De laatste ruzie die ik met haar (A) had ging over de dialoog die ik voerde met een oude vriendin van mijn studentenvereniging. Zij had onze relatiestatus op Facebook veranderd en toen maakte deze oude vriendin (B) er een opmerking over. Ik heb mijn relatiestatus vervolgens niet meer gedeeld en aan B uitgelegd hoe het ongeveer zat. Maar de jaloezie van beide kanten blijft ons in de weg zitten.

Voordat ik het wist hadden we een briefwisseling over relaties, wat wel kan, wat niet kan en waren we notities aan het vergelijken. Voor mij een opluchting, ik heb heel openhartig over mijn gevoelens kunnen schrijven. Bij elk ontvangen en verzonden bericht heb ik A hiervan op de hoogte gesteld.

Ondertussen werd ik steeds obsessiever in het controleren van A. Ze had (na overleg met mij) een bericht naar hem gestuurd, ik was bang dat er meer aan de hand was. Ik kwam erachter dat ze hem regelmatig op Facebook opzocht en dat ze ook zijn telefoonnummer en email adres had achterhaald. Ik kreeg van A een sms waarin ze meldde dat hij niet single was en dat het "'gevaar'" was geweken. Ze had dus weer contact met hem gezocht en dat was op de een of andere manier goed nieuws voor ons. Nadien controleerde ik haar meer en meer en ik kwam erachter dat ze nog meer berichten met hem had gewisseld. Zij kwam erachter dat ik haar aan het controleren was en ik gaf aan dat ik een probleem had en dat ik zou proberen te stoppen. Toen vroeg ze mij of ze mijn dialoog met B mocht lezen. Mijn eerste reactie was "Nee", maar dat kon ik aan mezelf niet goed verdedigen, dus liet ik het toch maar toe. Domme zet.

Volgens A gaf ik allerlei signalen af, was het niet eerlijk tegenover B, hypocriet en veel erger dan wat zij met haar vlam had gedaan. Ik legde haar uit dat ik die signalen niet expres heb afgegeven en dat het ook anders was als je open en eerlijk bent tegen iemand waar je niet verliefd op bent of wilt worden.

Het onderliggende probleem is volgens mij jaloezie en wantrouwen. Van mijn kant omdat ik A zo nodig moet controleren en van haar kant omdat ze wat ze interpreteerd uit mijn berichten eerder geloofd dan wat ik zeg. Als ik niet meer zo jaloers zou zijn dat was er niet zoveel aan de hand. Als zij niet jaloers was zou ze ook de liefdevolle dingen die ik over haar zeg kunnen zien.

Ik heb een afspraak gemaakt met een psycholoog om aan mijn dwangmatig gedrag en somberheid te werken. Ik heb ook duidelijk aan B verteld dat A signalen zag die ik niet bedoeld had. B gaf aan dat ze ze ook niet had geinterpreteerd en dat er geen bedoelingen zijn ook van haar kant. Goedzo, ik hou mezelf en A en B dus niet voor de gek.

Nu terug naar het probleem van jaloezie. Jaloezie is een gezonde en natuurlijke emotie, maar ook gevaarlijk. Als je helemaal geen jaloezie voelt dan kun je ook niet echt van iemand houden volgens mij. A en ik hebben naar elkaar uitgesproken dat onze relatie van meet af aan voor een groot gedeelte is gebaseerd op jaloezie. Als dat de enige basis is dan zijn we beter af zonder elkaar. Door de ervaringen van de laatste tijd vraag ik me af of het wel mogelijk is om jaloezie helemaal uit te sluiten. Maar hoe kom ik er dan achter of er wel iets anders is wat ons verbindt?