Online gebruikers
- JosephUnlal
Het is al eerder voorbij gekomen maar is al wat gedateerd.
Zelf is m'n ex een ' het gevoel voor je is weg type' Ik maakte haar niet meer gelukkig.
Ook zij was blijkbaar al een tijd bezig met de afronding van onze relatie. We zouden er nog voor vechten maar was toch uiteindelijk te laat voor haar. gevoelens voor een ander (oftewel het ervaren dat het gevoel wat ze bij mij miste ook bij een ander kan hebben) en een andere leven hebben speelde hier een rol in.
onlangs heeft ze toegegeven dat ze me nog wel miste en van me houd maar niet meer voor een relatie. ze wilde niet meer. klote voor mij natuurlijk.. Nu 3 maanden verder en nog zit ik er mee. Vorige week zat ik er doorheen en heb haar gesproken(stom). Ze begreep me wel en deed lief tegen me, maar vertelde dat ze me niet kon helpen. En ik moest het niet verder forceren. Ook nog kreeg ik de cliche opmerking nadat ik vroeg of ik er nog zal zien in de toekomst(we wonen niet in de zelfde stad) "Als het zo moet zijn dan merken we het wel(zoiets in iedergeval)"
het is mij verhaal in een kleine notendop, maar zijn er mensen die dit herkennen?
zoja, hoe ga je er mee om? en zijn er mensen waarbij het als nog goed is gekomen of weer bij elkaar zijn gekomen?
zelf heb ik niet de hoop dat het nog goed komt. Mocht er interessen zijn dan zal ik mijn hele verhaal eens opschrijven
The feeling is gone.... Love on the rocks.
Dag At,
Er kwam bij een zinnetje boven uit het liedje 'love on the rocks', mooie toepasselijke tekst.
Wat jij schrijft, die ervaring heb ik ook gehad, echter jouw exje geeft het tenminste ruiterlijk toe dat een relatie niet meer mogelijk is. Ik heb e.e.a. zelf moeten uitvinden en weet nu nog niet echt waar ik sta, maar goed.
Ik herken je situatie en heb er ervaring mee. Zij kiest voor een ander leven, een leven zonder jou. Het kan zijn dat als haar (verminderde) liefde voor jou blijft bestaan en zij een paar slechte ervaringen gaat krijgen dat zij terugdenkt aan je en zelfs weer contact gaat opnemen. Dit heb ik al vaker gezien. Of je weer een relatie met haar moet aangaan is een andere vraagstelling....
In de tussentijd is je positie helder. Je zit aan de kant van de snelweg en zij raast voorbij. Ze stopt niet en zwaait misschien niet eens. Lijkt mij geen fijne positie, sta dus op en blijf niet aan de kant van de weg zitten!
Ikzelf heb ook een tijdje zo gezeten en geloof me, daar schiet je niets mee op. Sluit het af en laat haar los. Als er over en weer echte liefde in het spel is dan komt het uiteindelijk ook weer goed, cliché misschien maar zo af en toe komt dit uit. Daarnaast heb je volgens mij geen andere keus, jij bent niet aan zet, toch?
Veel sterkte en wijsheid!
BlueEyes
Wat je zegt klopt
Wat je zegt klopt helemaal.
Ze koos inderdaad voor een ander leven. Dit heb ik ook gezegd in een afscheidsbrief die haar eerder heb verstuurd(ik vermoedde dit al). situatie was; ik woon op me zelf en werk fulltime, zij inmiddels 3de jaars student in een grote studenten stad(woont op kamers) Ik heb haar leren kennen voordat ze begon met studeren. Ik denk gewoon dat ze me ontgroeid is en meer het studenten leven wil leven, voor mij gevoel ging het mis toen ze afgelopen zomer besloot om bij een studentenvereiniging te gaan, dit icm het verminderde tot geen gevoel meer voor me.
