hoi allemaal
ik ben hier net nieuw.
helaas heb ik ook last van liefdesverdriet.....
mijn relatie heeft 2 en en 6maanden geduurt. het is niet altijd perfect geweest maar we hielden wel heel veel van elkaar.
we leerde elkaar kennen tijdens uitgaan ik was totaal niet op zoek naar een relatie tot dat ik hem leerde kennen hij gaf mij een speciaal gevoel. dag in dag uit waren we samen. al snel besloten we te gaan samen wonen ik was zo ie zo al op zoek naar een huis en hij kreeg er 1 aangeboden. dus besloten we er samen in te gaan. het ging en hele tijd goed totdat er wat irritaties kwamen daardoor besloten we om toch weer even apart te gaan wonen en elkaar mee ruimte te geven.dus even uit elkaar te gaan ik ging weer naar mijn ouders en hij bleef daar. we hadden al 1 jaar samen gewoond. maar we konden echt niet zonder elkaar we bleven elkaar maar bellen en zien. dus we besloten om toch weer opnieuw te beginnen. we hebben ong. 2maanden rust gegeven. nou niet echt rust want we zagen elkaar zo ie zo 3 keer per week omdat we gewoonweg niet zonder elkaar konden dus eigenlijk is het nooit echt over geweest. we hielden gewoon teveel van elkaar zo is het een tijd lang goed gegaan. onze relatie zag er echt rooskleurig uit ik was weer erg veel ons ons huisje we woonde praktisch al weer samen we hadden het al over trouwen (hij is moslim) dus dat ging allemaal de goede kant op. zo is het dus een hele tijd goed gegaan we waren weer echt samen. maar ik was soms ook nog bij mijn ouders thuis omdat het dichtbij mijn werk is. zo'n 3 weken geleden zaten we samen thuis en hij stelde voor om samen het huis op te gaan knappen en weer ECHT samen te gaan wonen. ik was natuurlijk dolblij het ging echt weer perfect tussen ons. hij was bezig met een nieuwe baan zodat hij geen avonden en weekende meer hoefde te werken en dat we dan meer tijd samen konden doorbrengen.ik dacht dusdat nu echt alles helemaal goed kwam. we zouden gaan weer echt gaan samen wonen hij een nieuwe baan een goed begin aan onze toekomst. die week daarna begon hij erg afstandelijk te doen als ik bij hem was knuffelde hij niet meer met me terwijl hij me normaal altijd vastpakte als we samen op de bank zaten. ik heb hem een paar keer gevraagd wat er met hem was hij zei dat hij gewoon een beetje stress had van het nieuwe werk ik geloofde hem niet maar ik dacht bij mezelf laat hem maar even. dat weekend lagen we samen in bed en ik vroeg weer schat is er wat en hij zei nee ik zit gewoon niet zo lekker in mijn vel komt goed maak je niet druk. ik vroeg ook aan hem of het tussen ons goed zat en hij zei ja tuurlijk schatje maak je daar maar niet druk over. dus ik ben die avond lekker gaan slapen. die dagen erna bleef hij afstandelijk doen dus ik besloot om een dagje naar mijn moeder te gaan ik belde hem die avond en hij deed weer verschrikkelijk kort af tegen mij. ik voelde dat er meer aan de hand is dus ik zei tegen hem en nu ga je me vertellen wat er aan de hand is het enige wat hij zei is kom morgen naar huis dan gaan we praten. ik ben gelijk die avond gegaan en toen kwam het hoge woord eruit. hij zag geen toekomst meer met mij........
het voelde alsof mijn wereld verging 1 week daarvoor wou hij nog samen met mij het huis opknappen. ik snapte er helemaal niks van. we hebben tot diep in de nacht gepraat maar hij wou gewoon weg niet verder en ook niks meer proberen. het enige wat hij wou is proberen vrienden te blijven dat wil ik ook proberen. ik wil hem gewoon niet helemaal uit mijn leven kwijt.
deze afgelopen 2 weken zijn redelijk goed gegaan we spreken elkaar regelmatig. hij is nu net begonnen met zijn huis op te knappen zonder mij....
dat voelt gewoon zo verkeerd het is ons huisje. hij zegt dat hij nu ook geen tijd voor mij heeft want hij heeft het te druk met zijn huis. als ik hem spreek doet hij erg geirriteerd tegen me dat was ik gisteren zo zat dat ik naar zijn huis ben toe gegaan. ik zei tegen hem ik pak al mijn spullen en dan hoef ik je nooit meer te zien maar toen begon hij in te dimmen dat hij dat ook niet wou dus weer praten...... hij heeft me beloofd om niet meer zo geirriteerd tegen me te doen dus ik wacht nu wel weer af.
dit klinkt misschien alsof ik al over hem heen ben maar dat is apsoluut niet zo ik hou nog steeds zielsveel van hem daarom kan ik hem niet laten gaan ik hoop nog steeds dat hij me belt en zegt dat hij spijt heeft en mij terug wilt. tegen hem doe ik alsof ik ook geen relatie met hem meer wil.....
ik weet gewoonweg niet meer wat ik moet doen ik hou van deze jongen ik wil zijn vrouw worden en zijn kinderen baren