Lieve allemaal,

Ik wil jullie bedanken voor alle steun!
Jullie waren en zijn mn enige uitlaatklep. De enige met wie ik al mn verdriet en frustratie kan delen.
Bedankt daarvoor!

Gaande weg in het proces ben ik erachter gekomen dat ik eigenlijk altijd mezelf teveel weg cijfer.
Ik hecht me snel aan mensen. En voor vriendschappen ga ik helemaal.
Als vriendinnen me nodig hebben.. Al is het midden in de nacht.. Dan ben ik er. . Zonder twijfel. .
En toen ineens kwam dit verlies en verdriet om hem. . En kom je erachter dat niets is wat het lijkt..
Wordt je in de steek gelaten. . Als je 1x vraagt ze nodig te hebben is het tjaa geen tijd. .
Volgende week weer. . Ik gaf aan me in de steek gelaten te voelen en ze begrepen het gewoon niet .
Vriendschap is een illusie.. Henk je hebt helemaal gelijk. . 20 jaar vriendschap.. poef weg. .

Ik kies nu de mensen om me heen zorgvuldig uit. Mn kring is klein. . Heel klein. . Maar me enorm dierbaar.. En kan oprecht zeggen dat het mn vrienden zijn die ik snachts kan bellen. .
Mensen die me energie kosten maar niks geven kap ik af. .
Ik probeer voor mezelf op te komen. . Op mn werk niet over me heen te laten lopen. .

Dit afgelopen jaar met hem heeft me gebroken maar sterker opgebouwd. .
Elke dag kijk ik nog wel of hij online is. . Hij heeft me een keer geappt maar het is oké. .
Ik negeer hem en heb ook geen neiging om te reageren. .
Ik heb zelfs al andere leuke jongens om me heen gezien. .

Ja ik kan oprecht zeggen het gaat goed met mij. . Stapje voor stapje. .
Het verdriet slijt. .

Nogmaals bedankt voor alles!
Jullie hebben geen idee hoe jullie me erdoor heen hebben gesleept!