het gevoel was en is heel sterk 2

lHeb na dat het uit is gegaan tussen mij en mij ex eindelijk weer wat van hem gehoord
heb hem verder even met rust gelaten alleen een heel kort mailtje gestuurd aan ger begin van deze week, mijn gevoel zei dat ik dat moest doen
Nu op de zaterdagavond kreeg ik dan dit van hem...

Lieverd

Jammer dat we zo uit elkaar moeten, maar blijkbaar gaan de meeste normale dingen bij ons niet normaal. 1 1/2 jaar is niet niks en je hebt me ook veel gebracht. De zaterdagavond is nu erg stil maar moet hier zelf overheen komen. Je hebt gelijk dat het gevoel niet zomaar weg is. Dat is ook de reden dat ik er voor kies om geen contact met je te hebben. Omdat ik weet dat als ik wel contact met je opneem, ik je aantrekkingskracht niet kan weerstaan. Ik hoop dat je er op een goede manier overheen komt. En wens jou echt al het goede in je leven op jou manier en in jou tijd. Want je weet dat er diep binnen jou een lieve zorgzame meid zit die door alles wat het leven jou heeft aangedaan ver weg gestopt zit.

Het gaatje goed, en ben trots op jou met wat je bereikt hebt met je werk!

Kus

Sorry!!!

Ik ben na dit mailtje nog meer van slag kan de hele week al niet eten en ben steeds wakker 's nachts.

Ik hou nog zoveel van hem en ik heb het gevoel niet zonder hem door het leven te kunnen

ik heb dit hier geplaatst omdat ik hoop dat iemand mij misschien iets kan zeggen hoe ik hier het beste mee om kan gaan
Heb nog nooit zulke pijn gevoelt en leegte in mijn leven.
We hadden een moeilijke relatie maar hij bracht mij ook zoveel.

maggie's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 14/12/2008 - 10:59 — HugoBos

@Maggie

Ja, dat zo'n reactie je weer helemaal terug schopt is niet verwonderlijk. Jezus. Ik weet niet goed wat er op te zeggen, zonder dat het jou zal kwetsen. Maar je schrijft het niet op, als je geen reactie verwacht. Toch? Maar ik vind het echt klote voor je. Ik heb geen contact en soms lijkt dat makkelijker omdat je dan nog kunt blijven dromen, hopen, of hoe je het dan ook wilt verwoorden. Ik weet niet hoe jullie relatie was en waarom en hoe jullie uit elkaar zijn gegaan. Duidelijk zijn beslissing(?).
Maar hier komt het, de manier waarop hij je schrijft is (redelijk) teder en je leest dat hij veel om je geeft. Maar dat is tevens het nare. Het líjkt alsof dat dan ook het enige is. Dat hij jou niet meer ziet, zoals jij hem en dat ook niet meer wil. Althans, niet nu. Sorry als dit je meer pijn doet en ook als ik de plank volledig mis sla. Hij kíest ervoor om geen contact met je te hebben, omdat hij blijkbaar verder wil, hoe en waar naar toe dat laat zich raden. Maar hij kiest voor een leven zonder jou, al voelt hij nog wel wat. Tsja, wat moet je daarmee. Hij dwingt jou om over hem heen te komen, terwijl je dat niet wilt. Hij 'klinkt' een beetje als mijn geliefde. Hij wil 'sterk' zijn en hier zelf doorheen en jij hebt nu geen plaats in zijn leven. Moet je blijven 'hopen', omdat er nog gevoel is? Ik weet het echt niet. Ik weet wel dat somminge mensen het blijkbaar kunnen, over gevoel heen stappen en doorgaan. Anderen niet. Ik weet niet in welke categorie hij valt.
Sorry dat ik verder niets opbeurends kan zeggen. Wou dat het anders was. Word zelf ook niet vrolijker van al deze nare verhalen. Heel veel sterkte en hoop dat je tot wat inzichten komt, die je verder kunnen helpen.

