Online gebruikers
- Trefqht
Goede morgen, hopelijk heeft iedereen een naar omstandigheden fijn weekend gehad?
Mijn weekend was wel ok, niet geweldig, maar wel ok.
Het vele sporten helpt me goed, zolang ik onder de mensen ben en druk bezig blijf gaat het redelijk, bijkomend voordeel is dat ik lichamelijk weer wat beter in mn vel kom te zitten.
Gisteren heb ik mijn vriendin (nog steeds kan ik haar niet als mn ex zien... slecht ik weet het) weer gezien, het was eigenlijk erg gezellig en deze keer had ik mn emoties eindelijk iets meer onder controle. Jammer genoeg kon ze niet heel lang blijven, maar elke minuut dat ik haar kan zien en zo af en toe even aanraken doet me zoveel goed en tegelijkertijd... is daar die allesvernietigende pijn... te weten dat ik haar als "mn vriendin" voorgoed kwijt ben... ik WEET het... maar het VOELT niet zo, ik heb ook het idee dat ik zo af en toe mn kop in het zand steek en net doe alsof er toch heel misschien nog een sprankje hoop is.
Uiteraard komt dit gedeeltelijk doordat we contact blijven houden, doordat we beiden nog gevoelens voor elkaar hebben (en van mijn kant is dat het understatement van de eeuw) en ik weet dat ik het mezelf hiermee niet makkelijker maak, toch voelt het ook goed en hebben we allebei (nog) behoefte aan contact en willen we allebei graag vrienden blijven, het enige verschil is dat ik zoveel meer wil dan alleen vrienden blijven en ik ben bang voor het moment dat ze echt verder gaat en iemand anders ontmoet, verliefd wordt op een ander, ook al is ze daar nog lang niet aan toe...
Maar het is niet anders... ik probeer maar van dag tot dag door te gaan met mn leven en niet te veel te piekeren over wat als...
Het voelt als die achterlijke reclame van die huizen die "niet meer te koop zijn..."
Zo lief... maar niet meer mijn vriendin...
Zo mooi... maar niet meer mijn vriendin...
Via deze weg wil ik ook even iedereen bedanken die me de laatste tijd hebben gesteund, jullie weten zelf wel wie ik bedoel... bedankt...
Iedereen heel veel sterkte met de worstelwedstrijd tussen emoties en ratio en de enorme pijn en verdriet...
@justaguy
Het is nog hartstikke pril maar hopelijk zijn de scherpe kantjes er een klein beetje af voor je.
Mijn situatie is totaal anders, ik vind dat ik dingen enorm opblaas, hem op een voetstuk plaatst terwijl hij een loser is. Bij jou is het anders, zij is gewoon een mooi mens in alle facetten voor jou.
Het gaat inderdaad weer een klap zijn als ze een ander krijgt (wie weet gebeurt er een wonder en kun je daar mentaal wel tegen).
Ons lichaam heeft een overlevingsdrang, zo ook onze geest, iedere dag een stapje dichter bij heling.
sometimes it last in love, and sometimes it hurts instead...
Hoi morgenster
Het gaat nog steeds met vlagen, wij hebben elkaar gister ook weer gezien, deze keer op haar initiatief, het was gezellig, we hebben gepraat en ik had voor de verandering mn emoties enigszins onder controle.
Onze situaties zijn in zoverre anders dat mijn ex (jah... ik doe mn best haar mn ex te noemen, hoewel dat me elke keer als ik het schrijf of zelfs maar denk, weer tranen, verdriet en pijn opleverd) idd nog oprecht heel veel om mij geeft en zelfs nog van me houdt... wat haar betreft blijft ze altijd deel uitmaken van mijn leven... en ik wil ook niets liever dan dat... mijn grootste probleem is dat ik zoveel meer wil dan dat, ik probeer er maar het beste van te maken.
Toch zijn onze situaties ook hetzelfde... beiden verlangen we met heel ons hart naar iemand met wie we een belangerijk deel van ons leven hebben gedeeld, waar we zielsveel van houden (of die liefde nu objectief gezien volledig verdient was of niet doet er niet eens toe, de hele wereld kan jouw ex wel een klootzak of mijn ex een trut vinden, het gaat er om wat jij of ik bij onze ex voelt)
Bedankt voor je berichtje en sterkte meid...
leve en liefde
ik ben door mijn eerste vriendin gedumt, reden was onbekent.
ik wou over praten met haar maar zij nergeerde mij, ik heb als laaste gezecht dat ik veel van haar hield en niet begreep waarom.
ze keek me aan en zei dat ik niet geneg voor haar was.
na 3 jaar moeite heb ik een nieuwe vriendin ontmoe,waarvan ik wist dat het perfect was.
maar ik mogt,niet lang bij haar zijn, 7 maanden later is zeook bij mij weg ge gaan.
en dan ga je zelf conclusies treken wat niet klopt.
zelf ik had daarna waan iedeen, ik heb geprobeert om me zelf vankant te maken tot dat een hand mij tegen hield.
een meisje die me vast hield en zei; waarom zou je dit doen, er is nog zoveel meer,
nadat ik mijn verhaal had verteldaan haar, vertelde ze me wat heel balangrijks, wat ik ook met jouw(jullie) wil delen.
in het leven zul je veel geliefden onmoeten,mensen komen en gaan, somige laten een een voet afdruk achter i je hart maar verdwijnen weer snel. probeer de goede herinerigente te koesteren ,maar laat je gelielde gaan. want jij heb genoeg gedaan. probeer weer liefde vol en positief te zijn want dan trek je dat ook aan, endan vind je op je eigen tijd je volgende ware liefde weer. waar je dan verder mee kunt gaan. om zo je doel in je leven af te maken.
haar doel was om mij lief te hebben. en mijn gebrek te vullen.
en mijn doel in het leven heb ik ook gevonden, endat is haar familie te zijn. want haar ouders zijn van jongs af aan bij haar uit het leven genomen waardoor ze geen familie meerhad.
ik vond het knap dat ze mij, dit uit eigen ervaring kon vertelle. ik voel me eigelijk een beet je stom,zij had niks maar ze is er tog goex boven op gekomen.
ik kan me voorstellen dat het moeilijk blijft zijn, maar ik hoop dat dit een ruge steun in het leven mag zijn.
@ bleekeboy
Mooi verhaal!! Sterkte liefs kipje.