Het is nu sinds vrijdag dat geen contact meer heb gehad met men ex. En ja dat is lang voor mijn doen, want toch blijft het men beste vriendin en spreken we elkaar anders altijd elke dag.
Ik neem mijn tijd en laat het even allemaal los of nouja zover dat kan want helemaal loslaten kan ik natuurlijk niet.
Gisteren gezellig bij men opa en oma geweest om kerst te vieren. Was een heerlijke dag met de familie.
Vandaag weer na een hele lange tijd weer gesquashed! Was ook weer heerlijk om te doen. En nog even met mijn nieuwe autotje met een goeie vriendin getoured!

Toch merk ik nu dat alle vermoeidheid naar boven komt. Ik ben helemaal op, helemaal leeg. Heb nog een goed gesprek gehad met een goeie vriendin en ik moet haar even laten gaan.. Ik moet haar de kans geven om mij te kunnen missen en dat vind ik heel lastig, maar dat is denk ik toch het beste.

Ik laat het nu even van haar kant komen en ik zie wel wat er van terecht komt. Zij wou mij absoluut niet kwijt als beste vriendin dan zou ze kapot gaan zei ze... Dan wil ik ook zien hoeveel ik voor der waard ben. Ik doe altijd alles voor der, sta altijd voor der klaar en geef ook heel veel. Nu is het tijd dat zij mij ook laat zien dat zij dat waardeerd en dat doet ze ook wel, maar af en toe twijfel ik nog wel eens aan hoeveel ik nou werkelijk voor haar beteken.
Ik denk altijd zelf dat dat een soort gewenning bij haar is geworden... Dat ze niet weet wat ze zou missen en hoeveel het eigenlijk met haar doet.

Maar niet alleen dat, voor mij is het ook beter. Ik moet mijzelf zien terug te vinden en het meer leren loslaten en er niet telkens mee bezig zijn. Wat ik met haar heb is gewoon speciaal en je ziet gewoon dat er nog iets is... En misschien is het niet reeel om daar naar te streven, maar ik denk dat we beiden elkaar moeten missen en wat afstand te nemen zodat we beiden kunnen nadenken om in te zien wat we voor elkaar betekenen.

Maar nu eerst rust...

Liefs D