6 weken geleden zij mijn vriend voor mij totaal onverwacht dat zijn gevoel voor mij weg was.We waren samen voor 5jr waarvan we al twee jaar samenwoonden. Ik was in de veronderstelling dat wij hierover zouden praten maar na een afschuwelijke dag werken kwam ik thuis en was hij klaar om op te stappen het was over. Mijn wereld stortte echt totaal in, twee weken eerder hadden wij een voorlopig koop contract getekend voor onze bouwkavel met woning mijn leven stond al weken in teken van onze woning de financiering alle bekenden kregen de bouwtekeningen te zien ik was compleet gelukkig.

De volgende dag heb ik geeist dat hij langs kwam ik snapte het niet. En zag mails van een collega,waarvan ik zeker wist dat het te maken had met een vrouwelijke collega welke hij een maand eerder had ontmoet op een bedrijfsskiweekend. Toen hij langs kwam kwam inderdaad het verhaald dat zijn gevoel voor mij weg was, maar dat hij inderdaad wel gevoelens had voor een ander. Maar zij was absoluut niet de reden van de breuk, hij kon mij niet gelukkig maken. Hij twijfelde al heel lang maar durfde dit niet te vertellen aangezien hij altijd dacht het komt wel goed. Ik kan dit niet begrijpen en geloven, ten eerste als je echt twijfelt onderneem je toch actie en ga je toch niet op dezelfde manier door waar hij dus blijkbaar niet happy mee was. En ten tweede het kopen van dit huis was zijn idee, hij heeft mij overgehaald aangezien ik erg happy was op de locatie van ons huurhuisje. Een maand voor het einde van de relatie heeft hij 500.,- betaald voor een nieuwe motor in mijn auto de auto zo dan ook van gezamenlijk worden, ik vond dit eng maar volgens mijn vriend was dat geen probleem de verzekerings aanvraag om de verzekering via het bedrijf van mijn ex zijn ouders te doen was al gedaan. Dit zijn toch acties die je niet doet als je al twijfelt? Voor mijn gevoel is hij gewoon verliefd geworden en wat is dan het makkelijkst weglopen en verder gaan met haar. Inderdaad heeft hij haar twee weken later bij voetbal voorgesteld aan al zijn vrienden, en daarna meegenomen naar mij ex schoonouders als zijn nieuwe vriendin. Ik vindt het heel moeilijk te accepteren dat ik alleen ben maar net zo moeilijk dat zijn leven gaat door of heb ik nooit bestaan en is hij niet een aantal weken eerder ons huis uitgelopen met alleen zijn eigen spulletjes.

Nadat hij weg was was ik erg sterk, mijn leven houdt niet op zonder een vent. Omdat ik toch uit ons huis wou ben ik verhuisd naar mijn broer, ik begin woensdag bij mijn nieuwe baan en doe allemaal leuke dingen met vriendinnen. Maar toch loop ik alleen te denken aan hem en zijn nieuwe vriendin. ( Wat voor keuken wil zij graag in ons huis, wat vinden zijn vrienden en familie van haar, zouden ze nu lekker uiteten zijn of zitten ze bij mijn ex schoonouders) Ik wil zo graag met MIJN leven verder en me niet zo waardeloos, nutteloos en eenzaam voelen. Kan iemand mij hier mee helpen?