Ondertussen is het bijna 3 maand. Het slijt wel wat, in de zin dat ik niet constant meer aan haar denk, iets dat eigenlijk al sinds een maand ofzo aan het groeien is. Ik heb het veel lastiger als m'n zoontje na z'n week bij mij vertrekt dan dat ik haar dan weer moet zien gaan.

Over ons zoontje gesproken, hij is mijn alles, en ik heb echt veel aan hem, ik denk dat ik nog dieper gevallen zou zijn als hij er niet was geweest .
Hij is bijna 5. Mijn ex slaapt nu bij familie, waar ze 1 kamer heeft, en de week dat de zoon bij haar zit ... slapen ze dus op 1 kamer, wat over het algemeen wordt afgeraden, maar goed, kan ik mee leven. Nu blijkt dat die nieuwe van haar, waarmee ze gelijk gegaan is na de breuk, ook op diezelfde kamer slaapt. Ik heb geen ruzie gemaakt, maar toch duidelijk laten verstaan dat ik dat niet goed vind. Ze heeft dat begrepen, maar ik denk niet dat ze daar iets zal aan doen.

Och, het moet allemaal snel gaan, ze loopt op wolkjes, ze vliegt, ergens ben ik gelukkig omdat zij er gelukkig uitziet (hoewel ze sinds kort medicatie neemt tegen de stress en die medicatie is volgens mij maar een lapmiddeltje en pakt de problemen op zich niet aan, maar ik ben wel tevreden dat ze nu erkent dat er een probleem is). Wat wil ik haar graag helpen om over haar problemen te komen, ook al ben ik daar misschien onderdeel van (geweest), als ze nu gewoon beter had kunnen communiceren ... . Na de breuk hebben we wel het een en het ander kunnen uitpraten, helaas was er vrijwel onmiddellijk iemand anders die je kan bekoren, met wie je dingen gedaan hebt tijdens de vakantie waar wij al een hele tijd over aan het plannen waren (dat heeft best pijn gedaan, maar ik kan er nu gewoon aan terugdenken, zonder teveel verdriet).

Soms mis ik haar hoor, en ergens ben ik nog steeds bereid haar naar huis te laten komen als ze dat wil, dat heb ik onlangs nog laten verstaan (hoewel er blijkbaar overal wordt aangeraden daar nu net helemaal niets over te zeggen als je jouw relatie terug wil, ik kan het niet blokkeren maar ik probeer en dat gaat al veel beter dan een maand geleden, ik vraag het ook niet rechtstreeks meer maar verwerk het in antwoorden ofzo tijdens onze gesprekken (die we om de een of andere reden niet konden voeren toen we nog samen waren, het had allemaal anders uit kunnen draaien als dat wel lukte)).

In elk geval, slaapwel, slaapwel aan mijn lieve jongen, nog 5 keer slapen en we kunnen na school weer op het pleintje gaan ravotten. En ook niet te vergeten slaapwel aan mijn meisje, die me meer dan 13 jaren van haar leven gegeven heeft, ik hoop dat je snel uit je stressproblemen kan komen, en ik hoop toch nog stilletjes dat je ziet dat ik er voor je ben als dat nodig is.