Hallo allemaal,

Ook ik ben nieuw hier, ik vroeg me af hoe anderen over mijn situatie denken, aangezien ik mezelf er helemaal gek mee maak.

Ik ben onlangs een relatie begonnen met iemand die voor zijn werk veel in het buitenland verblijft (1 week weg, 2 weken terug, 3 weken weg, 3 maanden terug en in november voor 4 maanden weg).
In het begin hechtte ik hier niet veel waarde aan, je vind iemand leuk en denkt het komt wel goed...
Nu merk ik aan mezelf dat ik hier heel slecht tegen kan (hij is nu een week en drie weken weg geweest) en als ik er aan denk dat hij dadelijk voor 4 maanden weg is zakt me de moed in de schoenen.
Hij zal dit werk nog zeker 2 á 3 jaar moeten blijven doen en dat vooruitzicht stemt mij niet bepaald vrolijk.

Ik merk dat ik iets op wil bouwen met iemand en voor mijn gevoel lukt dit op deze manier niet, je mist zooo veel van elkaars leven.. Ik voel me echt een degelijk trutje dat ik hier moeite mee heb want ik wist dit aan de ene kant van te voren..

Hij doet dit werk al jaren en zijn ex deed hetzelfde werk dus toendertijd was dit niet zo'n probleem. Hij leeft best wel bij de dag terwijl ik een behoorlijke planner ben. Verjaardagen hecht meneer geen waarde aan (vergat die van mij vorige week en die van zichzelf) terwijl ik familiaire aangelegenheden (kerst, enz.) wel belangrijk vind.

Klopt het dat alleen houden van soms niet genoeg is...???