2 maanden terug vertelde hij het, ik wil niet meer samenwonen,
nu pakken we dozen in.. weet ik dat als ik niet snel een huis vind ik over 3 weken op straat sta..
hij heeft een nieuwe plek, dat gaf voor hem wellicht ook de doorslag het door te zetten...
maar goed.. wat speelt.. we dachten dat t over was, maakten het beide uit een week terug na bijna 2
maanden elkaar niet zien.. ervoor crisis.. hij elke dag boos op mij en ik die daardoor enorme afstand genomen heb,
wat overigens ook te maken heeft met dat 1 van mijn ouders in januari overleden is, heb t daar enorm moeilijk mee
gehad en "Was er ook even niet".. wat hij moeilijk kon verdragen..
feit is, we hebben beide fouten gemaakt.. maar er is altijd diepe liefde geweest.. en nu.. de dag dat we het uitmaakten leek
het opeens of dat alles weer terug was, we hebben een geweldige week achter de rug, hadden t over, dan toch maar te gaan latten.. en het leek zo lief, geweldig, ik kon mij in maanden weer openen, volledig kwetsbaar mijn hele hart geven, en hij ook, in de zevende hemel.. t gevoel dat alles op orde komt, dan inpakken, drie nachten niet kunnen stoppen met huilen omdat ik het niet aankan het een plek te geven dat dit thuis voorbij is...dat ie verder van me afkomt.. kan het, latten na samenwonen? of houden we onszelf voor de gek? ik kon me er in vinden, dan te gaan latten, en de liefde te laten blijven, zo heerlijk, maar nu opeens, zegt ie dat ie gek op me is, zielsveel van me houdt, maar niet weet of ie nog verder kan, hij is in de war.. het brak mijn hart, ik zag de man op wie ik viel weer, na alle woede.. de man die zorgeloos en zo warm, bijzonder en liefdevol is, die kant heb ik lang niet gezien van hem.. en t voelde of ik mijn hart voelde helen, en nu dezelfde week weer breken? ik moet t afwachten, maar ik breek de hele dag door.. door het inpakken.. het gevoel te falen.. nog geen nieuw dak boven mn hoofd, maar bovenal.. het verliezen van de man die ik zie als de liefde van mijn leven.. auw.. ik hoop echt, dat ie dit ook weer gaat voelen, maar wat ik nu voel, voelt al als de diepste liefdesverdriet ooit.. ik moest t kwijt.. voel zoveel herkenning in de berichten van iedereen hier ook.. wat een pijn kan dit doen heh!? sterkte aan iedereen! Keep going! ga ik ook doen.. dag voor dag!
@Noom28
Heftig allemaal! Ik snap dat je daarvan enorm in twijfel raakt en dat het doordat het juist goed leek te gaan nu misschien wel extra veel zeer doet als je dan alsnog op je hart getrapt wordt.
Het overlijden van 1 van je ouders zal inderdaad wel invloed hebben op de laatste maanden. Wat niet meer dan logisch is trouwens.... Lijkt me een heftige gebeurtenis wat je niet in de koude kleren gaat zitten en wat er zeker voor zal zorgen dat je een tijdje uit de running bent. Of op zijn minst niet helemaal jezelf! Een vriendin van mij heeft 2 weken geleden haar moeder verloren na een ziekbed, en dat vind ik al enorm heftig om mee te maken om te zien wat dat met mensen doet..... Dit zal dus ook wel de nodige invloed op je relatie hebben gehad! Dat kan bijna niet anders....
Kan je latten na samenwonen... Tja dat hangt denk ik van de personen af en de situatie eromheen, maar ik zou het persoonlijk niet kunnen.... Het zou voor mij voelen als een stap terug, en dat zou voor mij niet werken....
Hele heftige periode met veel onzekerheid meid... De tijd zal het leren, maar ik denk dat het belangrijkste nu is dat je je gaat richten op je eigen toekomst en vooral op het zsm vinden van onderdak voor jezelf. Misschien heb je vrienden of kennissen waar je tijdelijk terecht kunt? Dan heb je gelijk een stukje afleiding wat je misschien ook wel goed kunt gebruiken! Vanuit daar kan je dan weer op gaan bouwen... Je zal zien dat het je een stukje onafhankelijkheid gaat brengen, en dat je er zelfverzekerder van gaat worden! En hoe het met hem loopt zie je dan vanzelf wel!!!
Sterkte ermee!
zeg nooit, nooit
Wat een moeilijke periode ga jij door zeg, afstand, vasthouden, toelaten, loslaten, weer afstand.....
Je weet gewoon niet meer waar je aan toe bent maar misschien helpt het een heel klein beetje als je dit grote ellendige geheel even afbreekt, en opdeelt in overzichtelijke stukjes. Niet dat daarmee je relatie weer ok is maar het zou je kunnen helpen eea even overzichtelijk te krijgen en van daaruit de mogelijkheden gaan zien.
Een grote gebeurtenis is het overlijden van één van je ouders, dat heeft erin gehakt en dat is logisch.
Idealiter zou je dit proces met je geliefde verwerken, om de een of andere reden heb jij je terug getrokken en dat is je goed recht, hierin is geen goed of fout ! Je vriend had hier begrip voor op kunnen brengen maar heeft ervoor gekozen zijn gemis aan jou boven jouw gemis te stellen. Dat is zijn keuze, daar kun jij niks aan doen het zegt meer over hem dan over jou.
Door zijn tekortkoming hierin (want zo zie ik het) hebben jullie afstand tot elkaar genomen en heel eerlijk gezegd vind ik het enorm egoistisch om vervolgens boos op je te worden omdat jij even niet available was in jouw periode van rouw.
Vraag; in hoeverre heb jij kunnen rouwen om het verlies van je ouder ? Héb je gerouwd of het heel ver weggestopt?
Mijn vragen behoeven geen antwoord, hooguit een antwoord naar en voor jezelf oké ?
Jullie zijn nu op een punt waarbij de knoop is doorgehakt, weer opnieuw geknoopt en weer doorgehakt.
Jij wil graag bij elkaar blijven, hij hinkelt op twee benen.
Als buitenstaander zou ik zeggen, hoe moeilijk ook, hoeveel liefde en verwantschap er ook is, zet het door.
Ga weer op jezelf wonen, even op je eigen benen, de emoties "houden van" en "opgeven van het samenwonen" uit elkaar trekken, overzichtelijk maken, geen ruis op de lijn.
Duidelijk krijgen "wat voel ik voor jou" en "wat wil ik ermee doen"
Latten na samenwonen? Natuurlijk kan dat, een combi van beide kan ook heel goed en zo zijn er variaties te bedenken die prima werken, zolang het voor beide goed is. Dus zeg nooit, nooit !
Het komt op dit forum vaker voorbij: De grootste vorm van houden van is niet het vasthouden maar het loslaten.
En ik weet het, dat is het laatste wat je wil, loslaten, maar voor nu moeten jullie beide helder krijgen hoe de gevoelens liggen, jij denkt het 100% te weten, hij niet.......en als het voor beide 101% duidelijk is en het zo moet zijn kunnen jullie vanuit die nieuwe situatie samen verder groeien.
heel veel sterkte in deze moeilijke periode Noom !
Ben jullie enorm dankbaar
Ben jullie enorm dankbaar voor jullie woorden, dankjewel, laat t bezinken, ga ook even nieuw blog "van me afschrijven"
.. echt hartsbedankt! T'is fijn even meer woorden te lezen dan "wat rot voor je"..