Gisteren zag ik hem terug, omdat ik vond dat we moesten praten. Ik wilde mijn laatste vragen nog stellen om mij dan te concentreren op mijn 'herstel', gewoon ik wilde er nadien zelf doorgeraken.

Jammer genoeg wist hij slechts weinig antwoorden, ik wou zoveel weten maar hij zei altijd 'ik weet het niet'... Hij wist zelf niet waarom hij het gedaan had gemaakt, het enige wat hij wel nog wist was dat hij nog om me geeft. Dat hij zelf nog verliefd is op bepaalde momenten, eigelijk het meeste van de tijd!

In ieder geval, ik kreeg een serieus dipje toen we praatten en ik vroeg of ik een knuffel kreeg... Hij nam me vast en het voelde zo heerlijk, en we drukten ons beide sterk tegen elkaar aan alsof we nooit meer wilden loslaten, en, njah, nadien hebben we gekust en het was zo ongelooflijk zalig... 5 minuten nadien moest hij jammer genoeg echt gaan en ja daar bleef ik dan weer achter.

Ongeveer twee uur nadien stuurde hij me een berichtje met: 'A penny for your thoughts', heb het pas deze morgen beantwoord met 'a penny for yours! Heb je spijt dat we gekust hebben?'

Maar nog geen reactie... Lig nogal in de knoop met mezelf nu, nog meer dan ervoor! Vraag me af wat hij nu denkt, misschien was het positief dat hij eerst stuurde maar nu antwoordt hij niet meer, ik weet het niet...

Ach misschien brengt tijd wel raad.