Hechte vriendschap, Relatie, ex..LEUGENS! (I'm obsessed)

afbeelding van UnspokenDreams

Hey allemaal!

Beetje rare titel misschien, maar ik zal het uitleggen..

5 maanden geleden alweer maakte mijn exvriendin het uit. we hadden 6 maanden een relatie en we deelden al ongeveer 2 jaar een hele hechte vriendschap. Ze zei dat ze 'toch' hetero was en niet van me hield, alleen als goede vriendin. Zelf ben ik lebisch.
Ik was er kapot van. Alles was zo intens allemaal en toen Boem ineens over.
Een maand later ofzo verbrak ze de vriendschap. Nóg een klap, dit was echt ondragelijk voor me, ik klampte me zo erg aan haar vast.
In de relatie had ik heel erg last van verlatingsangst, ik heb er dus ook zeker een aandeel in waardoor het uit is gegaan. Maar zij gaf nooooooit haar grenzen aan en vertelde me zo weinig wat er in haar omging.
Het ging allemaal zo snel. Ik las een tijd lang een forum mee waar ze geregeld post. Toen eventjes niet meer en dacht dat ik over haar heen was, maar sinds een tijdje lees ik weer mee en lees er de meest pijnlijke dingen over mij.
Bijv. dat ze nooit echt verliefd is geweest (of iig dat ze twijfelt of ze ooit wel verliefd is geweest), dat ze over me heen is, ze is verliefd op een (sorry guys, no offence!) JONGEN!, ze vond me eigenlijk altijd al een arrogant kreng die altijd haar zin moest krijgen...en zo nog meer..Dit deed me zo ontzettend veel pijn allemaal..
Ik zat heel erg met woede/haat, intense pijn en verdriet en wraak gevoelens..Die pijn en verdriet is wel veel minder geworden en ik flirt/ben zelfs weer opzoek (niet dat ik nou perse een relatie wil hoor), maar de woede/haar en wraak gevoelens zitten er nog zooo erg..Ik haat haar gewoon..Maar toch, blijf ik op dat forum kijken! En blijf haar smsen of bellen..Ik bel en hang gelijk weer op, omdat ik van mezelf schrik dan..
Ik kan hier niet meer tegen, ik wil verder met mijn leven en niet zo aan dat kreng vast blijven hangen..

Ze woont 2.5 uur van me vandaan, dus dat helpt al wel. Al heb ik soms het idee dat ik weer met haar moet praten en écht alles te weten komen over wat ze voelde en dacht etc. Ik kan er zo niet tegen, ze heeft nooit haar bek open getrokken. Onze vriendschap en relatie was gewoon één grote leugen voor haar! Ik voel me echt misbruikt/gebruikt door haar..

(again no offence) Eerst voelde ik me slecht, raar over mijn geaardheid, ik dacht letterlijk 'ik ben het lesbisch meisje die het wereldje van het arme hetero meisje omgegooid heeft'. Nu denk en voel ik eerder dit 'zij, die stomme hetero kreng, heeft míjn leven omver gegooid!'
Ik ben ook zo bang voor toekomstige relaties: Wat als ik weér zo angstig word!? Kan ik mensen nog wel vertrouwen als ze zeggen 'ik hou van je'!?
Ik ben bang geworden voor relaties door haar! Zij heeft mij nóg angstiger gemaakt in dat opzicht, omdat ik al een nare ervaring heb meegemaakt. We zijn écht heel naar uitelkaar gegaan..
Ik ga in de toekomst alleen nog opzoek naar iemand die zeker weet dat ze lesbisch is, omdat ik die zekerheid daarin wil..

Ik zie nu wel in dat onze vriendschap/relatie niet goed was en heel ongelijkwaaridg etc. was. We hadden veel van dezelfde problemen, ik ging in behandeling voor die problemen en zij niet, er zat een leeftijdsverschil tussen etc.

En toch..Ik kan haar maar niet loslaten..

Liefs.

Ps. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is

afbeelding van Groko

@ UnspokenDreams

Hey meiske,

loslaten gaat niet makkelijke, het is een traject dat uit veel fasen bestaat en voor iedereen is dat anders. Zoals veel mensen hier datzelfde probleem hebben.

Van wat ik lees is je ex nog niet echt los van jou. Als zij op een forum moet aangeven wat voor kreng je hebt, houdt het haar dus nog wel bezig. Een van de fases die je doorloopt is een fase van woede en het zoeken van schuld. Zij legt dus alle schuld bij jou neer en is dus ook boos op jou. Dat zij van een relatie met een vrouw overgaat in een relatie met een man komt voor jou misschien hard aan, maar geeft ook alleen maar aan hoe onzeker zij kan zijn. Ze weet dus niet wat ze wil en dat is haar probleem. Zij heeft haar leven dus nog niet op de rit en ze "vlucht" dus in een relatie met een man in plaats van het uitzoeken wat ze nu daadwerkelijk wil.

Het is goed dat je al kunt relativeren. Dat je in ieder geval in kunt zien dat het niet allemaal ideaal was en dat er wel degelijk problemen waren. Dat je in therapie bent gegaan geeft alleen maar aan hoe je voor iets wilt vechten en dat is in mijn ogen een goede eigenschap.

