Lieve, lieve schat, ik mis je zo verschrikkelijk! Het leven is een hel zonder jou. Ik denk de godganse dag aan je. Al 5 maanden is het over nu. We wilden samen oud worden, jij en ik. We hadden samen een huisje gekocht. Al 4 jaar waren we samen. Waarom zijn we ermee gestopt? We hadden het moeilijk, dat weet ik. Maar een maand voor we er mee stopten, wilde jij er nog helemaal voor gaan. Ik worstelde nog teveel met mijn gevoelens en heb het daarmee verpest...Jij wilde toen nog latten, want je miste me toch wel heel erg. Ik vond dat fijn, ik had nog hoop dat het toch weer goed zou komen. Maar weer een maand later, wilde jij niet meer. Je had toen al iemand anders ontmoet..Mijn wereld stortte compleet in, 4 weken pijn en zoveel gemis. Maar jij miste mij ook en kwam weer terug. Constant wilde je me zien. Je was weer alleen en ik kon mijn geluk niet op. Maar het werd steeds minder, ik snapte er niks van. Tot 3 weken terug zagen we elkaar nog maar 1 keer in de maand. Ik werd steeds wanhopiger. Alles heb ik nu uit de kast getrokken om je ervan te overtuigen weer samen met mij verder te gaan. Maar je wilt niet meer, wat ik ook zeg of doe....en je hebt ondertussen alwéér een ander meisje ontmoet. Ik word gek, God help me hierbij, wat moet ik zonder hem. Nooit vind ik meer iemand zo bijzonder en speciaal als hem. Ik weet het niet meer, ik kan niet meer, ik kan niet meer......