Als jij er aan toe bent en je wordt verliefd op iemand, dan is dat iemand anders. Die gene heeft jou niets misdaan en zul je gewoon vertrouwen. Misschien is het goed te proberen ook wat afstand van je verdriet te nemen. Er niet steeds mee bezig te zijn. Dat is heel moeilijk maar misschien kun je er wat mee. Je kunt denk ik ook teveel bezig zijn met verwerken. Dat put je uit terwijl je nieuwe kracht moet proberen op te doen.

Sterkte,

Roberto

Dank voor je snelle reactie. Ik lees en herlees. Op zoek naar aanwijzingen die de acceptatie makkelijker kunnen maken. Ik lees je tekst met dezelfde gretigheid als de halve spirituele wereldbibliotheek die ik afgelopen periode verslond. En inderdaad, behalve de momentane verlichting in het lezen zelf, druipt er geen drupje van door in de rest van mijn werkelijkheid - nou ja, hier een daar een onverwachte bijwerking, ik help meer oude dametjes op straat;-) - . Liefst zou ik de tijd fastforwarden.
Ook wat je schrijft over de waarde van mijn leven klopt grotendeels. Vooral de aanwezigheid van een kind in mijn leven is in mijn wezen gegroeid. Het kwam gratis mee met de moeder, en ik heb er destijds niet echt bij stilgestaan - ik was nooit iemand met zo'n heftige kinderwens zoals je bij sommige vrouwen ziet - hoe je leven een nieuwe diepte krijgt in het zorgen voor en de onbemiddelde liefde van een kind.
Dat is denk ik nog het meest dwingende aspect in mijn gevoel van verlies aan waarde in mijn leven. Als ik mij al kan bezinnen op "what next" dan lijkt het zo individualistisch, zo op zichzelf gericht, zo egocentrisch haast. Waarvoor dan? waartoe dan? voor mijn puur eigen vervulling? Mijn carriere? Het lijkt zo leeg. Zo afgesneden van sociale cohesie.
Zoals je ziet, ik protesteer lustig verder. Waar is toch de knop die deze stem op "off" zet???

