Beste lotgenoten,

Ik zit echt met een dillema..Ik zou heel graag jullie advies of mening willen weten..Ik zal proberen mijn verhaal zo overzichtelijk mogelijk uit te leggen...
Mijn ex en ik zijn uiteindelijk heel goed uitelkaar gegaan.We hebben veel meegemaakt in onze relatie, en we waren ook alletwee een keer gekwetst, maar na veel luisteren naar elkaar hadden we dan toch goed afscheid genomen. We habben het er uren over gehad dat dit voor het beste was..Ik had deze relatie nog wel gewild relatie, maar uiteindelijk moet je het samen willen.HIj zei de hele tijd dat ik wel weer moest uitgaan en afspreken..We besloten geen contact meer te hebben voor een hele tijd.Dat is zo gebeurt, en ik heb 1 keer gezoend met een ander.Verder zie ik die jongen niet meer.NOu ben ik erachter gekomen dat mijn ex in de tussen tijd van geen contact, heel erg heeft getwijfeld over zijn beslissing, en toen had besloten mij alsnog terug te vragen..Maar toen hoorde hij van de zoen en nu is die kans dus voorbij..Ik voel me echt heel erg klote..Ik heb hem gister gesproken, en we zijn nog heel gek op elkaar en we houden van elkaar, maar hij kan dan niet voorstellen dat ik heb gezoend met een ander. Ik wist dat hij altijd voor mij toch "nummer 1 zal blijven, maar ik moet toch ook doorgaan met me leven..Dat had hij zelf ook nog gezegd..Ondanks dat ik nog heel veel van hem hou, wil ik niet blijven hangen in iets waarvan ik dacht dat er niet meer kon zijn.Dat is nu mijn dillema; ik wist dat die kus moeijk was en niet goed voelde, maar een kus van een ander zal nooit goed voelen! Begrijp me niet verkeerd; ik ga door met me leven, en de verdriet is aanwezig, maar niet meer zo dominant als eerst.Ik had dus geaccepteerd dat wij geen kans meer hadden, en dat het geen zin had om maar thuis te zitten kniezen en altijd blijven hopen.Ondanks dat hij altijd mijn nummer 1 zou blijven.Toen ik dus van zijn getwijfel hoorde(via via)had ik hem gesproken, en hij kan de kus niet accepteren.Hij was helemaal niet boos ofzo, want hij heeft dat zelf ook gezegd tegen mij, maar voor hem zegt de kus toch genoeg..En nu weet ik gewoon een nietmeer wat ik moet doen.Ik heb helemaal geen behoefte om uit te gaan enz enz, maar het leven gaat toch door.Ik wil mijn verdriet niet forceren hoor..Ik heb ook thuis huilend met ben and jerrys op de bank gezeten, en me verdriet wel echt gehad, maar kleine stapjes nemen vind ik toch wat beter dan maar blijven hopen en verdrietrig zijn. Hebben jullie nog een tip voor mij? heeft iemand dit ook meegemaakt?ik voel me echt stom dat ik toch heb gezoend terwijl het eigelijk niet was wat ik wou, en daardoor had ik mijn kans met mijn ex geschoten..op zich ben ik wel een gelover in: "dingen lopen zoals ze moeten lopen"..]het heeft zo geen zin om te blijven hangen in iets was er was, en te hopen op iets wat er zou kunnen gebeuren..het verleden is geweest, en de toekomst moet altijd nog komen, en je kan het beide niet terug draaien, of voorspellen.Dan zou ik nu ook de leuke dingen van het leven mislopen..Maar toch ben ik heel benieuwd om jullie naar mening..Of jullie het met me ex eens zijn, of wat ik nu het beste kan doen.......
heel veel liefs en sterkte ook allemaal!