pfff, weekends zijn moeilijk, gevoelens komen in golven, vlagen van verdriet, wanhoop... dan raap ik me bij elkaar en kan ik soms even relativeren en denk ik over een nieuwe toekomst en probeer ik plannen te maken, maar in tegenstelling tot vroeger leef ik nu van uur tot uur, dag tot dag...

Gisteren was een leuke dag. Ben gaan shoppen met twee personal shoppers (moeder en zus) en heb een bende nieuwe kleren waar ik me goed in voel. Dan een beetje genoten van de zon en 's avonds op stap geweest, en het was fijn en deed deugd...

Maar dan kom je terug thuis en bam, de volgende golf is daar... pfff

Vandaag moet ik eigenlijk wat werken, maar kan me niet concentreren. Gisteren belde ze me nog, nam niet op. In haar voicemail vroeg ze hoe het met me ging, ze wou horen hoe het met me was. Heb niet teruggebeld. Aan de ene kant wil haar zeggen me met rust te laten, aan de andere kant ben ik daar nog niet klaar voor.

allé, nu maar een beetje proberen te werken...