Hallo lieve iedereen,

Ik en mijn vriend zijn inmiddels bijna 4 jaar samen..
We hebben ontzetten veel dingen samen mee gemaakt..
toen we net met elkaar gingen werd onze relatie al ontzettend voor het blok gesteld.. ik was toen namelijk 16 en had heel erge problemen thuis.. mijn stiefvader was namelijk verliefd op mij & me moeder geloofde mij niet.. Eindstand ik werd uit huis geplaatst omdat ik volgens mijn moeder een probleemkind was die haar het geluk niet gunde.. je kunt je wellicht inbeelden dat dit erg moeilijk was voor mij.. ze hield al het contact af ook mijn 2 broertjes mocht ik niet meer zien.. ik had toen net mijn huidige vriend leren kennen en hij heeft mij toen enorm gesteund..
onze relatie was toen erg goed..
De jaren die volgde hebben we nog heel veel struggles gehad..Familie ruzie's, we zijn dakloos geweest etc.. & dit allemaal zonder steun van zowel zijn familie als mijn familie ..
Op een gegeven moment hadden we alleen nog maar problemen en stress onze relatie ging eigenlijk nu niet meer zo goed.. Hij was alleen nog maar chagerijnig en gaf mij eigenlijk totaal geen aandacht.. voelde me echt alleen.. dat was eind 2010 / begin 2011..
Ik heb toen een jongen leren kennen van vroeger & heb toen een punt achter mijn relatie gezet met mijn vriend.. Voor mij een erg moeilijke keuze omdat ik in eerste instantie mijn vriend nooit alleen zou willen laten..
Mijn vriend was kapot van verdriet en heeft mij voor alles wat vies is uitgemaakt.. ik had ontzettend medelijden met hem vooral omdat ik mij schuldig voelde dat ik het had uitgemaakt..Tegelijkertijd genoot ik wel van mijn nieuwe "relatie". Die jongen was echter niet serieus en het heeft uiteindelijk ongeveer 4 maanden stand gehouden..Ik denk mede omdat ik ook nog steeds bij mijn ex woonde in die tijd.. ( had geen keuze was nog steeds dakloos & kon nergens anders heen, wij woonde toen bij een soort kennis van mijn ex.. ) Daarbij merkte ik gewoon dat ik mijn vriend toen der tijd ex nog steeds wel leuk vond maar door de problemen werd het een soort sleur .. Hij vertelde mij toen echt iets ergs.. ( waarschijnlijk om mij te kwetsen ) .. Hij zei ja ik ben in 2009 ook met een ander meisje naar bed geweest.. Op dat moment kon het me niet zoveel schelen eerlijk gezegd maar nu ik er beter over ben gaan nadenken ( we zijn nu na veel praten, huilen & ruzie maken weer samen ) vind ik het eigenlijk wel erg.. ten eerste omdat hij niet eerlijk met mij is geweest & het me pas later heeft verteld.. ( het het gevoel dat ik toen der tijd in een leugen heb geleefd Want ik heb ALLES voor hem opgegeven.. Mijn familie stond niet achter mijn keuze , toch voor hem gekozen. ben voor hem naar engeland verhuisd en heb mijn school daardoor nooit afgemaakt heb nu nog steeds geen diploma daardoor ben met goed geluk & een stel hersenen toegelaten op een mbo niveau 4 opleiding.. hoe vaak gebeurt zoiets? en ik heb ALLES geslikt en gepikt van zijn familie ( hij is afghaans ) kleineringen, uitschelden, slaan .. echt werkelijk alles! en nu krijg ik dit????) en ten tweede omdat hij het vertelde om mij te kwetsen het was dus niet nodig geweest.. Nu laat het beeld mij niet los. Hoe kon hij het mij aandoen terwijl ik hem zo hard nodig had.. Nu begrijp ik waarom ik in 2009 een tijd niks van hem hoorde.. hij was gewoon met een ander bezig.. ( ik zat op dat moment in een instelling in belgie en had hem echt nodig ) Hij heeft gewoon totaal niet aan mij gedacht in die tijd.. Nu zegt hij wel dat hij er spijt van heeft maar hij heeft mijn moment ontnomen om er boos over te zijn.. ik mag er ook niet van hem over beginnen omdat het al te lang geleden is.. noujazeg!! omdat ik erg wantrouwig was naar mijn vriend toe ging ik op onderzoek uit en ben er achter gekomen dat hij begin 2011 zelf ook met heel veel meisjes bezig was!! & zelfs met eentje heeft afgesproken.. Terwijl hij tegen mij zei dat hij aan het werken was!!.. & ook hier mag ik niet over beginnen.. Maar zelf heeft hij mij wel uitgescholden voor alles wat vies is toen ik met die ene jongen een "relatie"had.. Momenteel ben ik in verwachting van zijn kind.. Het gaat goed tussen ons hij werkt hard voor ons .. Maar nog steeds vertrouw ik hem niet helemaal.. ik check altijd zijn telefoon enz.. & als ik een romantische film zie denk ik ja het zal wel in het echt gaat het helemaal niet zo.. het lijkt net alsof hij dat van mij heeft ontnomen.. We praten nu wel nog soms over zijn slippertjes.. Maar dan wordt ik zo kwaad.. als excuus gebruikte hij voor dt meisje in 2009 dat hij dacht dat ik hem ook had bedrogen terwijl dat niet zo is ( hij dacht dat omdat ik op een foto stond met een jongen, ik bedoel waar slaat dat op? ).. en hij dus ook dacht van ja als zij het doet doe ik het ook.. hij heeft me verteld dat hij binnen een week had afgesproken met dat meisje maar niet de intentie had om met haar naar bed te gaan.. Hij wou alleen zoenen ( yeah right ) maar omdat zij zeg maar hem had opgegeild hadden ze seks gehad.. hij vond het niet lekker en was niet klaargekomen pas toen ze hem ging pijpen(ik wou details weten) ik ben zo boos!! hoe durft hij.. & met die andere meisjes in 2011 zegt hij dat kwam omdat ik niet lekker in mijn vel zat en wij elke keer ruzie hadden. ( was ook wel zo maar dan alsnog!! ).. Geen van alle heeft hij het mij eerlijk verteld.. ik ben erachter moeten komen.. ik praat nu niet meer tegen hem.. ( we hadden het er gisteren nog over en daardoor ben ik nu nog steeds echt boos ) Het gaat niet eens alleen om het vreemd gaan het gaat om de manier waarop.. het achterbakse liegen en sneaky dingen achter mijn rug om doen! ik weet niet of ik hem eigenlijk nog wel kan vergeven .. Het is uiteindelijk bij allebei die meiden maar bij 1x gebleven maar toch het vreet aan je.. En het is echt niet zo dat ik er elke dag mee bezig ben of dat we geen lol meer hebben.. ik weet dat hij van mij houd & ik ook van hem maar toch op sommige momenten zit ik er echt mee.. ik weet echt niet wat ik moet doen?? Iemand ervaring op tips voor mij?? ( sorry het verhaal is een beetje warrig er is ook zoveel gebeurd.. ) liefs