hoi Pippilotta,

Die knop die jij zoekt die zit er niet... ...die 'off' knop...
En daarbij luister je naar de verkeerde stem...
Het zit in je denkpatroon dat ge en bestuurd wordt door angst en ego. Je angst om alleen te zijn, laat je vasthouden aan vroeger..oude tijden over en over in je hoofd laat afspelen en je ego doet daar nog een schepje bovenop om je te laten denken dat alles nu 'leeg' en nutteloos is...dat alles niks meer voorstelt...dat JIJ niks meer voorstelt...Samen fluisteren ze er lustig op los dat dit het was voor jou, en niets meer in je mars hebt of in het verschiet heb liggen...
En jij gelooft het ..je bent het roerig met hun eens..je luistert met beide oren en hart..zucht..
Je ziet wel 'what`s next' is, maar je veroordeel het in een negatieve zin naar jezelf toe..of jij het niet verdiend om de 'next step' te nemen, omdat je iets waardevols niet heb weten vast te houden...Bij alles wat er op je pad komt sla je die overbrugging naar 'nutteloos' en 'leeg', omdat je niet gewend bent dit in je eentje het hoofd te bieden..je w?ɬ?l het het hoofd niet bieden.
Als jou een reisje aangeboden wordt sla je het al bij voorbaat af omdat je er vanuit gaat dat het op voorhand al niks zal worden, omdat je denkt de juiste ingredienten te missen die die reis leuk of intressant maken..(ego zegt:o,nee..niks voor jou zo alleen zonder... is niks aan)
Je onderneemt alles al met een gedachtengang en gevoel van dat je het m?ɬ?et doen om er overheen te komen, maar feitelijk gaat alles langs je heen en dat lege gevoel wordt ondanks je inzet niet opgevuld...hoe meer je doet, hoe groter die leegte lijkt te worden...
Dat komt omdat je nog niet losgekoppeld ben van je oude emoties..je 'onwil' om solo verder te gaan overheerst. Bij elke nieuwe ervaring vraag je: wat heeft het voor nut? waarom doe ik dit?
is dit het nu? Maar met zo`n bril op je neus zie en hoor je ook niks wat van belang is voor jou..
Jij wil er je eigen draai aan geven, maar met vroeger in je achterhoofd, en dat werkt niet...
Ook wat je nu doet..het pleisterwerk..(boeken,trips,ervaringen) helpt niet omdat je niet 'zuiver open' staat voor de ervaringen die je krijgt..(het hoeft allemaal niet voor jou alleen)
Het simpele feit dat er geaccepteert moet worden dat je nu solo verder moet, en het gebrek daaraan, is jouw nekkenbreker in deze..
Acceptatie is de eerste stap, de tweede is werken aan je zelfvertrouwen...
Jij hebt in je hoofd h?ɬ©t lijstje zitten (wat je gewend ben) met items wat je gelukkig maakt..alles buiten dat lijstje heeft geen waarde...Er is bv maar ?ɬ©?ɬ©n kind waarvan je denkt dat het je gelukkig maakt en liefde van zal ontvangen en aan kan geven...Maar IS dat werkelijk zo?
Wie zegt dat dat zo is? Weet jij wat er komen gaat dan? Snap je een beetje wat ik bedoel?
Jij moet je solo-leven (tijdelijk) je eigen invulling geven, maar niet een 'opvulling' geven zonder inhoud. Je kan een boek lezen, en een boek lezen....Als de inhoud grotendeels aan je voorbij gaat, lees je met de verkeerde instelling en ogen. Als jij leest om het gat op te vullen gaat de orginele ervaring die je eruit moet halen aan je voorbij...dan blijven er inderdaad alleen de dingen hangen die maken en ervoor zorgen dat je wat vaker een oud vrouwtje helpt oversteken,
maar de clou mis je verreweg...De 'heling' die uit die boeken komt, komt niet aan...
Het is dan grote stappen,gauw thuis..en het boek heeft bijna geen waarde..En zo werkt het met alles. Als jij bij alles al bij voorbaat de instelling aan neemt dat het niks wordt of is, dan ervaar je dat ook zo! JIJ creeert je eigen leven..JIJ schept deze omstandigheden door de gedachtengang vast te houden die gevoed worden door angst en ego...en dat kan j?ɬ°ren slepen...
Je kunt je jaren in deze positie houden met af en toe een binnensijpelend sprankje van verandering...Zolang jij je leven niet waardig genoeg vind om te leven...dat je leven zonder de dingen die je gewend bent,niet de moeite waard is...heb je een lange weg te gaan.
Je staat nu op een kruispunt in je leven..gegeseld door verdriet en verlies..en hoe kom je hier bovenop..? Niet met de instelling die jij er nu op na houd..dat is zeker..En dat kan ook niet..
Je gooit een hele pot verf tegen het doek aan, maar je hanteert die kwast niet omdat je al zegt van te voren, dat dit nooit zo mooi zal worden als al het andere wat je tot nu toe geschilderd heb...en als je de kwast hanteert is het: zie je wel, zie je wel..het is niet zo mooi als het andere, en je gooit halverwege de kwast neer...het schilderij krijgt geen 'gezicht'..en alle verf druipt er vanaf..het ziet er niet uit eigenlijk die kliederboel....Maar als jij niet schildert..wie doet het dan? En d?ɬ°t is nu iets waar jij je hoofd over moet buigen...als jij je schilderij niet inkleurt met vreugde of verdriet, emoties en goede wil...wie denk je dan wie dat moet of kan doen voor je? Nou..als jij het niet doet..doet niemand het hoor...Je kan dan treurig plaats nemen voor je schilderij en wachten totdat je een ons weegt om er verandering in te zien..?ɬ©n het nut ervan.
Het is niet voor niets zo gelopen zoals het is gelopen..jouw gedachtengang en gevoel IS de werkelijkheid niet...wat je had was niet h?ɬ©t..al dacht je dat en voelde het zo, het kwam in de buurt...Waarom zit je anders in deze situatie dan? Anders had je hier toch niet gezeten? Het was not ment to be...
Jouw 'les' ligt hem denk ik in de waarde en vreugde beleven, ook als je iets solo hebt bereikt.
Neem nu bv je examen...
quote:
" Ik heb zojuist mijn theorie gehaald! In een keer geslaagd! Maar wat is de zin ervan, als ik haar niet kan bellen om het te vertellen. Wat is de lol van een rijbewijs uberhaupt als het niet is om haar en die kleine af te halen, weg te brengen, mee te nemen voor dagtochtjes,"

