Hallo lieve mensen,

Ook weer even een klein berichtje van mij. Ik lees nog steeds regelmatig mee en post hier en daar ook nog wat, dus ook weer eens tijd voor een blogje...

Het gaat heel goed hier, Ex is niet meer Ex, wij zijn weer officieel bij elkaar. Vrienden beginnen al weer te pesten of we alweer samenwonen; hij woont op een vrij kleine kamer terwijl ik bijna m'n eigen huisje heb. Op de één of andere manier kan ik er dit keer niet tegen (de eerste keer was ik er alleen maar trots op, dat we samenwoonden...), simpelweg omdag ik zélf nog niet eens weet hoe ik me voel- ja, we reageren weer op huizen van de gemeente en zo, maar mochten we een huis aangeboden krijgen, dan weet ik nog niet eens of ik wil verhuizen.
Net zoals waar ik het met Delfi over had- voor 99% is alles weer goed, maar momenteel is het dat ene procentje waar het om draait. Dat ene procentje ziet hem nog met haar in bed liggen, dat ene procentje kan niet de "wat als...?" vragen uit m'n hoofd krijgen, door dat ene procentje blijf ik constant bang, en wol ik me niet weer aan hem hechten, wil hem niet weer mijn hart geven, want wat als ik weer pijn gedaan wordt? Hoe lang duurt zo iets voordat het over gaat?

Afgelopen week kwam plotseling De Slet, waarmee hij dus vreemd is gegaan, online (ik zat op zijn account). Ik heb haar op een vriendelijke manier duidelijk gemaakt dat ie weer bij mij woonde (nou ja, niet helemaal, maar dat weer zij niet, haha), dat ik niet gediend ben van haar telefoontjes/sms-jes, en vooral dat ik hoopte dat haar nooit zoiets zal overkomen, omdat het gevoel, dat je wereld compleet onder je voeten verdwijnt, het ergste van de wereld is...(nou ja, van wat ik tot nu toe heb meegemaakt). Zij bood haar excuses aan; nou sorry hoor, die hoefde ik niet.

Blijkt dat zij, zo'n drie weken nadat mijn ex haar had gedumpt (tranen, dat kind, tranen...haar wereld verging! tss) alweer iemand anders had. Ook al was ie er zelf ook bij, Ex was ook gewoon gebruikt. Waarom voor de lol een hele mooie relatie kapot maken, waarom bestaan dat soort vrouwen, die er niet eens bij nadenken?! Maar goed.

Nu komt het juicy deel waar jullie allemaal op zaten te wachten, haha! Stalkers. Ik heb, toen het uit was met Ex, iemand via-via ontmoet op MSN. Heel leuk leek het, een paar dagen mee gepraat, daarna ontmoet (we wonen redelijk dichtbij elkaar). Het was erg gezellig, de eerste avond ben ik ook blijven slapen, dat was niet zo'n succes want...laten we zeggen...lichamelijk wou hij niet helemaal mee werken (niks gebeurt dus). Maar ja, zoals dat altijd moet gebeuren met verliefdheid...er moet een vonk zijn. Is die er niet, dan kan je (ik tenminste) het wel vergeten. Dus toen hij me voor een tweede date -twee dagen later- kwam ophalen, heb ik direct gezegd dat het niks werd tussen ons (natuurlijk had ik Ex nog in m'n achterhoofd).

Maar goed, ik wordt nu gemiddeld 3 keer per dag gebeld, en neem niet eens meer op, delete mailtjes direct, en luister ook geen voicemailberichten meer af. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat hij het niet voor mij is, maar hij is er heilig van overtuigd dat ik de liefde van z'n leven ben of zo. Het begint nu echt vervelend te worden- ik wordt niet alleen op school gebeld en aangesproken ("janneke is nu op school en kan dus niet msn-en", is dat niet duidelijk genoeg? anders wordt ik weer van de computer af gezet), maar ook midden in de nacht en op elke denkbare tijd tussen 7 uur 's ochtends en 12 uur 's nachts. Ik dorf niet eens meer op te nemen, want ik weet toch wel dat ik direct uitgekafferd wordt: "Waarom doe je zo tegen me, Janneke, je weet dat ik van je hou, waarom doe je dit? Je doet iemand die van je houdt dit niet aan! Zo ga je niet met vrienden om!" en zo voort. Die gesprekken kosten me zoveel energie, ik moet constant mezelf verantwoorden, en ik ben duidelijk geweest (of is "het wordt nooit wat tussen ons en ik ben weer gelukkig met Ex" niet duidelijk genoeg?!)

Persoonlijk zou ik de eer aan mezelf hebben gehouden, en na drie keer proberen te bellen en dat de ander dan niet opnam/niet meer reageerde op sms'jes en mailtjes zijn gestopt; get over him and go on. Liefde moet van twee kanten komen.

Mannen, doen jullie dit?! En zo ja, waarom?

Ik ben benieuwd...

Groetjes en liefs van een ietwat in -de -warre Janneke

ps. ben ook bang dat hij hier ergens rond loopt...of is dat stom om dat te denken? Zoveel mensen kennen deze site toch niet? Maar ja...google m'n nick en je bent er...