Hallo,

even kort mijn situatie schetsen: Ik ben in januari 4 jaar samen en 1jaar getrouwd met mijn vrouw, we hebben een dochtertje van 2 jaar eind december.

buiten mijn gezin heb ik een grote passie nl. muziek, die passie vraagt de zaterdag namiddag en zo is het afgesproken in onze relatie.
Sinds enige tijd heeft mijn vrouw besloten iets aan haar conditie/gewicht te doen en gat enkele keren in de week naar infraligne.
Daar is haar metamorphose begonnen, ze voelt zich zelfzekerder en "terug zoals vroeger". Voor haar relatie met mij had ze een resem van slechte partners gehad die haar bedrogen en belogen. in het begin merkte ik dat ook bij mij, ze durfde al eens mails en sms'n controleren van me mr ik had toch niks te verbergen, ik ben haar al die tijd trouw gebleven en wil dit ook zo houden.

Nu heeft ze ook haar hobby en dat is een goeie zaak, dacht ik althans. ze heeft daar iemand leren kennen "een goeie boezem vriend" waarmee ze kan lol maken en die haar terug haar jeugdige ik kan laten zijn op café vb. Dit heeft ze voor onze relatie ook nog gehad met iemand en ik bessef nu hoe de vork aan de steel zit. ik was zeer jaloers in het begin, maar ik laat haar zijn dat ik haar vertrouw en laat haar doen. Maar door die eerste "jaloerse" periode van mij zijn er enorme discuties ontstaan waardoor ik kwetsende dingen zegde. Het scheelde niet veel of we gingen uit elkaar.

Doordat feit ben ik dan ook te weten gekomen dat ze al heel onze relatie mijn lopende agenda is en haar ergert aan allerlei verstrooidheden van me. ze kropte dit allemaal op totdat een week of drie geleden de bom ontplofte. Nu besef ik maar al te goed hoe ik alles heb verwaarloosd en ik wil hier echt aan werken, aan mezelf. om de man te worden die zij nodig heeft. de "haan" van de ren ipv een tweede kip waar zij ook moet voor zorgen.

Ze zal hier idd veel tijd voor nodig hebben om alles te verwerken en om te zien dat ik het uiteindelijk wel meen en zal uithouden. maar ik wil haar echt niet kwijt, want dan verlies ik mijn grote liefde, maar ook een heel deel van de tijd met mijn dochter samen. Ze zegt dat het haar moeilijk valt te zeggen dat ze van me houdt, ze geeft wel nog altijd om me maar van houden van kan ze op dit moment niet spreken.
Nu ik weet dat in iedere relatie de liefde wel eens kan vervagen ik heb zelf ook zo'n periode gehad (die ik niet liet blijken) maar de liefde is terug "en of".

Ik heb het nu enorm moeilijk te wachten op haar (althans ik een geduldig persoon ben) ik ga kapot vanbinnen zonder haar liefde. ik krijg wel genegenheid en erkenning van haar maar dat is niet genoeg, ik voel me leeg en wil terug geliefd worden door haar.

Dit is zo een beetje mijn pijn die ik heb en wil genezen.

bedankt om te luisteren,