Ga bij jezelf na of je echt verliefd kunt zijn op die dame of dat je enkel iemand mist, niet haar, maar iemand.
Ook ik denk dat ik mijn ex mis, maar eigenlijk mis ik iemand om me heen, iemand die van mij houdt, maar ik weet diep van binnen dat de relatie met mijn ex niet goed was en dat het beter is zo. Iets wat de pijn nu nog niet minder maakt ... maar dat slijt wel.

het is ook goed dat je alles van je af schrijft en dat je hier komt om je hart te luchten. We zijn met lotgenoten onder elkaar en hoe raar het ook klinkt. Gedeelte smart is halve smart en ik heb van meer mensen gehoord dat het verhelderend werkt hier. Ondanks dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten, zien we vaak wel de oplossing bij een ander.

Wees niet bang voor toekomstige relaties, die komen wel weer en lesbisch zijn is tegenwoordig net zo normaal als eten en drinken. Wat belangrijker is, ga op zoek naar jezelf. Doe dit voordat je weer een relatie aangaat met iemand. Zorg dat je erachter komt wat jou voortstuwt en wat je doelen zijn in je leven. Vergeet je ex en richt je op jezelf, de persoon die het belangrijkste is in jouw leven.

Van wat ik zie, laat je je gevoelens de vrije hand en dat is erg belangrijk in het verwerkingsproces. Ik heb het gevoel dus dat je er wel gaat komen, maar zoiets heeft tijd nodig. Probeer alleen wel los te komen van je ex. Stop met het lezen van die forums, op welke manier dan ook. Zorg dat je de pijn niet opzoekt, want dan stel je alleen alles maar uit. Zoek een hobby of ga veel werken, zodat je geen tijd hebt om je slecht te voelen.

Daarnaast zul je merken dat je hier ook veel liefde en steun zult vinden. Welkom dus Glimlach

afbeelding van ivlas

hoi

"Bijv. dat ze nooit echt verliefd is geweest (of iig dat ze twijfelt of ze ooit wel verliefd is geweest), dat ze over me heen is, ze is verliefd op een (sorry guys, no offence!) JONGEN!, ze vond me eigenlijk altijd al een arrogant kreng die altijd haar zin moest krijgen...en zo nog meer..Dit deed me zo ontzettend veel pijn allemaal.."

mensen die openlijk zo over hun ex moeten schrijven zijn niet volwassen. Zij zou tenminste de trots en het respect voor jou moeten hebben om haar mond dicht te houden. Als ze dan weg wil gaan, laat de ander ook het respect en ga ieder je eigen weg. Zij moet nog veel leren.

Jij hebt al veel geleerd en je zal nog meer leren. Ik denk niet dat het ligt aan lesbisch / niet lesbisch. Een van de dingen die ik geleerd heb is dat je gewoon geen zekerheid hebt in die dingen. Iemand kan gevoelens voor je krijgen, maar blijkbaar kan iemand ook weer weglopen. Hetero of lesbisch, gevoelens veranderen en we leven in een samenleving waarin er helaas veel mensen zijn die redelijk luchtig met die dingen om lijken te springen. Ik snap daarom wel wat je bedoelt met je angst voor gekwetst worden. Je verliest een beetje het gevoel voor relaties en dat het ook nog een keer goed mag gaan, dat durf je bijna niet meer te hopen of op te vertrouwen. Dat heb ik in ieder geval wel een beetje... Sterkte meid!

afbeelding van lovedraakje

Kan me voorstellen dat je

Kan me voorstellen dat je vanbinnen kapot ging qua gevoel want het was ook niet niets wat je vertelde in deze blog.
Eerst je relatie daarna de vriendschap en vervolgens heb je het gevoel dat je er alleen voor staat..

Ongeacht je verlatingsangst en dat je je vastklampte aan haar was dit iets waar je zelf van wist dat het eigenlijk anders had gekunt maar dat is een kwestie van leren.Want wil je wel even een compliment geven op het fijt dat je in behandeling ging voor de dingen waaraan je wilde werken voor jezelf en voor de ander.

Dat het omgekeerd niet zo was en dat ze niet wist of ze wel of niet verliefd op je was dat is iets wat zij moet uitzoeken voor haarzelf en
boven al haar verantwoording in geheel wat er gebeurd is vanuit haar
eigen weg. Maar kan me heel goed voorstellen dat je met woede enzo zat.Maar ergens doe je jezelf pijn om op het forum te kijken waar ze zit te posten en wat ze post voelt niet goed voor jou. en bellen en weer ophangen omdat je van jezelf schrikt , kan ik alleen zeggen laat haar gaan je verdiend beter dan wat ik hierboven heb gelezen.

Het is treurig dat je dit hebt moeten meemaken maar er zijn echt vrouwen die niet zo zijn ook al zou je dat misschien wel denken
want als vertrouwen een deuk oplopen kost dat tijd om weer te
helen , tijd om ooit weer een ander in je leven te laten ..
angst kan overwonnen worden net als de rest maar soms kost het
gewoonweg wat tijd en voor de een wat langer dan voor de ander
maar op een dag heb jij het overwonnen!