Hee Sarah ik vind t juist goed dat je dit allemaal schrijft! Het lijkt me verschrikkelijk om in jouw positie te zitten..Dat je niet kunt kiezen voor de jongen waar je zo verliefd op bent en zo'n band mee hebt opgebouwd omdat je anders je hele familie verliest..Nee daar zou ik ook niet mee kunnen leven..Ik hoop dat er nog een tijd komt dat het allemaal niet meer uitmaakt of je met een Nederlander of Marokkaan thuis komt..Dat zal waarschijnlijk de volgende generatie uitmaken..Het lijkt me echt heel moeilijk om als Marokkaanse jongere in deze Nederlandse maatschappij op te groeien..Vooral dan dat verschil in normen en waarden..Het is geen kwestie van daar ga ik eens lekker met mijn ouders over praten want die normen zitten er gewoon ingebakken..Maar Sarah ik heb nog een vraag, mss een beetje stom maar komen er wel eens Nederlandse mannen bij je ouders/familie over de vloer? En hoe gaan zij daar mee om? Mag je ook mannelijke vrienden mee naar huis nemen of is dat ook taboe? Nou meid veel sterkte he! Dit is echt een hele moeilijke situatie en hoop dat je voor jezelf de juiste beslissingen neemt..groetjes Maartjemarij

Dank jullie wel Maartjemarij en Hoop voor jullie lieve reacties...
Ik moet bekennen dat ik achteraf een beetje spijt voelde dat ik dit geplaatst heb....maar jullie reageren er goed op.

Ik hoop ook dat er ook ooit een tijd aanbreekt waarin die verschillen niet uitmaken.

Maartjemarij, er komen wel eens Nederlandse mensen over de vloer...maar heel weinig hoor. Het zijn dan of onze buren die op de koffie komen, of mensen van een of andere instantie (zakelijk, b.v. belastingadviseur). Hoe zij daarmee omgaan, gastvrij...(als het de buren zijn dan wordt er gepraat over koetjes en kalfjes en gelachen.

Ik kan niet met mannelijke vrienden thuiskomen.
Je kunt natuurlijk niet alle Marokkaanse gezinnen over 1 kam scheren, maar over het algemeen kan je zeggen dat er aardig wat afstand is tussen mannen en vrouwen. Heel anders dan in de Nederlandse/westerse cultuur.

Het is dus niet gebruikelijk zoals in de Nederlandse cultuur om te zeggen dat je een vriend hebt (ook al is het een Marokkaanse vriend!), deze neem je zeker niet naar huis om voor te stellen aan je ouders. En vriendschap tussen man en vrouw?? Daar gelooft men niet in.
Dus je wordt ook niet geacht met mannelijke vrienden aan te komen.
Ah, hier leer je mee omgaan, daar valt rekening mee te houden.

Hoi Asarpuk,

Welke stap hebben ze precies genomen??
De jongedames die jij kent??

Bedoel je dat ze zich erbij hebben neergelegd?
Ja, veel doen dat wel, voor de lieve vrede, dat snap ik ook wel....en als ze dat gelukkig maakt is het prima. Er zijn er echter ook die dan maar trouwen met een neef uit Marokko, omdat ze hier verder geen 'geschikte kandidaat' vinden. Dat vind ik erg, want echt gelukkig kan je volgens mij zo niet zijn.

Het probleem is dat Marokkaanse jongemannen nog steeds zo (in mijn ogen) bekrompen denken.... de vaders zijn bijna nog moderner dan de Marokkaanse jongemannen. Nou dat is niet echt een leuk vooruitzicht als je spreekt over een nieuwe generatie die het makkelijker gaat krijgen. Ik ben daar nog niet zo optimistisch over...