Stefan23 en ik20.
Ik kwam hem tegen in september 2009 in de Manhattan.
Hij viel mij niet direct op maar zag wel dat hij vaak keek wanneer ik langs liep.
Hoe later het werd stonden we opeens naast of tegen over elkaar te dansen om dancehall en renb muziek te dansen. We hadden het naar ons zin en ik zag hem wel zitten
Of dat nou puur op het moment was of als relatie weet ik niet
Toen hij wegging vroeg ik aan hem ga je nu al ? Waar op hij zei ja vriend van me heeft morgen weer les
Vandaar. Hij gaf me zijn nummer en 3 indrukwekkende kussen.
Volgende dag heb ik hem gesmst waarna we lange msn gesprekken hadden. Ik had niet zoiets van wauw wat een jongen maar ik merkte wel dat hij lief was.
Daarop volgde een date in Arnhem waar ik eerst niet heen wou gaan.
Toch ben gegaan en een gezellige dag heb beleefd.
Meteen de volgende date bij hem thuis hadden we een relatie wat ik wist dat fout was en ik wou het eigenlijk ook niet maar dacht achja laatmaar zoveel verandert er vast niet.

Zo ging het de eerst paar weken en maanden. We hadden het leuk goede seks gezellig lachen etc.
Totdat ik merkte ja maar jij voel meer voor mij dan ik voor jou dus hebben we het er over gehad.
Ik ging vreemd ondertussen met thomas mijn ex.. maar heb 1 van die keren het eerlijk verteld waarop hij boos was maar het mij wel vergaf zei hij maar het de laatste x moest zijn.

Zo zat thomas nog lang tussen ons in omdat ik het toeliet en het en hem maar niet kon laten.

Ik werd zwanger van Stefan. Dolblij was ik we zouden het houden en begonnen allerlei dingen te fantaseren, tot dat de klap opeens kwam dat ik een miskraam kreeg. De grond leek onder mijn voeten zijn verdwenen en ik was er kapot van maanden maanden lang.
Ik bleef wanneer ik verdrietig was Stefan zeggen dat hij niet wist hoe het was om dat te verliezen om het te voelen of mee temaken. En dat hij er geen woord over mocht reppen.
Achteraf zag ik dat het fout was en heb daarvoor ook mijn welgemeende excuses aangeboden
Wat hij wel begreep.

Tussen mij en Stefan bleef en iedere x kiele kiele, aan en weer uit.
Ik maakte het 9 van de 10 x uit om niets omdat ik wist dat ik hem onder de duim had. Omdat ik alles kon maken maar hij toch van mij zou blijven houden en mij niet kwijt wou.
Zo ging het door tot mei 2010 toen op eens Stefan vreemd was gegaan. Ik was verslagen verbijsterd dat dat kon gebeuren, toen ik zag en voelde hoe pijn het mij deed was voor mij een goede reden om nooit meer iemand te bedonderen. Ik had het uitgemaakt en wou niets meer met hem te maken hebben, hij wou met haar verder.. wat ik nu wel begrijp waarom hij dat deed.
Als het niet erger kon bleek ik zwanger te zijn
Ik vertelde het Stefan en hij wou er in eerste instantie niets mee te maken hebben
Naar lang praten wilde hij het toch wel samen doen.

Maar omdat ik hem wantrouwde en niet zeker was van zijn eerlijkheid
Ging ik hem testen met een vriend van mij, we maakten een meisjes msn aan en begonnen te praten. Stefan trapte er met open ogen in, ondank dat hij een vriendin had die zijn baby droeg wou hij wel met dat “meisje” een keer stiekem afspreken want zijn vriendin was een zeur en niet leuk was zijn conclusie.

Toen ik dit las was ik er kapot van, ik kon niet geloven dat de jongen die al net 2 weken geleden vreemd waas gegaan en er spijt van had het nu opnieuw zou doen in deze situatie.
Ik confronteerde hem er mee en hij werd boos op mij omdat ik hem teste.
Die zelfde dag heb ik het hem “vergeven”
Dat was een domme fout van me ik had toen me biezen moeten pakken en hem moeten laten
Door alle stress wanhoop en druk kreeg ik volgens mijn huisarts een miskraam nogmaals
Weer was ik helemaal van slag ervan nog ging ik met Stefan verder.

Mijn vertrouwen in hem was nergens meer te bekennen
Om zichzelf aan mij te bewijzen besloot hij net als ik moslim te worden en liet zich bekeren
Mijn ouders stelde voor om te verloven en we stemde daarin mee 2 oktober waren we verloofd. We hadden het bescheiden gevierd en ik hoopte dat dit alles zou veranderen
Want mijn vader is geen fan van Stefan en vond hem een jongen die mij niet kon onderhouden verzorgen en dat ik beter verdiende.
Maar dat deed het niet, wat mijn familie ook zei over hem. Ik heb nooit opgeven of hem laten vallen
Ik vond dat normaal om te doen omdat dit de jongen was waar ik ziels veel van hou
Na 2 maanden verloofd zijn brak de hel loss bij hem thuis toen zijn vader moeder en stiefvader zeiden dat ik verkeerd was voor Stefan, dat hij maar een Nederlands meisje moest nemen, en dat hij is veranderd sinds hij met “deze” zwarte omgaat en hun zoon afpak.
Ik heb alles geslikt wat ze zeiden en het weerhield mij niet om bij hem te blijven
Stefan trok dezelfde dag nog bij mijn ouders in gedurende 4 weken

We wilden wat voor onszelf zoeken en er samen uitkomen en de wereld laten zien dat wij het wel aankunnen wat men ook vind denkt of zegt.

Toen mijn moeder erachter kwam dat ik een studenten lening wou afsluiten van 2500 ging bij mij thuis de hel los. Ze noemden hem een loverboy een profiteur, dat hij me gebruikt.
Ik was woedend op mijn ouders. Stefan vond het allemaal te eng, confronterend en verbrak de verloving en ging weg omdat het hem teveel werd.

Het waas 3 weken uit in december toen Stefan tegen mij zei, aish ik wil je terug ik heb fout gemaakt en geef me de kans om het goed te maken, dat gaf ik hem
Hij regelde een hotel kamer op 1e kerstdag, dag me een duur horloge, we zijn uit eten geweest
Maar het voelde voor mij niet vertrouwd maar vreemd om met hem te zijn
Ik wou hem een eerlijke kans geven dus stelde ik me er voor open uiteindelijk kwam all me gevoel weer terug en dacht nu kan het niet meer stuk gaan
We weten allebei waar onze fouten zitten dus die komen vast niet meer voor
Niets was minder waar
Onze ruzies begonnen weer van voor af aan, verwijten over het verleden noem maar op
Stefan bleef maar nog steeds dingen voor mij verzwijgen liegen

Het is zo erg dat hij het opnieuw heeft beëindigd, en er volledig achter staat met geen greintje verdriet of spijt
Hij liep vandaag de deur uit met zijn spullen hij gooit 20maanden 2miskramen lief en leed zomaar met de deur achter zich dicht zonder 1 woord met mij te wisselen of aan te kijken.

Ik kan niet meer met hem verder, maar mijn doorzettingvermogen en wil is sterker.
Ik vertrouw hm niet maar ben optimistisch, samen komen we er wel uit
Ik denk dat hij “the one” voor mij is en daarom geef ik ons nooit op
heb ik gedaan wat ik kon? of meer dan? of ben ik blind bezig?
Heeft iemand een goed advies?

Groetjes aish