Dus voor jou persoonlijk heeft het geen waarde als het niet 'in dienst' gebruikt kan worden om een ander blij of gelukkig te maken? Waar zit die blijdschap voor jezelf? Waar zit die persoonlijk waarde naar jou toe, die het je verschaft..een rijbewijs hebben? Heeft het enkel waarde in die hoedanigheid? Je ziet het dus niet als een verdienste en verrijking voor je ?ɬ©igen leven? Je hebt het gehaald voor alle redenen die een ander behaagd,behalve de jouwe?
Ik ligt even het tipje van die grauwsluier op ok? Voorbeeld:
Je bent (hopelijk) je levenlang niet meer afhankelijk van openbaar vervoer,
je hoeft nooit meer te slepen met boodschappentassen,
je kunt bij zin in strand of bos om uit te waaien er staan binnen een oogwenk,
verre familie en vriendenbanden onderhouden, en nieuwe maken,
nieuwe plekjes ontdekken, dagtochtjes maken,
nieuwe herinneringen maken met nieuwe liefde en misschien een eigen kindje in de maxi-cosey op de achterbank...Zijn dat niet genoeg redenen om blij te zijn met je eigen prestatie, met of zonder partner? Waarom kijk je er niet zo tegenaan?
En kom nou niet van: ja maar ik zit alleen in die auto, bla bla bla...want dat is puur een gebrek hebben in vertrouwen in de toekomst en je huidige denkbeeld geloven en vasthouden...
Ik ben nu zielig en alleen dus heb ik geen plezier en leven meer...
Je gelooft toch zelf niet dat je voor altijd alleen in je auto`tje blijft rondrijden he?
Kom op zeg! Nu rij je alleen, maar je weet toch nooit wie er van te voren in kan stappen?
Dat vertrouwen moet je gewoon hebben en blindelings in geloven..!
Gedachtenkracht is de sterkste kracht die er is en d?ɬ?e maken dat je schept..creeert...
Je creeert als het ware wat je denkt, je trekt het aan, positief of negatief..JIJ doet het!
Als jij op een adembenemend plekje beland met je toettoet, is het de bedoeling dat je ervan kan genieten..in je op kan nemen, bewaren...om het te delen als de tijd daar is...!
Voor nu laat het je groeien tot...
D?ɬ°t is de plek waar je moet geraken....maar daar kom je niet met de huidige gedachtengang, maar is wel waar dit alles toe lijd...waar jij naar vraagt...
Zolang jij je leven niet als een uitdaging kan zien, een avontuur wat jezelf moet ontdekken..want het is tenslotte JOUW leven..wie doet het dan? Alles kwam tot nu toe van 'buitenaf'..en nu moet jij je eigen bron aanboren om het van binnenuit te laten stromen naar buiten...Je moet ontdekken wat jou gelukkig en tevreden maakt..op eigen kracht..
Jij moet 'heel' worden op eigen kracht...volgroeien.
Ik weet wat mij gelukkig maakt en tevreden stelt..het kan bv een bos bloemen zijn, en als ik daar behoefte aan heb, dan koop ik ze, en verwacht ?ɬ©n wacht niet dat een ander ze voor me koopt, zodat ik d?ɬ°n pas gelukkig kan zijn... Als ik bloemen onverwachts krijg, dan is het een aanvulling op wat ik al voelde, maar de invulling voor mezelf had ik al gegeven om ze zelf te kopen...snap je? Met beide situaties ben ik gelukkig...ik word ongelukkig als ik ze niet koop of verwacht dat iemand anders ze voor me koopt en daarin een afwachtende houding in aan neemt.
Heb ik geen geld om bloemen te kopen, dan creeer ik het verlangen niet en maak ik gebruik om van de bloemen om mij heen 'te genieten'...

Zo moet een ieder ontdekken wat hem of haar gelukkig maakt, en dat geldt op alle vlakken..
In relaties, vrienden, familie, werk enz enz..
Maar het voornaamste is wel vertrouwen hebben in jezelf en je kunnen..vooruit durven gaan,
je situatie accepteren zoals hij is en proberen een positief toekomstbeeld voor ogen te houden.
Natuurlijk zie en voel je dat niet als de wond nog vers is, maar beetje bij beetje komt dat besef naar boven en handel je ernaar. Ik denk dat als jij positiver tegen alles en jezelf aan zou kijken dat het steeds 'lichter' wordt....
Its all a state of mind....

Blijf 'protesteren'...maar geef het een positieve wending
Hoop dat je ermee uit de voeten kan...

Eeen warme groet, FreeSpirit