Ik ben/was/ben/was/ben/was... blij. Hij heeft me een heel lief mailtje terug geschreven, hier ben ik zeker blij mee. Het bevestigd dat mijn gevoel goed was/is, en dat hij het ook gevoeld (of voelt) heeft, hier ben ik erg blij om omdat daaruit blijkt dat ik daar nog op kan vertrouwen. Waar ik ook blij van werd/word is dat hij niks uitsluit, alles staat open... alleen... er is niks, ik kan niks, mag niks... Zijn mail is zo dubbel. Hij kan het gewoon nu niet... slechte timing. Het nare is dat ik hem snap, ik koop er niks voor, maar ik snap hem wel. Ik moet door, maar het doet pijn... heb het gevoel dat het me ontglipt... wil dat niet, het is fout... heen en weer geslingerd tussen gevoel en ratio. Ik sluit het maar weer af, masker op en doorgaan... niemand die weet hoe pijn het doet, als iemand dat al weet dan hoop ik dat jij het bent, omdat je het zelfde voelt... zucht. Vertrouwen hebben in 'het lot'... ? ik ben sceptisch... Als je zegt dat 'het lot' bepaalt... hoop je dan niet dat het zo is? ergens, stiekem...? of is het dan een soort bevestiging?...