Ik kan niet meer,
dit zijn mijn eerste woorden na zo'n goede periode van neutraal niveau en denken dat ik zonder hem kan leven.
in al deze maanden ,
dacht ik dat alles wegging. ik voelde me beter en beter, en ik was zo overtuigd dat ik goed bezig was!

Ik voelde van mezelf dat ik terug mijn leven terug kreeg, maar tot vanavond.
een uitbarsting van gevoelens en nog meer van gemis.
ik mis alles,
zijn lach , zijn knuffels, zijn zoen en onze gesprekken die op niets trokken.
ik voelde me zo gelukkig bij hem , waarom was dat ander meisje beter? waarom kon ik niet alles terugdraaien
en de dingen waar hij zich aan ergerde, deze laten verdwijnen ?
Hoe zou het vandaag zijn ?

dit is mijn schuld en mijn in een negatieve sfeer zetten zijn niet de oplossingen ,dat weet ik.
maar ik ben gewoon zo boos en verdrietig op mezelf dat ik terug op nul sta ..