Hoi, Mijn naam is Suzanne...
Ik weet precies waar je mee te maken hebt... ik heb namelijk ook bindingsangst.
Op zich kan je er vrij weinig aan doen.. je moet er iets MEE doen en dat is wat anders.

Als eerste zou ik toch met hem praten, kijken of je eruit krijgt waarom die bang is..
Als het om een ex gaat en hij nog gevoelens voor heeft, tsja... dan word het moeilijk.. dan is het misschien een kwestie van tijd... Maar blijf dan alsjeblieft niet wachten en ga gewoon verder... Als Jullie bij elkaar horen... dan komt dat allemaal wel goed.. Met of zonder de bindingsangst..

Ik hoop dat je er wat aan hebt...

Veel sterkte & veel liefs Suzanne

Als jou ex echt bindingsangst heeft, is het niks meer voor je voelen het muurtje dat hij optrekt. Uit zelfbescherming! Hij heeft het waarschijnlijk niet eens in de gaten. Alleen voor jou is het erg vervelend, zeker als er nog gevoelens voor hem zijn! Helaas kun je alleen helpen als hij daadwerkelijk ook geholpen wil worden.
Zelf zit ik momenteel met een soortgelijk probleem: Een goede vriend van mij vind onze vriendschap te close worden dus sms't dat hij alle contact wil verbreken. Ik ben iemand die rechtstreeks contact ambieert, vooral omdat lichaamstaal voor mij erg veel betekent, dus smste ik terug dat een echte vent dit niet op deze manier zou doen! Vervolgens heeft hij mij teruggebeld en hebben we anderhalf uur bijna aan de telefoon gezeten om met elkaar te bespreken hoe en waarom! Niet ideaal (via de telefoon), maar het ging ermee door voor mij.
Tijdens het telefoontje kwam steeds naar boven dat ik een te goede vriendin was om te verliezen door een liefdesrelatie! Wat ik onzin vind, zelfs al zouden we een liefdesrelatie krijgen en loopt die stuk, dan kun je nog best vrienden zijn. (maar wie ben ik)
Het kwam er eigenlijk op neer dat het contact eigenlijk niet verbroken hoefde te worden (geheel zijn idee). Maar dat er wel enkele aanpassingen noodzakelijk waren om onze vriendschap voort te kunnen zetten. Hij vind zelfs dat ik regelmatig op bezoek moet blijven komen! Wat mij eigenlijk verraste!
Misschien heb je hier wat aan in je eigen relatie!Een goed gesprek waarin een hoop duidelijkheden worden vastgelegd, kan een goede oplossing zijn voor degene met bindingsangst! Een relatie heb je samen, en als een van beide moeite heeft met de manier waarop de relatie loopt, moet je ook proberen samen tot een oplossing te komen!

Succes,

Deetje

P.S. mocht het goedkomen: Laat hem het ritme van jullie relatie bepalen (in overleg met jou), anders loopt het geheid weer fout!

Wat een herkenning in deze verhalen.
Mijn ex heeft het gister uitgemaakt omdat ze zonder aanwijsbare reden geen gevoelens meer voor me had. Ze wil graag vrienden blijven maar ik wil uiteraard meer! Ik heb heel sterk het gevoel dat het door die bindingsangst komt die ze zelf ook (in het begin van de relatie) zei te hebben. Gister bij het uitmaken heeft ze geen woord over bindingsangst gezegd, maar de verhalen die ik hier lees zijn ZO herkenbaar dat dit het bijna wel moet zijn!

Ik heb haar vandaag helemaal alleen gelaten, geen smsje, niet bellen of wat dan ook! Ik heb begrepen dat dit het beste is? Maar wat moet ik nu verder doen? Moet ik het gesprek openen over die bindingsangst? Moet ik met haar vrienden erover praten zodat zij wellicht erover kunnen beginnen? Of moet ik het haar zelf laten uitdokteren?

Ik weet zeker dat als ze het ritme aan zou geven dat we eruit kunnen komen! Maar daarvoor moet je eerst de dialoog openen. Ik weet op het moment even niet wat de beste optie is. Sowieso geef ik haar vandaag en morgen alle rust, maar is dat genoeg? Ik hoop dat iemand mij (en eventueel andere) hier een beetje advies over kan geven zodat ik mijn hoofd en mijn gedachte even kan laten rusten en dat ik een plan kan maken om ONS te helpen. Want ik weet zeker dat zij ook nog om mij geeft!

Alvast dank!

