Hallo allemaal,

Gister ben ik overleden..het begon allemaal nu bijna een jaar geleden. Ik leerde een jongen kennen en onze liefde groeide met de dag, ik was hopeloos verliefd op hem en hij op mij. We hebben zulke fantastische tijden gehad samen, precies wat een stelletje hoort te doen..echter zijn we moslims dus om onze liefde te bezegelen moesten we onze ouders van einander op de hoogte stellen.. Vorige week was het dan zover eindelijk besloot hij samen met zijn ouders mijn hand te komen vragen..hij had zelfs zijn pak al gekocht want hij wilde heel graag met me trouwen.

Op zaterdag 14 december was het dan zover..ik was zenuwachtig ik had me ouders op de hoogte gesteld van de komst van hem en zijn familie. Alleen de onderhandelingen gingen wat stroef..bij moslims word gesproken over hoe de bruiloft gegeven gaat worden of het samen word gedaan of apart en hoeveel de bruidsschat zal bedragen.

In de nacht nadat ze weg waren kreeg ik een smsje van me vriend hoe ik het vond gaan, ik gaf aan dat het goed ging en dat ik er zin in had..echter begon hij gelijk met ..jouw familie is moeilijk. Ik zal de details verder besparen. Maar het komt erop neer dat hij mijn ouders moeilijk vind doen en en mijn ouders onvriendelijk vind. Ik heb hem proberen bij te brengen dat het om ons gaat en dat onze familie er niks mee te maken hebben. Vanaf zaterdag waren onze gesprekken kil en koud ik voelde dat hij niet meer verder wilde en hij gaf gister dan ook toegegeven dat hij gek op me is maar dat hij niet kan leven met zulke ouders als de mijne. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven ik heb heel de nacht gehuild en heb gister niks gegeten..ik lig nu nog steeds in bed en heb helemaal niks gegeten heel de dag al niet. Ik heb het me moeder verteld en die geeft aan alleen spijt te hebben van hoe de gesprekken zijn verlopen verder geeft ze aan dat ze uiteindelijk toch eruit zijn gekomen dus niet begrijpt waarom hij opeens niet mer wil.

Me vriend zelf zegt dat hij nooit heeft gehuild om een vrouw behalve om mij..hij zegt dat ze hoofd vol zit..hij had afscheid genomen en kwam daar vervolgens weer op terug omdat hij erover na wilde denken nadat ik bleef doorzeuren. Ik ben helemaal kapot en lig er als een dweil bij. Gister toen ik terug kwam van me werk sloot ik me ogen even voor een paar seconde toen ik in de auto zat op een onverlaten weg en drukte met me voet op het gaspedaal, ik wilde er een eind aan maken. Dat is ook de reden dat ik me vandaag ziek gemeld heb.

Ik heb sinds ik hem ken elke morgen een smsje gehad voor hij opstond elke ochtend elke dag zelfs tijdens onze vakanties.. en vandaag niet. Ik heb hem nog een smsje gestuurd dat ik niet zonder hem kan en of hij het alstublieft een kans wil geven, ik heb me gevoelens proberen te beschrijven maar het enige wat hij kwijt wil is dat het niet aan mij ligt en dat ik ben geaccepteerd door zijn familie behalve mijn familie niet en dat hij erover wil nadenken en alles rustig aan wil doen. Maar ik begrijp niet wat hij daarmee bedoelt. Hij maakt me helemaal gek..en ik zie al me leeftijdsgenootjes het huwelijksbootje in stappen correctie...al kinderen krijgen zelfs en ik blijf achter en ben bijna 29. Ik kan de druk niet meer aan en weet niet meer wat ik moet doen.

Als het klopt zie ik hem morgen we zouden nog praten..maar hoeveel ik ook van hem hou ik ben niet van plan met me te laten spelen en als hij niet voor me gaat zal ik morgen aangeven hoe moeilijk dat ook is dat ik geen schaap ben waarmee die kan spelen. Heel me leven ligt overhoop ik was bezig met voorbereidingen van huwelijk en dat doet hij me dit aan. Ik ben nu de hele tijd aan het huilen en kan het niet meer aan..ik heb van alles voorgesteld maar hij blijft star. Wordt vervolgt...