'K had nooit gedacht dat ik hier ooit aan zou beginnen, maarja ik had ook nooit liefdesverdriet gehad...Het is sinds 3 weken uit, en ik heb anderhalf jaar een relatie gehad. Dit klinkt misschien niet als lang, maarja ik ben zelf 16 dus voor mn leeftijd is het een hele poos.

Ze was al 2 maanden nogal stil en terughoudend, ik had haar gevraagd wat er aan de hand was maar ze zei dat ze het zelf ook niet wist, en dat ze zo met iedereen was. Na 2 maanden vertelde ze dat ze niet wist of ze nog met me verder wilde, en dat ze die twijfels al 2 maanden had gehad. Mijn wereld stortte in, en ik wilde niets liever dan het opnieuw proberen. Ze stemde hiermee in, maar maakte het vier dagen later alsnog uit...Mijn eerste liefde was over, en ik kan het eigenlijk nog steeds niet echt accepteren.

Toen het uit ging wilde ik vrienden blijven, hoe dan ook, ik wilde haar absoluut niet uit mijn leven hebben. Je hebt mensen die heel casual een relatie hebben, maar zo was het bij ons niet. Al onze vrije tijd staken we in tijd met elkaar doorbrengen, en achteraf besef ik me dat dat misschien een beetje ongezond was. 3 dagen nadat het uit was vertelde ze me dat ze iemand anders leuk vond, waar ze tijdens onze relatie al veel mee om gegaan was. Ik voelde me zo stom, dat ik het niet aan had zien komen. Later vertelde ze me dat ze de dag nadat het uit was met mij, ze met hem had gezoend. Dit was voor mij de laatste druppel en ik heb na een week moeizame communicatie en een week geen contact net het moeilijkste mailtje van mn leven getypt. K heb haar gezegd dat ik niet denk dat we vrienden kunnen worden (blijven geloof ik niet in, we zijn altijd vriendje vriendinnetje geweest, als je vrienden wil worden moet je van begin af aan een nieuwe soort vriendschap opbouwen).

K heb het er nog heel moeilijk mee, en ik hoop dat het niet nog heel lang zal duren voor ik er overheen ben, ook al weet ik dat het waarschijnlijk toch wel zo zal zijn...