Online gebruikers
- winnieyc2
- JosephUnlal
Wat heb ik toch een eenzaam leven merk ik nu. Na iets meer dan 4 jaar is het dan zover, we zijn uitelkaar. Nu ongeveer 3 weken. Ik weet het is nog kort, maar ik ben er helemaal kapot van. Het zit namelijk zo. Ik een jongen 22 jaar zij 19 jaar, waren 4 jaar lang onafscheidelijk. Opeens zo'n 3 maanden geleden is zij helmaal veranderd in haar zelf. Ze weet zelf niet wat ze er mee aan moet ze zit een beetje zelf in de knoop. Ze heeft al een afspraak gemaakt om er met iemand over haar eigen probleem te praten. Helaas weet en snap ze haar eigen probleem niet. Nu is zo zo onzeker dat ze niet meer weet of ze nog wel met mij verder wilt. Ondanks dit probleem wou ze me toch nog een kans geven. Zo kon ze er zelf ook nog achter komen wat ze nou nog voor mij voelt. Helaas hadden wij deze tijd dat ze mij die kans nog gaf alleen maar onenigheid gehad, terwijl het helemaal om niets ging. Nu heeft haar moeder besloten met haar toestemming dat ik er niet meer mag komen. Ik mag niet meer bellen of op een andere manier contact opnemen. Nu begrijp ik wel dat zij haar tijd even nodig heeft om haar eigen probleem op te lossen. Maar ik voel me zeer eenzaam en kut. Gister avond dan maar weer eens op stap geweest, maar ik vond er niks aan. Ik miste haar echt. Elke avond als ik op bed lig kan ik niet in slaap vallen. Als ik dan eindelijk slaap, wordt ik weer rond 1 uur half 2 wakker. Dan is het pas na half 5 dat ik weer slaap. Ik wil deze pijn niet voellen. Ik ben nog maar 22. Er zou nog een wereld voor mij open staan. Helaas voelt dat niet zo. Ik wil graag bij haar zijn. Ik mis haar ongelovelijk zo erg. Nooit heb ik de liefde begrepen, maar nu weet ik wat ik mis. Ik heb nergens meer zin in. Het grootste probleem is haar probleem. Daar pas ik nou even niet tussen. Wat moet ik doen om haar terug te krijgen. Ik weet dat wij voor elkaar bestemd zijn. Moet ik haar gewoon met rust laten? Moet ik toch weer de telefoon pakken en haar bellen? Het is moeilijk zo na 4 jaar in 1 keer geen contact meer te hebben. Bij haar voel ik mij sterk. Ik voel nu helemaal niks meer. Ik ben echt ten einde raad. Wat moet ik doen om de liefde van mijn leven terug te winnen? Of moet ik haar vergeten?
Bedankt voor het lezen en ik wacht de reactie's af.
V
V, Ik zit in hetzelfde
V,
Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik ben 20jaar en heb sinds 4weken een relatie van 4jaar achter de rug met een fantastisch meisje(19). Ze heeft 4weken geleden ineens afgemaakt, zonder enige aanleiding.
We hadden een maand voordien een goed gesprek gehad over de dingen die misliepen en waaraan we ons soms ergerden aan elkaar. Alles was uitgepraat (dacht ik, en zei liet het ook duidelek uitschijnen). Het ging terug enorm goed tss ons. Het was fantastisch. Zeker het laatste weekend samen was zo gezellig en fijn dat ik op die moment dacht dat we voor altijd bij elkaar zouden blijven.
Maar dan de donderdag erop, krijg ik een berichtje waarin ze zegt dat ze me niet meer wil. Ze wilde een pauze, waarna we het miss terug zouden proberen. Het duurde enkele dagen vooraleer ik het besefte dat ik de liefde van men leven kwijt was (ja, liefde van men leven, zo voel ik mij over haar).
