De twijfel slaat weer toe.. De twijfel of het nou wel vestandig is om vrienden te blijven.. De twijfel om het contact te verbreken en bij haar weg te gaan..

Ik denk dat ik het ook ga doen.. Het doet zoveel pijn om haar te zien met een ander en dan nog degene die haar destijds pijn heeft gedaan terwijl ik altijd alles heb gegeven...
Wat ben ik nu nog voor haar? Ik merk er niet veel van dat ik nog zo belangrijk voor der ben..
Donderdag vier ik nog men verjaardag waar zij ook komt en ik ben ook zeer benieuwd wat ik krijg aangezien ik voor haar verjaardag een kaartje van North Sea Jazz heb gegeven.. Niet dat ik een duur verwacht en wil, maar in iedergeval wel iets betekenisvol en niet een standaard cadeau.. Ik ben echt heel erg benieuwd... We zijn tenslotte (nog wel ) beste vriendinnen..

Volgende week gaan we nog met een hele vriendengroep zwemmen waar zij ook bij aanwezig is. Deze dagen zal ik meegaan en haar in betrekken, maar ik denk dat ik me moet voorbereiden op een afscheid..
De pijn is te groot en misschien ziet ze dan in wat ik voor haar beteken als ik echt weg ben..
Als dat niet zo is dan weet ik waar ik sta en zal ik verder moeten met mijn leven zonder haar..
Dit zal ook lastig zijn en veel pijn doen, maar het is misschien beter voor mij.

Ik ben op en ik worstel alleen maar met de pijn. Ik cijfer mezelf nu alleen maar weg.
Ik hoop dat ze in gaat zien wat ik voor haar beteken..

Ik ben gebroken..

Liefs
D