Na een lange tijd alleen te zijn geweest ben ik een leuke meid in de vakantie tegengekomen. Haar vorige relatie was nog niet lang geleden verbroken (ze was gedumpt, zoals ze dat zelf zegt) en was zeer huiverig iets nieuws te beginnen. Ik had veel begrip voor haar situatie maar even later sprong voor haar ook de vonk over, waarvan ze zelf ook verbaast over was. Inmiddels zijn we 4 maanden verder en we hebben veel leuke momenten inmiddels samen gehad. We wonen ver bij elkaar vandaan en er zijn van beide kanten kleine kinderen dus het bleef bij ongeveer 1 x in de week dat we elkaar op zochten. Toch zegt ze zelf dat ik eigenlijk te vroeg in haar leven ben gekomen, ze heeft de vorige relatie nog lang niet verwerkt dus een jaartje later zou beter gepast hebben. Alleen,zo lopen zulke dingen niet. Hoewel ik nog steeds dol op haar ben heb ik zo vaak m'n twijfels over deze relatie of dit in stand te houden is. Ik moet zo ontzettend voorzichtig met haar doen en niet te veel pushen. Ondertussen weet ik vaak niet waar ik aan toe ben.
Ik kan/mag geen planning maken over weekenden, over de kerst, alles moeten we maar op het laatste moment bekijken. Dus als ik bij haar weg ga weet ik dus zelden wanneer we elkaar de volgende keer weer zien. Hoewel ik toch absoluut het idee heb dat ze echt gek op me is, wordt het voor mij toch gaandeweg moeilijker om op zo'n manier met elkaar om te gaan. Ik weet dat ik geduld moet hebben maar hoeveel en hoelang voordat we gewoon als een stel verder kunnen gaan. De laatste tijd heb ik hierover vaak veel verdriet (hoewel ik nooit een jankerd was), ik heb het dus blijkbaar toch flink te pakken van haar.Nu is ook weer zo'n moment, ze belde me zelf net nog op, wel weer gezellig maar toen ik begon of we elkaar nog dit weekend nog zouden zien was het antwoord niet gunstig voor mij. Ze wilde een avondje alleen zijn en nog op bezoek gaan bij haar ex-schoonfamilie. Ook over de kerst was het antwoord nog geen ja. Ik weet het gewoon effe niet meer.
Ik wacht nu maar eens een spontane reactie van haar af wanneer ze mij weer wil zien, ik kan niet blijven bedelen. Dus veel geduld hebben of heb ik gewoon een bord voor m'n kop en is dit een hopeloos iets?