Ik heb zo hard afgezien, nu nog steeds. Een van de oorzaken is dat we met elkaar zijn opgegroeid, we zijn samen 'volwassen' geworden. Onze levens waren zo verstrengeld met elkaar dat we alletwee dachten en voelden dat we voor elkaar bestemd waren... Een andere rede is dat ik nog steeds niet de exacte reden weet wrm ze mij op zo'n manier heeft laten vallen.
Ik denk dat ze een andere gast heeft leren kennen. Want ze is compleet veranderd.
Enkele weken voor ze het gedaan maakte, besliste ze om Deens te gaan volgen als derde taal .Zonder enige rede is ze dat gaan doen (ze vertelde me dat ze dat gewoon graag wou doen). Nu weet ik dat die jongen (waarvan ik denk dat ze er mee samen is) ook deens volgt. Ze kende hem van tijdens de lessen Duits waar ze altijd naast hem zat. Toen ze op een reis met de richting Duits nr Berlijn was geweest heeft die kerel achter haar gelopen en haar late merke dat hij haar zag zitten. Elke (men ex) kennende lachte ze dit weg en ging gewoon verder als goei vriendin met die jongen.
Ze heeft me dit voorval niet verteld toen ze terugkwam maar ik ben er zelf achtergekomen omdat ik haar zus er iets over hoorde vertellen.
Sinds ze het heeft afgemaakt(enkele weken nadat ze deens begon te studeren) is ze compleet veranderd.
Ze volgt nu ineens voetbal ( wat ze altijd haatte daarvoor), die jongen is een echte voetbalfan dus misschien daarom. Ze eet ineens terug vlees, terwijl ze dat vies vond en niet lustte.
Ze gebruikt make-up wat ze daarvoor ook niet wilde gebruiken. Ze gaat ineens veel uit ( wat ze met mij bena nooit wou doen omdat ze dat niet graag deed, zei ze).
Ze zit uren op msn met die gast (terwijl ze met mij meestal niet meer als een kwartiertje op msn zat).
Ik heb haar sinds het gedaan is nog 4 keer gezien. De eerste keer vertelde ze me dat ze nog van me hield maar gewoon niet meer verder kon en wilde. Ze had tijd nodig (daarom die pauze). Ze vertelde me ook die dingen waaraan ze zich ergerde (die we een tijdje geleden al hadden besproken) en zei dat dat de rede was dat het gedaan is.
(ondertussen laat ze niets van haar horen, geen sms, niet op msn (heeft me geblockt), geen gesprekje via de telefoon, niets. Alleen wanneer ze mij terug wilde zien dan stuurde ze 1sms).
De tweede keer dat ik haar zag vertelde ze me dat het geen pauze meer was. En dat ze niet meer van me houdt maar nog wel om me geeft.(weer niets laten weten tot de volgende moment dat ik haar zag). De derde keer heb ik ze per ongeluk eventjes tegengekomen in een winkelstraat en het enige dat ze zei was 'hallo' en ze ging gewoon verder.(Wat ENORM pijnlijk was)
De 4de keer dat we elkaar zagen vertelde ze me dat ik haar als een gewone vriendin moest beginnen zien. En dat ik een gewone vriend voor haar was, ze gaf(geeft?) dus om me als voor al haar andere vriende. Wat echt pijnlijk is , zeker zo kort na 4 jaar samen zijn geweest.
En ze zei ook dat ze gewoon geen relatie wou , met niemand. We hebben zoveel meegemaakt, we waren de eerste voor elkaar, we zijn verschillende keren op reis geweest. Die momenten samen waren fantastisch en voelde zo goed aan. Het is precies alsok ik na enkele weken ineens niets meer voor haar beteken.
Gistre kwam ik te weten dat ze vanaf de dag dat het gedaan was ze uren op msn zat en belde met haar gsm naar die gast van bij haar op school. Ze zal dit ook al gedaan hebben voor het gedaan was.
