Herkenbaar verhaal, en fijn dat je deze site hebt gevonden. Hier kun je jouw verhaal kwijt, want het kan idd moeilijk zijn dat bij anderen te doen, vooral als ze dit zelf niet meegemaakt hebben, is mijn ervaring. Zit zelf nog midden in het verwerkingsproces, voor mijn verhaal zie mijn blog, maar na ruim 3 maanden kan ik zeggen dat sommige dingen al weer beter gaan. Maar dat verdriet, dat is nog zo intens, en voel ik nog elke dag. Stop het NIET weg is mijn advies, praat er over, desnoods hier, dat voelt echt beter. Geef ruimte aan je verdriet, accepteer dat het erbij hoort maar probeer er niet in te blijven hangen. Of zoals een vriendin mij in het begin meegaf: "als je echt een rotdag hebt, en niks wilt doen, gewoon in bed blijven en je ellendig voelen ... maar de volgende dag er weer uit en iets gaan doen, iets waar je je beter van voelt, of het nou wandelen of winkelen is, maakt niet uit". Nou, die hele dag in bed heb ik nog niet nodig gehad, maar de dips waren en zijn talrijk. Inmiddels worden ze wel minder en duren vooral korter, maar het gaat met kleine stapjes.

Meid, probeer te genieten van kleine dingen, het duurt even maar het komt vanzelf ... sterkte er mee. En blijf je malen, schroom niet om hulp te zoeken, ik heb inmiddels een afspraak gemaakt bij een psychologe want ik had behoefte aan de "professioneel luisterend oor" en begeleiding bij het rouwproces (want dat is het, als je plotseling verlaten bent).

Het is ook niet niks om na een relatie van 5 jaar ineens te horen te krijgen dat het gevoel weg is. Zoals je je ex beschrijft lijkt het inderdaad wel dat hij op een impulsieve manier dingen onderneemt (of juist aflsuit). Niet om de focus op mij te zetten, maar mijn ex was precies zo. Eerst doen en dan denken. Soms vond ik dat aantrekkelijk, omdat het zo anders is dan dat ik ben. Maar op de lange termijn is het veel te riskant, vooral als jouw hart op het spel staat. Ik ben twee keer eerder weer bij mijn ex terug gekomen, hij vertelde dan dat hij te snel had gehandeld (we zijn een keer zelfs 10 maanden uit elkaar geweest) en spijt had. 5 maanden geleden liep hij voor de derde (en ik hoop echt laatste) keer mijn leven weer uit, we woonden toen ook samen. Ik heb het er nog vaak moeilijk mee omdat ik het ook niet echt begrijp, en stiekem denk dat hij met niemand zo gelukkig kan worden als met mij, maar er bekruipt mij ook steeds vaker het gevoel dat ik niet samen wil zijn met iemand die mij zo makkelijk aan de kant schuift (maar ik ben dan ook al twee keer eerder gedumpt, en dat is bij jou niet het geval). Probeer in deze tijd de focs op jezelf te houden, en niet op hem en zijn gevoelens en gedachten. Wat wil jij nu in een relatie, wat voor persoon wil jij zijn? En ook ik heb net als Vincie professionele hulp gezocht, ik wilde meer inzicht krijgen in mijn eigen patronen en de dingen waar ik als persoon steeds tegen aan loop. Vergeet niet dat het pas 1.5 maand geleden is, geef jezelf de tijd! En maak lekker gebruik van deze site, gedeelde smart is toch echt wel halve smart!

H?ɬ©,Silverphoenix,
W?ɬ°t heb je dit prachtig verwoord!
En niet ?ɬ°lleen Jaimie zal hier wat aan hebben,
ik d?ɬ©nk velen van ONS!
?É‚Äúok ?ɬ?k dus!!
Hmvrpm78

5 jaar is inderdaad lang, ik zat aan 4 en weet hoe pijnlijk het verdriet is... het is onvoorspelbaar groot en ja vrienden, nu leer je ze pas echt kennen. Ik stond eveneens op het punt om samen te wonen en hij is plotseling met de noorderzon verdwenen: het gevoel is weg... maar mijn gevoel was dat niet. de pijn gaat slijten (ik ben al aan mijn 10de maand bezig) maar er zullen momenten blijven die je liever niet meemaakt: jullie dag,verjaardagen, nieuwjaar en kerstdag,... het zijn harde tijden ik weet het maar inderdaad PRATEN is het enige dat helpt. ik moet zeggen, gemakkelijk is dat niet, niet iedereen hoeft je verhaal nog eens te horen maar zo leer je echt je vrienden kennen. Enkele maanden geleden sprak een kennis mij aan en confronteerde mij met: je houdt nog steeds van hem en ja zomaar uit het niets flapte ze het er uit en heb toen ingezien dat verdriet tijd nodig heeft. forceer niets, leer praten, leer schrijven,... doe iets waardoor het voor jezelf draagbaar wordt. Mijn grote liefde is eveneens met de noorderzon verdwenen, heb nog af en toe contact, de echte reden zal ik nooit weten maar ?ɬ©?ɬ©n ding ben ik zeker: ik zal en moet opnieuw leren genieten van het leven... na regen komt steeds zonneschijn!!! focus op jezelf en je eigen wensen en verlangens zo kan je groeien en zullen langzaamaan de onweerswolken verdwijnen..
GOEDE MOED