Hallo iedereen,

Allereerst bedankt voor alle reacties op mijn vorige blog!
Helaas heb ik nog niet echt het idee dat het mij meer rust geeft .. Heb m'n ex inmiddels alweer unblocked op whatsapp en zelfs contact gehad. Hij reageerde eerst heel aardig & begripvol over iets, maar later werd het toch een gesprek waar ik een heel naar gevoel aan overhield .. Ben ook wel dom geweest want heb hem gezegd dat hem verwijderen van facebook misschien een beetje overdreven van mij is geweest en of we niet weer vriendjes konden worden. Hij zei dat ik hem nu in ieder geval niet meer in de gaten kan houden en dat een stuk minder gezeur oplevert .. en daarna nog iets rottigs over iets anders.

Het gaat heel slecht met mij. Het is nu iets langer dan 1,5 maand geleden maar ik heb echt het gevoel alsof ik nog geen steek verder ben. Ik ben constant in paniek, slik oxazepam, maar het wordt niet beter. Ik heb echt gevoel alsof ik de liefde van mijn leven ben kwijtgeraakt en als ik er bij nadenk dat ik mijn leven zonder hem moet gaan leven, nooit met hem zal gaan samenwonen (wat we van plan waren volgend jaar te gaan doen), nooit met hem zal trouwen, nooit kindjes met hem zal krijgen, nooit oud met hem zal worden, dan bekruipt mij een vreselijk gevoel van paniek. Ik heb het gevoel alsof ik niet meer kan. Ik ben op.

Daarnaast is er nog het probleem dat er nog steeds spullen van mij bij hem liggen & ik hier nog wat spullen van zijn moeder heb. Er heeft al eerder een spullen uitwissel moment plaatsgevonden, maar toen is hij de helft van mij vergeten. Het zijn niet heel erg belangrijke spullen, maarja ik wil ze wel ooit een keer terug. De vorige keer (3 week terug) ben ik gewoon onaangekondigd naar zijn huis gegaan en toen moest hij eerst nog alles bij elkaar rapen, dat had hij nog niet eens gedaan. Hij zei namelijk dat hij de spullen wel een keer zou brengen of dat iemand anders dan ik ze maar moest ophalen. Nou dat gebeurde niet, dus uiteindelijk ben ik zelf maar gegaan. Maar wat moet ik nou doen met de spullen die daar nu nog steeds liggen? Hij heeft weer beloofd ze te zullen brengen, maar dat is al weer een hele tijd geleden. Ik denk echt dat dat nooit gaat gebeuren. Maandag hebben we het er nog over gehad dat ik nog zo graag een keer met hem zou willen praten. Hij gaf aan dat hij daar nog niet aan toe was. De vorige keer dat ik spullen kwam halen gaf hij aan dat hij het niet leuk vond om mij zo gespannen en verdrietig te zien, dus dat het wat dat betreft van hem niet had gehoeven.

Dus .. wat zouden jullie doen? Weer onaangekondigd langsgaan en de spullen halen, vragen of ik de spullen mag komen halen of nog even afwachten of hij ze toch ooit zelf komt brengen? Ergens ben ik ook bang als ik nu onaangekondigd langskom ik het laatste touwtje tussen ons doorknip en de kans op een gesprek dan helemaal verkeken is.