Onafhankelijkheid lijkt in de tijd van het individualisme een sleutelwoord. Er zijn tegenwoordig meer vrijgezellen dat ooit en het minst in de leeftijds groep van rond de 25. Ik denk dat het een beetje zeldzaam wordt wanneer je je inzet voor je relatie. Bij het minst of geringste geeft men het op. En waarom? Het is mij nog steeds een raadsel. Ik kan alleen maar gissen en dat betekent dat er tegenwoordig zoveel keus is, de wereld zo groot is geworden en de communicatie een belangrijk deel is geworden, lees internet. Dating sites waar ook vrouwen en mannen zich melden die een relatie hebben! Waarom? Een tweede sleuelwoord is de vrije relatie. Mensen zijn niet monogaam. Alleen in onze beschaving hebben we afgesproken dat we bij elkaar blijven tot de dood ons scheidt. Zo ben ik opgevoed. ik ben door een msn bericht erachtergekomen dat mijn exvriendin al maanden geheime afspraakjes had. Zoals je begrijpt hoop ik maar dat in een volgende relatie msn of het bezoeken van contactsites uitblijft. Ik weet nu al dat ik de neiging zou hebben dat te checken. Dat is misschien wat overhoudt aan een dergelijke ervaring. Ik hou wel hoop dat ik iemand van mijn eigen leeftijd tegenkom waar deze wijze van communiceren een ongewoon goed is.

Liefs Arie

Hoi,
Begrijp hoe je je voelt.
Ik vraag me hetzelfde ook dagelijks af.
Hoe vind je iemand met wie het wel lukt?En bestaat zo iemand eigenlijk wel?Moeilijk he,om de moed erin te houden.
Ik pas me ook altijd veel te makkelijk aan,en het ergste is,ben nog hardleers ook.Al lukt het wel beter om een eind te maken aan relaties die niet werken,dus uiteindelijk leer je er wel iets van.
En het beste is natuurlijk om jezelf te zijn en te blijven.Je niet gaan schikken ,afhankelijk worden van de ander.Het evenwicht he?Lijkt een droom,nu maar hopen dat die ooit uitkomt!
Sterkte,
sissi