Het is inmiddels al twee jaar geleden dat ik een blog heb geschreven hier. Na mijn ex heb ik 1 jaar gedate tot ik mijn huidige vriend(ex?) tegenkwam. Het was heel erg wennen dat hij zoveel moeite deed voor me. Restaurants,bloemen, bioscoop pakken nooit heeft een jongen zoveel moeite gedaan zoals hij. Het raakte me echt dat ik op een gegeven moment wel een kans heb gegeven. Ik ben van kaapverdiaanse afkomst hij is nederlands, dus is wel een verschil van cultuur en zienswijze.
Het ging in het begin heel goed.Hij woont helaas nog thuis met zn moeder, dat vond ik wel jammer maar ik dacht dat hij op een gegeven moment wel op zichzelf zou gaan. Hij is 27 en ik ben 23, ik woon wel op mezelf.
Al gauw botste het snel tussen zijn moeder en mij..tijdens het eten vroeg ze of ik boulimia had!
Ze bleef er maar over door ratelen omdat ze het vreemd vindt dat ik zoveel eet en slank blijf. Ik was heel teleurgesteld dat me vriend niet voor me opkwam. Zijn moeder bood de volgende keer wel haar excuses aan, maar het ging vanaf dat moment de verkeerde kant op. Zijn moeder heeft daarna nog vreemde opmerkingen gemaakt, wat ik heel vreemd vond is , dat ze wou dat ik tijdens het eten voor haar ging opscheppen..
Vindt dat wel vreemd als je de gast bent..ze wou dat ik de kip ging snijden en ze wou dat ik een schaar zou pakken voor het elastiekje. Ik liep naar de keuken en nam een schaar mee, het was niet de juiste schaar dus moest ik weer terug om een andere te pakken. Toen werd ik het echt zat, had totaal geen zin om samen met haar te eten
Vanaf dat moment ben ik daar maandenlang niet meer geweest, kreeg flinke ruzies met me vriend daarover.
Waarom hij er niets van zegt, onbewust werd ik ook boos op hem omdat het zijn moeder is.

Naast dat het met famillie niet zo goed gaat, is het tussen ons ook niet zo best. Ik kan het verleden niet loslaten en hij wordt er moe om het steeds aan te horen. We houden van elkaar, maar op een manier werkt het niet.
Wanneer we samen zijn gaat het goed en is het gezellig, maar zodra we elkaar een paar dagen niet heb gezien is er gauw een probleem. Hij is druk bezig met zijn studie ik ook. Daarnaast werken we ook, dat we elkaar weinig zien.
Hij wilt voorlopig niet uit huis en wilt daarna opzich zelf gaan. Laatste maanden is het me heel erg aan het irriteren dat hij nog thuis woont en dat ik geen beeld heb over onze toekomst. Ik woon al 5 jaar op mezelf en ben wel toe aan samenwonen. Hij wilt dat voorlopig niet, dat bouwt heel veel spanning op. Want met spullen

sjouwen is het ook wel eens de maat vol. Ik ben van mezelf erg serieus typ en dat wist hij al vanaf het begin. Hij schrikt ervan dat ik wil samenwonen omdat hij dat voorlopig niet wilt, hij wilt ook met zijn vrienden op vakantie. Dat zit mij heel erg dwars.
Want heb niet echt het gevoel dat hij serieus met me is.

Zelf heb ik ook fouten gemaakt, ik heb heb 5 x of meer uitgemaakt. Deels om zijn aandacht te trekken omdat ik wist dat hij zou blijven bellen en smsen tot ik opnam. Het is heel fout van, heb dat aangeleerd om zn aandacht te trekken.
Gister was ik zo boos dat hij weer had afgezegd dat ik uitmaakte. Maar this time liet hij niets meer van zich horen ,
alleen dat hij te moe is om te discusseren. Ik dacht dat het beste was om het uit te maken, maar wist niet dat ik zo verdrietig kon worden als ik hem niet meer heb.
Heb vandaag weer gebeld, het klonk eerlijk gezegd wel alsof hij er overheen was en dat dit wel beterwas.
Ik heb gezegd dat ik helemaal niet wil dat het uit is, dat ik heel veel van hem hou en mis. Hij zei dat ook terug maar hij weet niet of we wel samen moeten zijn omdat het zo moeilijk is.
Ik pas niet in zijn kring, hou niet van dieren zoals hij dat doet.
Hij wilt alleen samenwonen als ik naar zijn stad verhuis, heb het gevoel dat ik alleen met hem kan zijn als ik mezelf aanpas naar hem. Want ik kan niet miijn vrienden/familie laten voor hem.
Hij wilt in de toekomst in de plassen in de bossen wonen, terwijl ik echt een stadsmens ben. Daarnaast hou ik er van om in een multiculturele wijk te wonen. Hij moet daar niets van weten.

Hij komt morgen langs en dan praten we verder. Hij wilt een break, maar dat wil ik niet. Want als hij me niet meer wilt dan wil ik het nu weten en niet over een week.
Ik hou zoveel van hem, voel me zo verloren...