Ik had haar beloof dat ik aan die dingen zou werken waaraan ze zich ergerde. En dat ik alles voor haar zou doen om samen gelukkig te zijn. Ik zou men leven voor haar geven.... Ik kocht voor haar af en toe een roosje, schreef haar briefjes waarin ik men hart uitstortte en men liefde toonde voor haar.
Ik deed alles om toch maar een kans te krijgen...
Maar niet dus. Gisteren heb ik gehoord dat ze zoveel met die jongen optrekt (ik weet niet of ze samen zijn, ik hoop van niet. Anders zou ik razend worden en me nog harder bedrogen voelen.)
Dag kans. Dag meisje van men leven. Ik hou nog steeds enorm veel van haar, maar ze blijft me maar pijn doen en blijft maar met men voeten spelen en liegen tegen me.
Vandaag stuurde ze een berichtje : "woensdag om 3u wandelen met ons mira in de avereghten. Goe? Fyn 2008 toegewenst".
Kan het nog sarcastischer ?!?!?!?!
Nu weet ik niet meer wat doen . Zou ik haar nog zien en haar vragen of ze met die kerel samen is ? (ik heb het haar al gevraagd maar zei dat hij gewoon een jongen is waar ze goed mee overweg kan in de les, dus buiten de school zwijgt ze over).
Dit antwoord zal je misschien niet veel helpen, maar zo zie je maar, je hebt nog een kans gekregen om je te bewijzen en te laten zien dat jullie bij elkaar hoorden. Ik niet.
Ik zit nu in de blok, een eenzame en moeilijke periode zonder liefdesverdriet. Maar nu is het echt niet meer te doen. Ik kan me geen seconde concentreren op men leerstof
Wat moet ik nu doen?
Haar vragen of ze iets heeft met die jongen, en haar dan zeggen dat ik ze niet meer wil zien voor een tijdje omdat het mij te veel pijn doet. (want ik hou nog steeds enorm veel van haar, en ben nog steeds bereid alles voor haar te doen)
Echt k*t..
Ja in jouw situatie is het nog moeilijker omdat ze waarscheinlijk een ander heeft. Dat is naar mijn idee bij mijn ex niet zo. Ik heb vandaag nog even contact met haar gehad en ze zei dat ik verder moest gaan met mijn eigen leven.(hoe kan dat nou zonder haar?). Ik vroeg haar of het zin heeft om te wachten, daar wou ze geen antwoordt op geven. Behalve dat ik moest doen wat ik zelf wil. Zou er dan nog een beetje hoop zijn voor mij? Ik hoop het wel. Ik vroeg haar of ik vanavond bij haar mocht komen. Ze zei dat ik dat zelf weten moest. Ik denk niet dat ik het doe omdat ik het gevoel heb dat ze het niet wilt. Zelf zou ik dolgraag willen maar wil niet weer worden teleurgesteld. wat is wijsheid? Met rust laten? Vergeet ze me dan? Of moet ik gewoon accepteren dat de liefde gewoon over is? Ik vind het moeilijk. Sorry dat ik nou weer zo veel vertel.. maar ik vind het ook echt kut voor jou! 4 jaar is niet niks. Maar je zegt jullie zijn samen volwassen geworden, hebben jullie jullie jeugd wel gehad? Is dat wat ze mist? Mijn ex zei dat ze haar jeugd heeft gemist.. Ik kan je helaas geen tips geven want ik weet het antwoord echt niet. Ik ben wel blij dat ik met meer gedupeerden kan praten hier over. Maar als ik jou was, zou ik haar gewoon bellen (niet sms-en) en vragen wat ze vanavond doet. Of het haar nog leuk lijkt om met jou oud en nieuw te vieren. Vraag haar wat haar plannen zijn vanavond. Ik hoop voor je dat ze niet een ander heeft want dat zou K*T zijn! Hey ik wens je sterkte en hou me op de hoogte..
Ondanks dit wens ik je toch een fijne jaarwisseling!!
Succes!!