Zon, 14/12/2008 - 11:41 — maggie

reactie van mij

een week voordat het echt uit ging hadden we al een goed gesprek en al de keuze samen gemaakt om zonder elkaar verder te gaan. omdat er geen oplossingen te bedenken waren om de relatie beter te krijgen.
Ben daar toen nog blijven slapen omdat we beide zo emotioneel waren en elkaar ook moeilijk los konden laten. Heb hem ook nog nooit zo zien huilen.
De volgende morgen werden we wakker en konden we elkaar niet meer los laten. We konden het gewoon niet. We hebben de hele morgen gepraat.Hij is die middag later naar zijn werk gegaan en ik ben die dag thuis gebleven bij hem.
Hele dag emotioneel geweest.
Toen hij weer thuis kwam met zijn kinderen ( die had hij die avond) werd ik weer emotioneel.
Want ik wist dat het niet verder kon gaan zo maar hem los laten. Alleen al aan die gedachten werd ik gek.
Ik ben daar nog steeds gebleven die dag en avond daarop omdat ik de volgende dag vrij was. hebben nog een fijne avond samen gehad. Gewoon lekker samen zijn samen gegeten.
De volgende dag ben ik met zijn moeder sinterklaas kado's gaan kopen voor sinterklaas.
En die avond heeft hij mij naar huis gebracht hij moest voor zijn werk die avond in een hotel slapen. Volgende dag had hij vergadering.
Vrijdag heb ik er sinterklaas gevierd en was erg fijn het gevoel dat we toch samen verder gingen was bij mij weer groot. Tot de zondagavond kwam en we weer wat ruzie kregen en ik zei dat ik niet een relatie wou hebben waarin ik 3de keus was en ik alles alleen moest veranderen in onze relatie om het een kans te geven.
Mijn werk opgeven en alles (mn verleden ) in een korte periode verwerken.
Toen wou hij mij nooit meer zien en spreken. En ben ik naar huis gegaan.

Het is voor de zomervakantie een keer een maand uit geweest, hij had het toen uit gemaakt zijn energie was op en wou alleen verder. Zelf ook alles op een rijtje zetten.We hebben toen amper contact gehad maar na 4 weken zocht hij weer contact en wou mij weer terug omdat hij niet zonder mij kon.
Hij ging er voor en zei ook steeds dat hij nooit meer diegene zou zijn die de relatie weer zou verbreken.
Omdat het gevoel zo sterk was.

Ik had toen ook het gevoel dat we nooit meer bij elkaar terug kwamen maar nu is het gevoel toch nog wel veel groter. en moet ik misschien ook accepteren hoeveel we van elkaar houden dat wij niet bij elkaar passen.

Sorry dat het verhaal zo verwarrend is ( maar dat ben ik zelf op dit moment ook)

Zon, 14/12/2008 - 12:28 — MissDoubt (of verwijderd)

Dat kan, maar ik geloof er

Dat kan, maar ik geloof er toch heilig in dat liefde alle obstakels kan overwinnen, mits beide personen zich hiervoor inzetten. Op een gegeven moment moet je gewoon de afweging maken van, wat is nu het belangrijktst. Dat houdt in dat hij zou moeten accepteren dat jij die baan hebt, of dat jij die baan inderdaad opgeeft, maar jullie zouden je allebei af moeten vragen of die baan nu belangrijker is dan wat jullie samen hebben aan gevoel. En zo ook bij andere kwesties, alleen ja, het moet natuurlijk niet zo zijn dat je je hele leven moet opgeven voor een ander of jezelf niet meer mag zijn. Waar jouw grens en de zijne liggen, weten jullie alleen zelf. ...

