Vandaag is het alweer 3,5 week geleden dat ze het uitmaakte. 4,5 week geleden dat we nog op zondagmiddag verliefd in elkaars armen in bed lagen?¢‚Ǩ¬¶.

Hoe kom ik van dit gevoel af? Ik kan alweer prima genieten van leuke dingen doen met vrienden, dat is alweer bijna als vanouds. Maar toch, als ik dan zoals nu s'morgens alleen op mn kantoor op stage zit?¢‚Ǩ¬¶ dan komen al die herinneringen steeds weer naar boven borrelen en word ik weer verdrietig. Of als ik thuis zit en het is buiten slecht weer. Maarja het was ook te mooi om waar te zijn?¢‚Ǩ¬¶ samen op het strand totdat de zon weer opkwam, nergens hoefden we ons druk over te maken. M'n moeder zei het al: stel je zou nu nog iets met haar hebben, zou je ook met haar nu in dit weer zitten. Hoeveel zou ik ervoor over hebben om 1 avond in Spanje met haar opnieuw te beleven, vroeg ik mezelf gister af. Aan de ene kant heel veel en aan de andere kant niks.

Dingen die ze zei toen ze het uitmaakte dreunen door m'n hoofd. "Jij kan volgens mij echt een jaar liefdesverdriet hebben". "Eerst wat afstand nemen en daarna vrienden blijven". "Ik ben nog nooit zo gek geweest op een jongen". "Ik heb met al m'n ex-en nog contact?¢‚Ǩ¬¶"

Nou met mij niet meer?¢‚Ǩ¬¶ ik heb haar de eerste keer nadat ik haar online zag op msn, geblokkeerd en verwijderd. Sindsdien niks meer van haar vernomen, zij ook niet van mij. Ik gun haar het plezier niet om te weten hoe het met me gaat. Ik stuur haar wel een kaartje in April als ze jarig is?¢‚Ǩ¬¶ met een bedankje voor de leuke vakantie en of ze de foto's die we van ons gemaakt hebben wilt mailen.

Het gekke is, ik besef me allang dat we geen relatie hadden zoals ik een relatie voor me zie. We woonden 100km van elkaar en konden elkaar slechts een paar uur per weekend zien, vanaf het begin was zij al de beperkende factor voor wat betreft de tijd dat we elkaar konden zien. Zij zat vol met verplichtingen in het weekend. Is op een nieuwe sport gegaan waarvan ze wist dat dit een dag in het weekend zou gaan kosten. Ik weet dat ik hier stuk aan was gegaan en dat het beter is dat het uit is?¢‚Ǩ¬¶ maar toch weet ik zeker als ze vanmiddag voor de deur zou staan ik haar direct in m'n armen zou sluiten.

Het was een relatie van slechts 3 maanden maar beiden hadden we geestelijk als lichamelijk niet eerder zo'n intieme relatie gehad?¢‚Ǩ¬¶ Wat ben ik nu toch blij dat ze zo ver weg woont, hoef ik ook niet meer bang te zijn dat ik haar tegenkom!

De ochtenden zijn het vervelendst, naarmate de dag vordert vergeet ik het steeds meer. Vanochtend betrapte ik mezelf erop dat het maarliefst 5 minuten duurde na het wakker worden voordat ik aan haar dacht. Dus vooruitgang zit er wel in?¢‚Ǩ¬¶ maar hoe kan ik dit versnellen? Ik weet van m'n vorige keer ldvd dat ik echt nog een half jaar al die herinneringen steeds naar boven haalde... daar heb ik echt weinig zin in om dat weer zo lang te beleven.