Ik kan het nog steeds niet geloven. Het lijkt net alsof het allemaal niet echt is, maar een slechte grap.
Mijn vriend heeft vorige week de relatie verbroken. Geen ruimte voor oplossingen, opties, gewoon over!
Ik wist niet wat me overkwam. We hebben net een huis gekocht samen en we wonen er nu net een paar maanden.

Een paar weken terug gaf hij aan dat we aan wat dingen moesten werken. Ik geef eerlijk toe (zonder teveel in details te treden) dat ik niet de makkelijkste ben en je moet wel in staat zijn om tegengas te geven.

We spraken af er beide aan te werken. We zijn daarna nog op vakantie geweest en eigenlijk alles gedaan zoals elk samenwonend stel. We hadden zelfs nog een LDC tv besteld.

We zouden 26 juli gaan Indoor Sky Diven. Die dag waren we 1, 5 jaar samen. Die avond ervoor kregen we een discussie. Het was geen ruzie, het ging weer over hetzelfde onderwerp. Hij wilde meer vrijheid en zijn eigen ding doen en dat ik minder jaloers zou worden en ik stond teveel in de weg waardoor hij geen afspraken meer maakte. Ik wilde juist dat hij met vrienden weg zou gaan zodat ik eraan kon werken. Maar als iemand zelf niet weggaat dan heb ik ook niets om mee te werken!

Die zaterdag zei hij eigenlijk dat hij niet meer verder kon en hij is weggegaan. Dit is nu twee weken geleden. Eigenlijk op de ene of andere dag is hij vetrokken.We zouden gaan werken aan de dingen die in de weg stonden, maar hij kon niet meer zei hij. Hij had er geen energie meer voor.

Wat ik niet begrijp is dat hij het maar een paar weken heeft aangekeken, misschien net een maand. We wonen net in een huis van meer dan 2 ton!

Al die weken, als ik vroeg of hij gelukkig was, of hoe het ging zei hij dat het goed of beter ging en dat hij gelukkig was. Al die tijd heeft hij nooit zijn ware gevoelens uitgesproken, bang voor mijn reactie.

Hoe kan je aan een relatie werken als iemand niet eerlijk is? Als iemand niet eerlijk zegt wat hij denk of voelt. Ik had er alles aan gedaan om aan onze relatie te werken.

Nu gaat hij gewoon weg, zonder er echt aan te werken. Hij laat niets horen, is gemeen en afstandelijk. Lijkt net alsof hij helemaal is doorgeslagen. Ik ken hem niet meer.

Voel me zo bedrogen. Voorgelogen en in de steek gelaten. We moeten straks afspraken gaan maken om alles te regelen. Ik moet weer nieuwe woonruimte zoeken. We kunnen beide het huis niet betalen. We krijgen straks een restschuld en we zullen ook nieuwe spullen moeten aanschaffen.

Ons huis is net klaar, het ziet er super uit. Wordt allemaal afgepakt. Ik en mijn katten voelde ons er net thuis. Straks mogen we hier niet meer wonen......ik mis hem, maar ik haat hem steeds meer.
Dat iemand , een volwassen persoon, ervoor kiest om te liegen, in plaats van mee te werken en te communiceren. Dat was zijn probleem en dat is het nog steeds.

Zo zonde, hij gooit allemaal weg en ik blijf verslagen achter. Ben intens gekwetst en ik vergeef hem dit nooit.
Had het geprobeerd.... had gevochten. Blijkbaar was zijn liefde niet sterk genoeg.
Maar had dan ook nooit zo'n grote stap gezet door een huis te kopen.