Zon, 14/12/2008 - 15:17 — HugoBos

Yep

Ja, inderdaad. Ik geloof er ook heilig in dat liefde 'alles' kan overwinnen. Maar ik ben er inmiddels ook achter (en niet alleen door mijn ervaringen) dat een relatie ook werkbaar moet zijn. Veel koppels hebben zó vaak ruzie dat je je afvraagt, wat er in de basis dan zo goed is. Maar bij echte liefde (en vriendschap) ben je ook een spiegel voor elkaar. Persoonlijk vind ik dat je (zeg ik voorzichtig, hoor) juist gestimuleerd zou moeten worden om je baan te behouden. Ik bedoel, als het jóu verrijkt? Ik vond het natuurlijk ook lastig om een geliefde te hebben die zó druk is en zoveel aan het ontdekken is. Maar op een of andere manier gaf haar liefde me een bepaalde rust, ook over afstand, waardoor ik haar kon missen maar toch met zoveel liefde aan haar denken en het haar gunnen om zo'n rijk leven te leiden. Dus dat zijn denk ik keuzes die je maakt, uit liefde voor een ander. Maar mijn liefde was ook niet geheel onbaatzuchtig hoor. Ik had er soms ook veel moeite mee, maar dat is mijn probleem en ik zou haar niets hebben willen 'verbieden' of ontzeggen, als ik dat al had gekund.
Het gevoel (de basis) lijkt me goed tussen jullie. Maar iets is er in de praktijk nog niet ok. Denk je dat hij er wel aan toe is, om zich weer te binden? Om een leven mét jou op te bouwen, ipv zijn leven met jou erin. Als je het verschil voelt? Jíj bent nu steeds consessies aan het doen, maar krijgt er zo weinig voor terug. Gelukkig is een relatie iets waar je aan kunt werken, als je dat beiden wilt. Liefde is er of niet. Misschien heeft hij eens een goede schop onder zijn gat nodig om te zien wat hij heeft. Namelijk zijn kinderen én jou. Ik hoop dat hij binnenkort gaat inzien, dat je niets for granted mag nemen in het leven. En dat hij eerst zelf even wat dingen op een rijtje krijgt. Ik neem aan dat hij toch wel beseft dat je een ander niet kan en mag vormen?
Sorry, ik besef dat het misschien een beetje hard klinkt richting hem. Maar ik moet meteen aan De Dijk denken: 'Een man weet niet wat ie mist, maar als ze er niet is, dan weet een man pas wat ie mist'.
Hou je staande en blijf vooral jezelf!

Zon, 14/12/2008 - 16:04 — maggie

reactie van mij

hij was een man die constant een spiegel voor hield bij mij.
Ik heb atijd topsport gedaan en toen ik daarmee ben gestopt ben ik dat wereldje gebleven en geef dus vele avonden en weekenden training. Maar ook weleens lange wknden weg of week ivm wedstrijden in nederland en buitenland.
Hij denkt dat ik hier in blijf omdat dit veilig is voor mij maar dit werk en onze relatie dat kon dan volgens hem niet samen. En ik moest mij niet meer gaan verschuilen in mijn werk. Ik kon volgens hem zoveel andere dingen.
Hij voelde me erg goed aan, ik denk dat hij dat beter bij mij kon dan ik bij mijzelf.
Wist me ook altijd te raken. Maar daar kon ik niet altijd goed mee omgaan en reageerde ik emotioneel of voelde me niet begrepen.
Wou alleen ook zien dat ik dingen waar ik niet zo goed in was sneller ging oppakken en ging veranderen.
Ik heb dit niet gekunt niet op zijn manier en in zijn tijd.

Bedankt voor jullie reacties ik merk dat ik er de positieve dingen probeer uit te halen en dat voelt dan weer eventjes goed. Dat ik weer even rust voel in mn hoofd/lichaam.

