Ik heb hem net een sms-je gestuurd, dat ik hem zo miste en ook de sex en dat ik zijn huis en kids ook miste en of we elkaar dan toch af en toe konden zien.
Het is pas sinds 13 maart over en eigenlijk wil ik hem met rust laten en aan mezelf werken, het hele moeilijke pijnlijke proces door, maar als ik 14 dagen geen sms of briefje of wat dan ook van me laat horen loopt de spanning bij mij zo op, dat ik wat van me moet laten horen. Vlak daarna heb ik spijt en denk dan; ik had mezelf moeten beheersen. 1 x heb een voicemail teruggekregen, waarin hij zei dat hij vrienden wilde blijven en mij nog zou bellen,dag lieve schat.
Toen ik na 10 dagen niks hoorde (vanavond dus) heb ik hem weer sms-je gestuurd.
Nu na een halfuur nog niks gehoort, vliegt me helemaal aan.