Hallo,

Voor mij is dit de eerste keer dat ik zoiets doe, maar goed.. Waar te beginnen.. Ik ben weer in contact gekomen met iemand uit mijn verleden, dat was ongeveer 8 jaar geleden. Toen was hij mijn baas en was hij getrouwd. Nou is hij al meer dan 2,5 jaar gescheiden. Maar, dat terzijde. We zijn in contact gekomen via hyves. Toen gingen we verder via msn. Later gingen we smsen en weer later hadden we telefonisch contact, er was toen niets aan de hand en was het gezellig en vertrouwd. En daarbij stuurde hij geregeld lieve smsjes en mailtjes, dan weer niet. Dan nam hij weer wat afstand. We hebben later afgesproken dat we elkaar in real life zouden ontmoeten, na 8 jaar. Ik was bij hem thuis en het was eigenlijk gelijk wel goed. Er was een enorme klik en aantrekkingskracht. En dus kun je verder wel raden wat er toen gebeurde... We hebben nog 3 x erna afgesproken. Na de 3de x kwam mijn verjaardag eraan. Op mijn verjaardag kreeg ik een mail van hem. Het kwam er ongeveer op neer dat: hij wilde eerlijk zijn tegen mij. Dat er aantrekkingskracht was en meer, maar dat hij nog niet toe was aan een relatie of whatever. En dat hij niet goed voor zichzelf kon bepalen of hij daar wel aan toe was. Dus ik reageerde daar weer op, ik snapte er niets van, ik had toch echt meer gevoeld tussen ons. Verkeerd dus, want het leek hem beter om gewoon helemaal niet meer af te spreken omdat, het er dan alleen maar moeilijker op zou worden. Ik weer een mail sturen waarom moet dit via de mail? En voor wie maak je het nu eigenlijk moeilijk? Daar heb ik dan geen reactie opgekregen. Een paar dagen later heb ik hem weer een mailtje gestuurd. Dit heb ik gestuurd: misschien dat dit nu raar voor je overkomt, maar ik heb even een aantal dingen voor mijzelf op een rijtje gezet en eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen, dat ik ook helemaal nog niet toe ben aan een relatie. En het enige wat ik van je wil is vriendschap. En als het dan een keer intiem word vind ik het ook wel best. Ik wil gewoon van het moment genieten en mij daarbij nog niet vastleggen. Ik hoop dat we gewoon vrienden kunnen blijven. Eigenlijk mis ik onze vriendschap best wel. En heb ik hem nog een fijne dag gewenst. Daar kreeg ik uiteraard wel een reactie op. Dat vrienden zijn geen probleem hoeft te zijn, alleen dat we dat intieme maar achterwege moesten laten anders werd het weer complex en hij was niet zo van de one night stands. Ik dacht oké zal wel, nu wel weer. Ik ben hem gewoon gaan weerspiegelen. En vandaar de reactie terug van hem. We hebben toen weer afgesproken. Na de 2de x kreeg ik weer een mail. Dat het hem niet lekker zat hoe wij met elkaar omgingen. Het voelde gewoon niet goed. Dus ik hem weer weerspiegelen. En ben ik weer bij hem geweest. Toen heb ik hem erop aangesproken dat ik het via de mail eigenlijk wel heel laag vond. We hebben het uitgesproken en toen besloten om gewoon vrienden te blijven. (Dat is wel erg moeilijk als je gevoelens voor hem hebt en dat je gewoon voelt dat het wederzijds is, alleen houd hem iets tegen) Ik had hem een smsje gestuurd dat ik het fijn vond dat we zo open naar elkaar zijn geweest. En vroeg daar ook in of zoenen wel mocht of niet. Dag later kreeg ik een smsje dat we het maar gewoon bij vrienden moeten houden. Dus ik terug smsen. Ik vind het prima! Daar heb je mij heel blij meegemaakt. Gewoon vrienden! Toen kreeg ik een sms terug: Alright..just friends;) verder lichamelijk al weer een beetje opgeknapt? Doordat ik iets afstandelijker werd kon hij weer wat van zich laten horen. Aantrekken en afstoten zo voelt het. Maar, verstandelijk en gevoelsmatig kan ik het allemaal niet zo bevatten omdat, hij altijd de gene was die begon met zoenen en de rest. Ben ik nu gewoon dom of heeft hij echt bindingsangst en hoe er mee om te gaan. En sorry, voor het lange verhaal, ik heb gewoon veel woorden nodig om mij uit te drukken!
Ik hoop dat iemand mij raad of advies kan geven?

Mvg,

Isabel