Zon, 14/12/2008 - 17:13 — Dinges (of verwijderd)

Maggie

Hoi Maggie,

Als sporten echt je ding is (en dat maak ik op uit je verhaal), dan heb je er in mijn ogen heel erg goed aan gedaan om dit niet op te geven. Als je zomaar je passie opgeeft om wat voor reden dan ook, dan verlies je jezelf en dan zal dit je de rest van leven blijven achtervolgen. En daarbij, als je op die manier 'verandert' voor hem, dan zal hij uiteindelijk alsnog op je 'uitgekeken' raken.... Je bent wie je bent en dat zou voldoende moeten zijn, ongeacht welke externe factoren (zoals minder tijd voor elkaar hebben) dan ook..., als je begrijpt wat ik bedoel...

Zon, 14/12/2008 - 18:06 — HugoBos

Helemaal mee eens

Inderdaad! Als sport bij jou een passie is, dan is het bijna crimineel om dat op te geven, wat jou drijft en jou gelukkig maakt. Niemand kan dat van jou verlangen, of zou dat zelfs moeten willen. Die keuze is aan jou, als je bijvoorbeeld een gezin hebt, of wat dan ook. Ik zou nooit met iemand willen zijn, die van mij zou vragen om de muziek op te geven, iets dat mijn ziel voedt en mij ook in staat stelt om meer te geven aan een ander.
En wat Dinges zegt, lijkt me ook, als je eenmaal zo erg inbindt, dan is het einde zoek en misschien waarschijnlijk dat het toch niet werkt. En dan? En hij heeft toch ook meer aan een geliefde die sterk en gelukkig in d'r schoenen staat. Snap best dat hij je zal kunnen missen als je een week weg bent, maar kom op zeg. Lijkt wel jaloerzie. Sorry hoor, schiet even in t verkeerde keelgat en dat heb ik niet snel. Ik bedoel, ik ben zelfs nu nog trots op mijn liefje, om de dingen die ze doet en hoe happy het haar maakt. Zelfs nu, nu ik niet meer in haar leven kan zijn. Maar wie zou ik zijn om haar dat allemaal níet te gunnen, terwijl ik loop rond te bazuinen hoeveel ik van haar hou.
Ik hoop dat je ook een spiegel voor hém kunt en durft (?) te zijn. Misschien dat dat hem aan het denken zet, want zoals jij het beschrijft (en ik ben me bewust van het gevaar van één kant van een verhaal), klinkt hij redelijk egoistisch. Wel verwachten, nemen, maar zelf niet (genoeg) geven. Misschien heb ik het helemaal mis (en dat hoop ik) en dan biedt ik je bij deze mijn verontschuldingingen aan voor mijn direkte respons. Maar nogmaals, wat je schrijft raakt me en dan niet op de goede manier.
Blijf in vredesnaam trouw aan wie jij bent en waar jij voor staat!
veel sterkte, wederom.

Zon, 14/12/2008 - 11:26 — Groko

@Maggie

Hoe ik de mail lees, is het echt uit. Ik snap dat je hier erg van slag van bent, want het gevoel is inderdaad niet direct weg. Ook zijn gevoel is er nog, maar hij ziet geen toekomst meer in jullie samen.

Zoals je hebt gezegd, hij heeft jou zoveel gebracht ondanks dat het moeilijk is geweest.
Ook zegt hij dat er diep van binnen een lieve meid moet zijn.
Haal daar wat uit voor de toekomst.

Van wat ik lees heb jij het niet altijd even makkelijk gehad vroeger, ik herken hier veel van.
Neem deze tijd om aan jezelf te werken, jezelf te vinden, want volgens mij ben jij jezelf ook een beetje kwijt.

Laat hem vooral met rust, want dat wat er nog is, kan alleen maar kapot gaan als je contact opneemt.
Ga met jezelf aan het werk, ga uitzoeken wie jij bent en wat jou bezig houdt in dit leven.
Het is een lastig, maar zo mooi pad wat je kunt gaan volgen. Een investering in jezelf en je toekomst.

In ieder geval, laat je omringen door mensen die van je houden en stop je gevoel niet weg.
Sterkte meiske

Wie is online

Online gebruikers

Enquête