Ik ga proberen een lang verhaal kort te maken.

Ikzelf (begin 20) en mijn 'ex' zijn 8 weken geleden na een relatie van 8 jaar uit elkaar gegaan. Het is te zeggen, hij heeft de relatie stopgezet, vanwege mijn kant totaal niet zien aankomen. We hadden het fijn samen, voelde zo'n diepe liefde voor hem, hij was mijn alles, mijn maatje, mijn partner, ...

Het gevoel voor mij was minder, dat was de reden, hij begon het saaier te vinden. Hij wilde er niet voor vechten, daar vindt hij ons te jong voor. Ik was akkoord met het feit dat de sleur er wat in kwam, maar daar valt aan te werken.
We waren heel fijn op citytrip geweest, alles was zo leuk daar, we merkten er beide dat er nog veel liefde was... En toch is het plots gedaan.

Hij kon het goed vinden met een vrouwelijke collega, maar die lag totaal niet aan de oorzaak van de breuk. Ik heb hem dit meermaals gevraagd.
De eerste weken nog regelmatig contact gehad, goed gepraat met elkaar, veel gehuild samen (want hij had het ook zo moeilijk). Hij wilde me nooit hoop geven, maar dat heeft hij toch gedaan... Door te zeggen dat hij hoopte dat zijn gevoel zou terugkomen, want wat we hadden was zo mooi... En door te zeggen dat hij het ook zo moeilijk heeft, dat hij met zichzelf geen blijf weet. Door zijn non-verbale taal, hoe hij naar me keek, hoe we elkaar een laatste knuffel gaven, alles deed me voelen dat het nog kon goedkomen. De laatste keer dat ik hem zag/sprak was zo emotioneel dat we besloten even geen contact te hebben, even rust, nadenken, ... Er is nooit afgesproken wanneer we elkaar terug zouden zien/horen.
Dat is nu 3 weken geleden, 3 weken zonder contact, ... En gisteren stond ik op het punt hem een bericht te sturen, ik vond 3 weken wel genoeg. Ik wou hem spreken, iets gaan drinken, gewoon fijn praten.
Het ging ook stilaan beter met me, de pijn voelde minder hard, mijn hart deed niet meer elke minuut pijn... Hij echter, bleef wel elke minuut door mijn hoofd spoken.

Tot.... Ik gisteren zag dat zijn collega haar foto op face book had gewijzigd... Een foto van zij en hem samen. Ze zijn samen, hij heeft een nieuwe liefde... Na 3 weken geen contact heeft hij iemand anders... Mijn wereld stortte terug in. Ik kon het niet geloven. Ze had er dus alles mee te maken. Hoe kan hij na een relatie van 8 jaar zo snel terug in een relatie gaan? Hoe kan hij dat? Ik ben totaal nog niet over hem, kan het nog niet opbrengen opnieuw te gaan daten.
(1 ding: Hij had gezworen dat als er iemand anders zou zijn, ik dat van hem zou horen, niet via iemand anders, maar nu toch niet via hem gehoord.)

Ik begin dus nu terug van 0. Ik kan opnieuw beginnen. Ik had nog hoop dat het zou goedkomen, maar die hoop is nu helemaal weg. De liefde voor hem, die nog zo groot is, geeft me een rotgevoel. Waarom kan ik er niet over geraken?

Sorry voor het toch lange verhaal, maar het moet even van me af geschreven worden.

Veetje x