Online gebruikers
- JosephUnlal
Het écht kunnen loslaten van je ex is naar mijn mening iemand tegenkomen die 'beter' is.
Geen rebound boy/girl, maar gewoon iemand die beter bij je past.
En ik hoop dat ik gelijk heb én er zo'n persoontje bestaat, anders zie ik niet hoe ik hier ooit nog uitkom.
Alles gehad hebben wat je wilde. Jezelf de schuld geven. Leven met het idee nooit meer zoiets mee te mogen maken. Je wederhelft verder zien gaan. Gelukkig zijn zonder jou. Een gezin opbouwen. En zelf achterblijven.
Was dit dan mijn enige kans?
Kan je zeggen...
Hoi FixYou,
Voel precies hetzelfde zoals jij- ze zeggen dat op een potje meerdere dekseltjes passen, en dat er voor iedereen echt wel meerdere mensen lopen waarmee we gelukkig kunnen worden. Heel fijn, dat soort preken, maar daar heb ik nu niks aan.
Hij is de enige met wie ik dit soort dingen ooit heb gewild. De enige met wie ik kinderen wou (ik wil niet zeggen dat ik kinderen haat, maar...zelf een paar hebben rondlopen, maakt me panisch), diegene met wie ik een toekomst zag, degene met wie ik al onze trouwerij had gepland, degene met wie ik de namen van onze kinderen heb uitgekozen...gewoon, Wij.
Nu is het Hij en Ik. Misschien ooit nog Wij.
Het is afschuwelijk om te beseffen dat hij misschien gelukkig wordt met iemand anders. Dat hij met iemand anders al "onze" plannetjes uitvoert. Dat hij met een ander dat burgelijke leven, dat ik met hem wou, gaat leiden...ik weet ook niet of dat ooit voor me is weg gelegd zonder hem, ik wil gewoon niemand anders dan hem. Bah.
Genoeg rebounds, als ik die zou willen. Ook wel geprobeerd. Voelde nog geen fractie van wat ik voelde met Ex. Als onze liefde al het zand van de wereld was, voel ik met iemand anders nog niet eens een zandkorreltje...en zelfs dat voelt kut.
Er Is Gewoon Niemand Anders Dan Jij! (dus kom nou maar weer terug)
Liefs Janneke...
you never know how the wind will blow...
dag janneke
... je haalt me LETTERLIJK de woorden uit mijn mond !!
Ja leuk allemaal, maar mijn
Ja leuk allemaal, maar mijn ex heeft me laten gaan toen hij iemand anders heeft ontmoet....dus het kan ook visaversa...ik accepteer het, ik gun het hem, maar het doet zeer...zo verschrikkelijk zeer
Ga vooral zo denken en
Ga vooral zo denken en jezelf nog meer verdriet aan praten.. Dat is wat jullie nu in principe doen..
Bij mij is het nu een maand uit, en niemand heeft me ooit zo diep geraakt als hij.. Maar als hij niet bij me terug komt is het mijn ware gewoon niet..
Er loopt dan heus nog wel iemand op de aarde rond die dat wel is en waar je wel bij past.. Het is bij jullie vast niet zonder reden uit.. Kijk eens na wat je had, wat je WERKELIJK had, dus niet alle positieve punten gaan ophemelen.. Als jullie relatie werkelijk zo positief was, waren jullie nog bij elkaar
FY
Het is mijn slechte zelfbeeld en mijn hevige gebrek aan zelfvertrouwen geweest wat de sneeuwbal aan het rollen heeft gemaakt. Ik kan het enkel maar mezelf kwalijk nemen.
Natuurlijk had dat kind minpunten. Dat weet ze zelf ook. Ergste is nog dat in de tijd dat het uit is we beiden een behoorlijke omslag hebben meegemaakt. Ten positieve. Ze heeft erg hard aan zichzelf gewerkt en is daar nog steeds mee bezig.
Je zou het misschien niet zeggen maar ik ben een realist. Ik zie hoe ik gaanderweg een bom onder mijn relatie heb gelegd. En toen die ontplofte was het te laat om te zeggen "Hey, waar ben ik nu eigenlijk mee bezig? Dit moet anders.". Nu is het gelukkig zo dat ze beseft waarom ik op een bepaalde manier heb gehandeld en ziet ze in dat ik alles met juiste intenties heb geprobeerd te bewerkstellingen maar 'het gevoel is weg'.
En daar doe je schijnbaar niets aan. Helaas. En ik vraag me af of er nog zo'n lief ding rondloopt.
Ben het niet met je stelling
Ben het niet met je stelling eens. Voor m'n laatste ex had ik een andere vriendin waar ik ook minstens net zo gek op was, maar ik was haar al lange tijd vergeten. In de zin van m'n ldvd. Kom haar nog regelmatig tegen met uitgaan maar het doet me niets meer, kan het zelfs goed vinden met haar vriend. Heb ook van haar veel verdriet gehad, maar daarvan heb ik geleerd dat het over gaat
FY
Laat ik even hopen dat je gelijk hebt. Anders ben ik nog wel even bezig met wachten.
Ook niet mee eens...tuurlijk
Ook niet mee eens...tuurlijk kan het, maar het 1 van de zovele opties. Kwam ik maar iemand tegen waar ik echt helemaal stapel op was en die ook nog (bijna) volledig voldoet aan mijn voorkeuren haha...nou zijn er niet zo veel hoor, moet gewoon een klik zijn, dan erger je je volgens mij ook niet zo gauw. He happy, I happy . Aan de andere kant is het ook goed voor me om even alleen te zijn en ben ik blij dat ik niemand ontmoet. Ik heb vanaf mijn 19de een relatie gehad, kom uit een rotsituatie en nu pas (jaja op 26-jarige leeftijd) leer ik pas op mijn benen te gaan staan en moet ik ook nog ontzettend veel structuur aan mijn leven gaan geven. Dat valt niet mee, en gaat regelmatig gepaard met angst, echt letterlijk stijf van angst word ik dan. Hoe ik nu in het leven sta...zo wil volgens mij niemand me (ahh, klinkt ook weer zo sneu). Maar bij je eerste liefje neem je (bijna) alles voor lief...nu moet ik mezelf op de markt gaan gooien heb ik het gevoel...dus...er er zijn iet voor niets zoveel vrijgezellen tegenwoordig. Wat is dat toch?
Af en toe zou ik willen dat ik een jongen was...er zijn zoveel meisje die leuk zijn! bah...(en dan ben ik nog geeneens bi of lesbisch)