Als ik heel diep en eerlijk naar mijzelf kijk op dit moment, wordt het al echt een heel stuk minder. Gisteren een heel erg leuk meisje ontmoet, dus dat is super positief, ben flink bezig met al mijn sociale contacten weer aan te halen en meer mijn familie te zien, want damn... dat was er gewoon vrijwel niet toen ik met mijn ex-vriendin was. Ze heeft me in feite ook gewoon een dienst bewezen, hoeveel pijn dat op sommige momenten kan doen, maar ik erken het wel dat het nog pijn kan doen... Want ik heb bij mezelf gemerkt dat wanneer ik ook maar iets van die gevoelens wegstop, of ze nou positief geladen of negatief geladen zijn het alleen maar averechts werkt en ik mezelf dus in de vingers snij, dat wil ik niet meer.

Een van de redenen is toch wel de manier waarop het afgesloten is. Ze is totaal niet bereidwillig op geen enkel vlak om zich ook maar een beetje in te leven in mijn gevoelens. Haar zusje tevens mijn ex-schoonzusje die plaatste echt een ongelooflijke rot post op facebook bij de status "from relationship into single". Ik laat dat een tijdje, maar toch vreet dat aan me, ik stuur haar een heel direct en vooral NEUTRAAL mailtje, aangezien ik geen zin heb in gezeik met jan en alleman. En dat wordt gewoon genegeerd omdat ze ofwel te arrogant is om te reageren of ze weet gewoon niet hoe ze moet reageren, zoals die gehele familie...

Blijkbaar telt het dus bijna niet hoeveel je over hebt voor de ander (ook al gaat dat met horten en stoten)

Ik hoop dat we allebei een gelukkig leven tegemoet gaan, maar ze is wel verschrikkelijk dom geweest om de boot volledig af te houden en gewoon alles aan het wegstoppen is waar ze tevens niks van leert. Daardoor zal ze keer op keer tegen de lamp lopen met dezelfde problemen (dezelfde problemen waren er namelijk toen ik en mijn ex wat hadden en de vriendjes die zij voor mij had) en daar ben ik dan niet meer om haar te helpen, hoe erg ze ook zal gaan smeken, ze heeft het verpest.

En nu ga ik een stuk fietsen en sigaretten halen

Later guys (and girls)!