Het is zover: een onzinnige actie denk ik, maar ik moest het doen...de datingsite..

Eindelijk compleet profiel.

Nooit eerder gedaan, maar wel eens begonnen met een profiel. Dat vertelde ik aan mijn ex, die wel aan internetdaten deed. Ze zei: "als je het dan doet, dan helemaal, niet dat slappe zonder foto!".

Tja, daar heeft ze gelijk in. Nadat ik tijden gekeken heb of zij er niet opstaat, concludeerde ik dat dat niet zo was (gelukkig of niet, geen idee).

Dus, gisteravond, kogel door de kerk- niet dat ik er perse klaar voor ben, misschien ook wel, maar vooral een soort van 'neerleggen bij', Huppekee, en verder!

En dan vandaag, een bericht van iemand. Wat moet ik daarmee doen, dacht ik. En toen dacht ik alleen aan haar..niets specifieks, maar ik dacht: " goed tandenpoetsen, dan ruikt ze de sigarettenrook niet als ze straks naast me neer ploft op het strand", als ze zegt: "okee, kuiltje (...) ik kom bij jou zitten", en ik een koud biertje aan haar geef, want we hebben allebei hard gewerkt vandaag.

Ongelofelijk, mijn adem wordt korter als ik dit schrijf, nerveus...ik ga naar 'ons' strand straks...want 'haar' strand mag ook het mijne blijven...het is daar het fijnst tenslotte. Ik ga zwemmen en als ik terugloop, zal ze zien dat ik niemand had afgelopen weekend om mijn rug in te smeren (pijnlijk op een aantal manieren ).

En waarom dach ik aan haar? Ik weet het niet...goed is ze niet voor me, leuk is ze wel. Maar helemaal niet leuk is ze ook.

Ik wil haar vertellen van mijn aanstaande verhuizing, eindelijk een normale plek...ik wil haar vertellen dat ik langzaam maar zeker weer in shape ben, dat het 'niet roken' goed gaat, daar lieg ik dan wat over..

En ik wil haar vragen waarom...en ik wil dit...en dat...

En ik wil ook niets. Ik wil dat ze het lekker uitzoekt...ik wil dat de stormen losbarsten over deze stad zodat ze niet in haar geliefde duinen kan lopen, en aan huis gekluisterd is, alleen, vanzelfsprekenderwijs...

Halleluja! Dit alles staat in schril contrast met het beeld dat ik schep op de datingsite!

Ik hoop dat ze me ziet op die site...en dat ze straks haar bruine zonnebril draagt, zodat het lijkt alsof mijn huid egaal gekleurd is door de zon...

Maar vooral hoop ik, dat ik goed om me heen kijk (stiekem, want als ze er is wil ik niet dat ze ziet dat ik haar zie) en dat ze er niet is...dat het rustig is, ik lekker mijn nu op het gas kokende pastamaaltje kan eten...en kan zwemmen...en daarnet me lukt haar gewoon even lekker te missen, waarna ik weer vol in het leven ga zitten, liggen, zwemmen...gezond (stop nu eens met die tabak Kuil!)

Waarom denk ik aan haar nu? Ik weet niet...en die datingsite..tja, het moet maar...want anders gaat het niet verder.

Hopla, de pasta is klaar. Kom naar zee en eet een hapje mee, ik ben goed in mooie simpele pasta's!