Iets meer dan 6 jaar geleden leerde ik hem kennen op een profielsite. De manier waarop was niet zo netjes maar daar ga ik nu niet verder op ingaan. Maar ik leerde hem dus met een omweg kennen en na een paar berichtjes heen en weer voegden we elkaar toe op msn. Dagelijks chatten met elkaar. Iedere dag weer uitkijken naar berichtjes van hem. Ja het klikte wel. Uren chatten met elkaar. Op een dag zelfs 24u aan 1 stuk.... Hij kwam zo stoer en zelfzeker over. Een beetje een machoman maar wel heel grappig.

Op een avond, na een 2tal weken chatten, hebben we totaal onverwacht afgesproken. We waren op chat aan het vertellen dat we ons verveelden en hij zei op een gegeven moment: kom anders bij mij thuis... Natuurlijk moest ik het eerst even met mijn toenmalige vriend bespreken en hij ging akkoord. Spannend!! Mijn allereerste afspraakje met iemand die ik op het net had leren kennen. Ik maakte me klaar om te vertrekken en de zenuwen namen toe maar ik kon toch niet terugkrabbelen. Dus zo gezegd zo gedaan..

Rond een uur of 11 kwam ik bij hem aan. Ik klopte aan en toen hij de deur opende stond daar een klein verlegen mannetje. Helemaal anders dan ik verwacht had (machoman). Het klikte heel goed, alsof we elkaar al jaren kenden. We keken naar een film, praten de hele nacht door en ik ging pas naar huis tegen de middag.

De maand die erop volgde hadden we dagelijks contact... Tot de boel ontplofte. Ik had iets heel fouts gedaan en daardoor van het ene moment op het andere helemaal geen contact meer. Ik herinner het mij nog goed. Het was 1 december 2006!!! We hadden afgesproken dat ik ging langsgaan die avond maar ik had eerst nog een andere afspraak en die liep wat uit. Ik stuurde hem een sms en het was geen probleem. Uiteindelijk is die afspraak nooit doorgegaan en liet hij niets meer van zich horen... Verschillende keren geprobeert om contact met hem te zoeken maar dat draaide altijd op niets uit.

Ik had toen een depressie (van voor de tijd dat ik hem kende) maar door het contact die verbroken werd zakte ik steeds dieper. Het voelde alsof ik een jarenlange vriendschap was kwijtgeraakt terwijl we elkaar in feite nog maar een maand of 2 kenden.

In die periode heb ik heel veel steun gehad aan een vriend die ik ook had leren kennen op een profielsite. Bij hem kon ik terecht met mijn verdriet. Wat het ook was is dat ik me schuldig voelde om wat ik gedaan had. Ik was me er van bewust dat het verkeerd was maar kon jammer genoeg de klok niet meer terugdraaien..

Tot zover het begin...