Hoi Titchak,

Ja ik zit met hetzelfde, tegen vrienden zei hij heel andere dingen dan tegen mij. Ook zeiden mensen mij, hij heeft je vier jaar gebruikt omdat je gemakkelijk en lief was, hij wilde je nooit echt. Hij was verliefd maar hield daarna niet van je en is bij je gaan wonen om weg te zijn bij zijn ouders. Hij werd verliefd op haar en bleef bij je tot hij zeker was dat zij hem ook wilde, en omdat je in de stad leefde en dat was makkelijk en leuk voor zijn vrienden. Hij behandelde me als voetveeg en loog, loog en loog.

Ik was kapot daarvan en toch is het niet helemaal waar, hij vertelt leugens en ik denk dat hij ergens wel van me hield, maar niet met me om kon gaan. Ik ben te confronterend en de vrouw waar hij nu is, is kattig en bezitterig (waar hij een hekel aan heeft, maar ja ), wat ik niet ben, maar blijkbaar is ze niet confronterend ...

Ik kon er ook niet van slapen toen...als ik met hem praatte kreeg ik leugens en nu soms nog. Toch heb ik heel langzaam aan geleerd me een beeld te vormen van de situatie. Mensen die liegen doen een ding ook, ze liegen ook tegen zichzelf en kennen de waarheid niet...Jij zal heel langzaam moeten leren een waarheid te vormen en die is nooit wit of zwart, dus nooit, ze speelde een altijd spel of helemaal niet .....de waarheid ligt in het midden.

Heel veel sterkte en laat je niet kapot maken voor het verlies van een ander, zij mist iets in het leven...jij niet....

Eeffie

Hoi Titchak,

'k Ken je gevoel, kerel. Erachter komen dat alles, eens zo mooi en sprookjesachtig, misschien een leugen was. Ik begrijp je drang naar de waarheid. De waarheid is conclusie, een dieptepunt en een hoogtepunt. De waarheid is het laatste teken van respect, al is het maar gewoon 'ja' antwoorden. Vasthouden aan een leugen is laag, heel laag. Maar zoals Eeffie zegt, de waarheid zwart-wit bestaat niet, ook niet wit-wit en zwart-zwart. Alles ligt ertussenin. De waarheid is geen vaste lijn, maar een kromme met vele vele bochten die nu eens door zwart, dan weer door wit loopt. Maar, Titchak, de enige die de waarheid kent is je vriendin. Ik wil je niet pijnigen, maar bereid je erop voor dat ze je nooit de waarheid zal vertellen zoals die is. Bereid je erop voor dat ze nooit zal toegeven. Waarom mensen zo doen, weet ik niet. Is het uit schaamte? Is het uit schuldgevoel? Mijn idee is, beste Titchak... dat ze het bedriegelijk gordijn dat ze zichzelf voorhouden als ticket naar het geluk niet willen neerhalen. Mensen met leugens, gebruiken deze leugens als basis om verder te bouwen. Ze overtuigen niet alleen anderen, maar ook zichzelf van hun leugens.

Geloof me op twee dingen. 1) Zij die liegen in een relatie en het nooit toegeven, bouwen verder op een leugen en op bedrog. Dat is een fundament dat niet stabiel is. Dat breekt en scheurt langs alle kanten en ooit zakt het in. Dan komt de spijt en het berouw en de eenzaamheid... Zij hebben hun eigen leugens nodig om hun geweten rein te houden, om zichzelf te overreden dat ze niet bedrieglijk zijn. Onthoud dat het niet voor niets is dat de waarheid makkelijker onthoudt dan de leugen te herhalen. Mensen die verderborduren op een leugen en van daaruit een paleis bouwen komen ten val zoals de toren van Babel. Vroeger of later, daar kan je vanop aan... En zoals Eeffie zegt, jij mist nu iets in je leven, iets wat essentieel lijkt. Beste Titchak, je draagt de waarheid met je mee; dat is briljanter en helderder dan eender welk wapen. Jij bent altijd oprecht geweest en eerlijk, volhardend en rechtdoorzee. Jij mist nu iets wat essentieel aanvoelt, gevoelsmatig. Maar de mensen die werken met bedrog en leugens, die missen nog iets erger; de waarheid. De waarheid is een constante dreiging voor je geweten, meer bepaald de afwezigheid ervan. Dat missen zij en jij niet. Tracht je te troosten met het feit dat je recht in je schoenen staat...
En 2)iemand die leugens verkondigt is een ander niet waard. Die persoon ligt enerzijds enorm met zichzelf in de knoop en anderzijds met anderen, en dat is onvermijdelijk. Geeft die persoon toe dat ze gelogen heeft, dan is ze te helpen op weg naar geluk. Houdt zij halsstarrig vast, dan kan je niet mee de afgrond in. Leugens zijn eerste barsten in het front. Ik besef dat je ze ongelooflijk mist. Dat je niet wil denken dat alles ?ɬ©?ɬ©n grote leugen is. Ik heb hetzelfde meegemaakt en alle gevoelens die erbij kwamen. De onmacht om ermee te leven, de woede, verdriet, teleurstelling,... Het heeft mij mijn auto gekost, mijn rijbewijs, veel geld, mijn GSM... Tot ik opeens besefte dat de persoon die ik zo graag zag, die ik zo beminde met hart, ziel en elke vezel van mijn lichaam eigenlijk een illusie was. Ik koester die gevoelens nu nog steeds, maar op een manier die neigt naar heimwee naar een mooie droom, met het realiteitsgevoel dat ik wakker ben. In de realiteit ben ik nog steeds kwaad... Maar ook hier kan je uit leren. Je hebt geleerd liefde te geven en intense vriendschap; dat is zoals fietsen, dat verleer je niet. Het zal je helpen in een volgende relatie. Want jij bent meer waard. Dat besef van een illusie, zal ook bij jou komen. Je zal echter geduld moeten oefenen. Tot dan, laat je gevoelens bestaan,g eef ze op een vredige manier uiting en praat met je vrienden, of schrijf het van je af. Koester je gevoelens, maar als de realiteit je contacteert, antwoord dan...

Veel moed en sterkte, stay strong,

Drazic

Succes gozer... ik duim voor je