch ergens niet die oude jas ben die aan de kapstok is gehangen. DAt geeft het meest rotte gevoel er niet meer toe doen. Door toch iets te laten horen merk ik dat ik er nog wel toe doe en dat zij ok aan me denkt.

Nogmaals ik heb hierdoor geen hoop maar voel wel dat het me geholpen heeft om even wat meer lucht te krijgen. Ergens hoop ik natuurlijk wel dat zij inziet dat ik mijn leven leid en me niet laat beïnvloeden door haar keuze maar er boven staat waardoor zij misschien na gaat denken. Het geen ik stuurde was absoluut niet wanhopig was meer iets van kijk mij eens genieten van mijn leven en ik heb jou niet nodig voor mijn geluk. Ik appte over iets wat ik zelf ging doen wat we meestal samen deden waardoor i hoop dat ze ziet dat ik mijn leven oppak en je weet nooit wat dat met iemand doey.

Nogmaals dank voor de reacties en ik ben me er van bewust dat het de andere kant op had kunnen slaan..... Dat is gelukkig niiet gebeurd. Denk dat we altijd af moeten gaan op onze innerlijke radar. iedere situatite en relatiebreuk is anders en gaat om andere personen. We kennen allemaal onze liefde het beste en weten hoe ne wat de eden is van een breuk. Wij zijn niet uit elkaar gegaan na ruzie maar door paniek en angst en ik weet dat ze van me houd, zich schuldig voelt en ook aan me denkt, Ik heb het risico genomen en dat heeft goed uitgepakt.