hoe nu verder

afbeelding van sanne14

Ongeveer 2 mnd terug is mijn relatie van 9 jaar verbroken (ik ben nu 24). Mijn vriend is achter mijn rug om met een ander meisje opgetrokken, afspraakjes, zoenen, sex, alles erop en eraan....
Wanneer ik hem hiernaar vroeg ontkende hij het, kon hij het wegkletsen en ik geloofde hem.
Nu weet ik niet meer wat te doen. Ik heb een mooi huis maar ben liever bij mijn ouders. Ik haat dit leven, vindt er niets aan. Ik kan pas genieten als ik bij vrienden ben en we leuke dingen doen. Alleen zijn vind ik vreselijk.
Ik doe mijn best om weer met mijn leven verder te gaan, maar het lukt niet.. Wil ik het niet graag genoeg of wil ik te snel? Ik weet het niet meer.....

afbeelding van TjaEnNu

Hoi Sanne

Ik denk dat het normaal is dat je je zo aan begin voelt, het is al mooi
dat je in ieder geval geniet als je leuke dingen doet met je vrienden!
Het zal helaas wel een hele poos duren voordat je je echt beter gaat
voelen en niet meer zo verdrietig zal zijn. Negen jaar is natuurlijk
best lang en jullie hebben uiteraard samen veel meegemaakt. Dat wis je
niet van de een op de andere dag!

Ik denk dat het belangrijk is om afleiding te zoeken, het gaat de ene
dag ook wat makkelijker dan de andere. Bij mij is het net pas anderhalve
week uit na een relatie van twee jaar en ik vind het ook erg lastig
om met andere af te spreken en daar echt van te genieten.

Dat je het leven haat herken ik wel, daar had ik ook last van toen het
uitging met mijn eerste vriendje. Ik dacht dat ik nooit meer gelukkig
zou worden en dat ik nooit meer iemand zou vinden waar ik van zou
kunnen houden. Ook dat komt wel weer op zijn pootjes terecht.

Ik denk inderdaad dat je te snel wilt, je zou de tijd vooruit willen
spoelen om je niet zo naar te voelen. Geef het de tijd over een paar
maandjes zal je je al stukken beter voelen! Heel veel sterkte de komende
tijd! En wat veel mensen hier zeggen, schrijf het van je af. Dat helpt
mij ook behoorlijk. Ik ben ook erg blij met deze site!

afbeelding van kersje

hey

Ik denk dat je best wat ruimte maakt voor de verdrongen emoties, je wilt het verdriet niet toelaten in je leven. Toch merk ik zelf uit ervaring dat daar eerst ruimte voor gemaakt moet worden voor je verder kan met alles. zo lang je er geen echte tijd voor neemt zal je merken dat je geen vat hebt op het leven. Het weggaan met vrienden is een goede oplossing maar probeer even goed een goed gesprek te hebben met hen, een luisterend oor is op dit moment voor u goud waard. Het leven heeft geen zin, het is niets meer waard zonder die belangrijke persoon... je voelt je inderdaad zo( heb dat ook gevoeld na een relatie van 4 jaar) maar ergens zal je in je verdriet ontdekken dat het misschien toch niet zo hoeft te zijn. mijn wereld stortte in maar heb via de steun van mijn vrienden en ouders opnieuw het plezier van het leven kunnen ervaren. een lange weg staat je te wachten, maar het is zeker en vast de moeite om ze uit te wandelen!!! heel veel sterkte, de eerste stapjes zijn moeilijk maar na regen komt steeds zonneschijn!