Ze is inderdaad langs geraast op die snelweg. Zelf ben ik ook weer aan het ' rijden' maar moet vaak stoppen omdat er weer dipjes zijn.
na 3 maanden kan ik nog niet echt open staan voor andere meiden (zoals mensen om me heen adviseren)
de gedachte dat zij nu of in toekomst met een ander zou gaan doet me naar ademen snakken. Niet aandenken natuurlijk maar het is te altijd als de gedachtes binnen knallen.
nog niet klaar
Dag At,
Je bent al goed op weg, je weet immers wat er speelt en hoe de vooruitzichten zijn, da's al heel wat!
Wat mensen je adviseren kan maar hoeft niet handig voor je te zijn. Jij bent degene die het beste weet wat je voelt en moet doen. Dat je nu nog niet echt open staat voor andere vrouwen is niet gek. Je moet eerst deze relatie goed afsluiten en je hart helen, doe je dat niet dan zal je daar in een volgende relatie weer last van krijgen. Er zijn van die mensen die zeggen (ook tegen mij): je vergeet haar het beste door een andere vriendin te nemen. In mijn geval werkt dit niet, is ook niet eerlijk naar de nieuwe vriendin toe, je gebruikt haar alleen maar om de ander te vergeten.
Dus eerst accepteren dat het over is en dan loslaten, pas daarna kun je weer verder.
Dat snakken naar adem als je je ex ziet met een andere man.... stel je daar alvast maar op in... dat zal een keer gaan gebeuren. Voor mij is dat ook een gruwel gedachte maar het leven gaat ook voor haar door. Ik maak het mijzelf makkelijk door nu al te veronderstellen dat mijn ex een andere man heeft, dan valt de waarheid misschien wel mee.
Sterkte kerel,
BlueEyes
Bedankt voor je begrip, soms
Bedankt voor je begrip, soms lijkt het alsof naar mate de tijd verstijkt mensen je steeds minder gaan of willen begrijpen(hier gelukkig niet).
Ik lees bij een van je vorige reacties dat jij ook al het een en ander heb moeten meemaken met verbroken relaties. (ik weet niet waarom je laatste relatie van 13 maanden is afgelopen) maar kan me voorstellen dat je er ondertussen moedeloos van kunt worden of juist sterker.
Ik moet toegeven dat dit mijn eerste echte relatie was(ik ben 24 jaar) maar als ik zo lees , niet alleen bij jou, hoeveel relaties mensen op de klippen moeten zien lopen met alle bijkomende pijn. Dan zak bij mij al mn moed alweer in de schoenen en begin ik al weer hopeloos te denken dat dit weer zou kunnen gebeuren. natuurlijk kan dit altijd maar goed ik bewonder de mensen die toch vol moed weer verder kunnen gaan. Zeker na lange relaties en zelfs getrouwd zijn.
jij ook heel veel sterkte.
Herkenbare situatie
Jazeker, jouw verhaal is heel herkenbaar!
Zit zelf in een soortgelijke situatie, alleen wel met een andere achtergrond vermoed ik (ben wel benieuwd naar jouw verhaal). Het is een moeilijke en verwarrende situatie; je gevoel en verstand strijden wat af! Zelf vind ik het moeilijk om te accepteren dat hij nog van me houdt, me mist, het prettig vindt als ik er ben en hij tegelijkertijd zegt dat 'het gevoel' bij hem weg is. Ik wil of kan het gewoon niet geloven... Heb zelf het idee dat hij zich bewust voor 'het gevoel' afsluit en de hoop dat hij het weer bij zichzelf zal toelaten. Misschien is het daarom dat ik nog steeds met het idee leef dat het allemaal weer goed zal komen. We zien elkaar nog af en toe en moet zeggen dat het me wel helpt de situatie steeds weer een beetje meer te accepteren. Achteraf, want op het moment dat ik wegrijd zit er een hoop verdrietigheid achter het stuur... Het blijft moeilijk, het liefst zou ik zo mijn spullen pakken en naar 'huis' rijden, want zo voelt het na al die tijd nog steeds.
Heel veel sterkte in ieder geval!
Anna