Goh, nu zet je mij wel even aan het denken, om zo maar te zeggen wat er is misgegaan.
Naar mijn idee, is mijn ex(moeilijk te schrijven ex, doet echt pijn) nooit van haar 1e partner los gekomen.
Zij had uit haar 1e huwelijk 2 kinderen.
Naar mij weten (voelen) heeft zij daar altijd een schuldgevoel over gehad naar haar eigen 2 kinderen. Haar falen, om wat voor redenen dan ook, ik zal daar nooit achter komen (helaas). Naar mijn mening is zij hiervan nooit los gekomen. Ik begrijp dat je eigen kinderen voor alles gaat.
Ik heb het gevoel altijd gehad, dat zij nog steeds voor hem bezweek. Nooit heeft ze kunnen schelden met kracht op hem als naar mij. Nu is zij zelfs bang voor haar oudste dochter (16 jaar), helaas heb ik nooit mogen ingrijpen, maar als een dochter zo tegen mij lief tekeer gaat. En je hier niets mee mag doen en alles maar moet begrijpen, en dan ook nog eens te horen krijg dat er geen tijd meer voor mij is. Gaat dit mij heel erg aan het hart. Samen hebben we ook een zoon, 10 jaar oud. Nooit zal ik toestaan om zijn moeder zo te vernederen. Je voelt je zo machteloos, om geen actie te mogen ondernemen, en dat je zoveel van iemand houdt.
Ik weet inmiddels ook wel dat ik verder moet, zeker voor mijn zoon. Maar als mijn ex, mij iets meer toe had gelaten in haar eigen leven en ook had begrepen waarom ik soms op een manier kan reageren, puur een bescherming naar haar had willen zijn. Omdat je om haar geef. Dit stukje onbegrip, kan ik nog steeds niet begrijpen.
Bedankt voor zover Esperanca.

Alleen voelt het niet zo....mijn ex laat ineens niks meer horen en t is net alsof het hem geen reet kan schelen......Gevoelloze zak.....Vorige week was ik nog alles voor hem, en nu....geen greintje zwakte....

Hoi Lieve, bedankt voor jou reaktie.

ook ik had zelfs mijn ex vergeven, sex met een ander, uitendelijk zonder resultaat.
Ze blijft zoeken naar beter. Ze heeft totaal geen verdriet, 3 weken na de beslissing stond ze al op de benodigde datingsites. Ze zegt 2 jaar nodig te hebben om over onze relatie heen te komen. Ze zei tegen mei, dat ik misschien wel eerder een ander zou hebben als haar. Ik kan nog niet eens aan die gedachte denken. Geloof hier dus totaal niets meer van, het doet mij alleen maar nog meer pijn, hoe harteloos ze kan zijn, we hebben zelfs samen een kind van 10. En zij maakt al afspraken. Als mijn zoon bij mij is. Ik heb het idee dat ik zwaar gebruikt ben.
Groet en veel sterkte,
Hersan